Çıplak Ayak

Barfuss,sapsarı bir film. Daha önce bir film için hiç bu sıfatı kullanmamıştım ama bu film için söyleyebileğim en net şey bu. Barfuss,sarı bir filmdi. Oyuncuların çoğu sarışın. Ancak, filmi sarı yapan şey bu değil. Renk derinliği, bariz sarı rengi ortaya çıkaracak şekilde düzenlenmiş,sonuçsa güneş ışığının altında kavrulan bir film. Biraz garipsesem de ilginç bir deneyim olduğunu itiraf edeyim.



Filmin ikinci önemli özelliği, arka plan şarkıları. Bu bakımdan eli oldukça açık bir yapım. "Dido", "Record" "Rea Garvey" gibi yetenekli sanatçıların seçme parçaları, neredeyse her sahne geçişinde bize eşlik ediyor. Benim oldukça hoşuma gitti.



Modern Alman sineması, romantik drama türüne dair fazla ürün ortaya koymadı. Barfuss,sayılı örneklerden. Ancak,seçtiği tema itibariyle büyük bir avantajı var. İntihara meyilli,delimsek ve güzel bir kadınla bir baltaya sap olma konusunda sıkıntı yaşayan, genç bir playboy arasındaki zoraki ilişki; ister istemez bir romans yaratıyor. Ancak karakterizasyon noktasında bir takım zaafiyetleri var. Özellikle yan karakterler komik unsuru olarak kullanılmış. Gerkçekdışı,yapay ve rahatsız ediciler. Bu sebeple, mizahi yetenekleri zayıf bir film ortaya çıkmış. Yada en azından,ben pek gülemedim. Elbette,filmin esas derdi de güldürmek değil. Çoğu romantik film gibi bu da oğlan ve kıza odaklı.



Gerek renk kullanımı gerek müzikal altyapısı gerekse de yarattığı atmosfer sayesinde, türün kalburüstü örneklerinden biri olmayı başarmış. Beni rahatlatan, hoş ve hafif bir filmdi. 2 saat için az da olsa mutlu olmak isteyenlere öneririm.