Arslanı Kuzulara

Ülkemizde Arslanı Kuzulara adıyla gösterime giren Lions for Lambs filmine bazı beklentiler içinde gittiğimi itiraf etmeliyim.Bu beklentilerime neden olan şey yönetmenin kimliği.Liberal demokrat olarak bilinen Robert Redfordun filminde ; sert , yumruk gibi bir muhalefet yerine; sisteme yöneltilmiş ürkek , yargılamayan ama ima eden bir ton yakaladım.Hevesimi arıza yönetmen Brian de Palmanın Redacted filmine saklayarak esas konumuza dönelim.

Adını İkinci dünya savaşında bir alman generalin Amerikalı askerler hakkında söylediği bu kadar arslanı kuzuların yönetmesi büyük talihsizlik sözlerinden aldığını öğrendiğimiz film; Washington D.Cde bir senatörün ofisinde , California da bir üniversite profesörünün odasında ve Afganistanda cephede geçen bir saatlik süreyi anlatıyor.Durağan bir yapı gibi görünse de bir buçuk saatlik film sürükleyici ve nasıl bittiğini anlamıyorsunuz bile.

Özellikle Afganistan ve senatörün odasında yaşananlar sinemasal tatlar barındırıyor ve film meramını seyirciye, senaryonun ve deneyimli oyuncuların da katkısıyla zorlanmadan aktarıyor.

Özellikle hamasi tonun göze battığı senaryonun arkasında The Kingdom u da yazmış olan Matthew Michael Carnahanın olduğunu öğrenince şaşırmıyorsunuz.Robert Redford neden bu projede yer almış diye kendinize sorduğunuzda; anlamsız Afganistan ve Irak savaşının arkasındaki suç ortaklarını ifşa ettiği için diye düşünüyorsunuz.Ancak bu ifşa gerçeklerin yanında çok naif kalıyor.

Politikacılar savaşın baş sorumlusu olarak gösterilmiş.Filmin sonunda pişman olan medya temsilcisi yoluyla eleştiri okları medyaya da yöneltilmiş.Ülkenin gerçekten nereye doğru gittiği hakkında en ufak fikri olmayan amerikan halkının yaptığı tercihler dolayısıyla yanlış yolda olduğu da anlatılmış.Olayın net fotoğrafını çekmiş film; beklentilerini karşılamak için daha ne yapsın diye sorabilirsiniz.

Vietnam ile paralellik kurup bu savaşa derhal son verilmesi ve tüm askerlerin daha fazla can kaybı olmadan geri çekilmesini öneriyor film.Doğru ama film boyunca bu askerlerin Irakta Afganistanda ne işi var sorusuna yeterli cevabı alamıyorsunuz.Film baştan itibaren 11/09 eylemini ve ondan sonra yaşanan süreci sorgulamadan amerikan politikaları açısından değerlendiriyor ve buradan gelişebilecek keskin muhalefetin önünü kapatıyor.Sadece Amerikalılar ve onların mağduriyetleri ön planda olunca filmin kurbanlarına da empati kurmakta zorlanıyorsunuz.

Altı yıllık savaş boyunca Irakta bir milyonu aşkın insan ölmüş.Dünya haritasında sadece isim olarak yer alan ama gerçekte bir ülke mahiyetinden uzak Afganistanda ne dramlar yaşandığını ise maalesef unuttuk bile.Bu aptal ve ahlaksız savaş neden bitmiyor.Neden hala sürüyor.Birkaç silah taciri ve petrolcünün cebine daha çok para girsin diye mi oluyor bütün bunlar.Dünya neden suskun bu kadar.İşte bu soruları düşündüm film boyunca ama beklentimi karşılayan bir yanıt bulamadım.

Bu can yakıcı savaşa sebep olarak; Tom Cruisenin oynadığı Senatör Jasper Irwingin terörle savaş ve demokrasi inşa etmek için bu yola başvurduk demesi üzerine Meryl Streepin oynadığı gazeteci Janine Rothun yüzünde acı bir tebessüm beliriyor.Altı yıl boyunca siyasetçiye verdiği koşulsuz desteğin, vicdanını sızlattığını simgeliyor bu acı tebessüm.

Yönetmen kendisinin oynadığı Prf. Stephen Malley rolünde işin teorik boyutunu gözler önüne seriyor.Kullandığı Roma alegorisiyle Amerikanın Romaya dönüştüğünü anlatıyor; genç, kafası karışmış öğrencisine.Amerikan halkını ve geleceği temsil eden gencin önünde iki seçenek var.Ya kayıtsızlığa ve vurdumduymazlığa devam edecek ya da elini taşın altına koyup demokratik sistemine sahip çıkacak.

Politik sinemadan hoşlanan seyirciye rahatlıkla tavsiye edebilirim filmi.Yukarıda handikaplarını sıraladığım filmi en azından muhalif tavrı yüzünden göz ardı etmemek gerekiyor.Amerika da seçimlerin yapıldığı bu yıl içerisinde Hollywoodun günah çıkarmak adına buna benzer birçok film çekeceğini söylemek kehanet olmasa gerek.

Sahi Usame Bin Ladin nerelerde.Yakalandı da benim mi haberim olmadı acaba.