Yaz Hikayesi

Sonuna kadar izlediğime pişman olduğum nadir filmlerden biri. İnsanlarla etkileşimi zor olan ve bir nevi içine kapanık-asosyal Gaspard, müzik kariyeri ile ilgili iş hayatına başlamadan önceki son yaz tatilini geçirmektedir. Lena isimli bir kız arkadaşı vardır ve uzun süre önce sözleştikleri üzere burada kendisine katılmasını beklemektedir. Bu esnada kendisiyle, bir cafede karşılaşmış olduğu Margot isimli garson, kumsalda etkileşime geçer. Margot, etnoloji uzmanıdır ve doktora yapmaktadır. Bu mesleği sevdiği için de özellikle değişik görünen insanlarla etkileşimi sevmektedir. Film beni bu kısmı ile aslında bir nevi yakalamıştı, çünkü adam etkileşim konusunda o kadar sıkıntılıydı ki ancak etnoloji seven biri kendisiyle etkileşime geçebilir ve nasıl biri olduğunu merak edebilirdi. Hatta Margot'un filmdeki şu repliği, "hiçbir insan sıkıcı değildir" de buna bir nevi kapı açmıştı.

Ama sonra bir bakıyoruz, Gaspard'ı bu haline rağmen bardaki Solene de beğeniyor ve film son bölümüne yaklaştığında, Gaspard, üç kızla aynı anda takılan her biriyle ayrı ayrı yiyişen birine dönüşüyor. Yani filmin ikinci kısmı daha çok yine Margot'un repliğindeki, "siz erkekler bir başkası tarafından birazıcık kıkırdama ile karşılaştığınızda kapılıp gidiyorsunuz. Bizim gibi riskleriniz yok" cümlesindeki konuya dönüyor.

Çok bir numarası olmayan, izlerken sıkıldığım, hadi bu kadar izledim bari sonunu göreyim dediğim bir filmdi. Birazda Margot'un oyunculuğu izlettirdi diyebilirim.