Sekizinci Gün

Keşfedilmesi gereken ama bir o kadar da keşfedilmesi zor bir film. Harry, bir satış uzmanıdır ve bu bağlamda insanlara ders veren, konferanslar sunan ileri seviyede bir personeldir. Bunun getirisi olarak ailesine ayırdığı zamanla ilgili sıkıntılar olmuş ve ailesi dağılmış arasıra kızları ile görüşür duruma gelmiştir. Georges ise özürlülerin bakım evinde kalan bir otizm hastasıdır. Okulun bir tatil döneminde annesinin kendisini almaya gelmemesi üzerine annesinin evine yürüyerek gitmeye karar vermesi ile hikaye başlar. Yolları Harry ile kesişir ve ikisininde birbirinden alması gereken unsurları paylaşmaya başlarlar.

Otizmli bir şahsın gözünden hayatın nasıl olabileceği, karşılacakları zorluklar, nasıl duygular besleyebilecekleri ve toplumun kendilerine olan davranışlarından ötürü bu duyguları nasıl bastırmak zorunda kalacakları iyi anlatılmış. En vurucu nokta ise bu duygularını bastırmaları gerektikleri durumlarda, bulundukları rahatsızlıktan ötürü bunu bastırmalarının mümkün olmaması ve girdikleri kriz odaklı dışavurum tepkilemeleri. Pascal Duquenne bu konuda inanılmaz başarılı bir performans sergilemekte.

Filmin akışı, müzikleri oldukça yerindeydi. Julie'nin tüm hata bende diyerek ayrılmayı körüklemiş olması bahanesinin yetersizliği dışında filmin hikayesi gayet başarılı. Filmin geçtiği yıllara kıyasla günümüz toplumu bu konuda oldukça bilinçlenmiş durumda ama filme kendi yılındaki bilinç seviyesi ile baktığınızda bu şahıslara karşı tutum ve davranışların iyileştirilmesi gerektiği mesajını oldukça başarılı bir şekilde vermiştir.

Ayrıca yönetmen bu filmde oynatmış olduğu iki küçük kızını ve Pascal Duquenne'yi, Mr.nobody filminde de oynatmıştır.