Kutsal Kan

Sürreal anlatım konusunda örnek gösterilebilecek filmlerden biri. Çocukluğu sırasında annesinin aşırı din tebasından, babasının tam zıttı bir anlayıştan gelen davranışları ile harmanlanmış ve her ikisini de bir şekilde beynine kazımış bir çocuk var karşımızda. Tüm bu beyne işlenme kısmı, anne ve babasını kaybettiği bir olaya tanıklık ettiği gün beyninin derinliklerine yarıklar yerleştirerek kök salar. Olayın travmasıyla birlikte en son babasının göğsüne yapmış olduğu kuş dövmesinden mütevellit, Fenix, kendini bir yırtıcı kuş olarak varsaymış, o şekilde ağaçlara çıkarak çiğ et-balık yiyerek bir akıl hastanesinde yaşamaktadır.

Filmin ilk kısmına kadar içeren metaforlarda ise bir leşin üzerine çullanan hayvanların gösterimi bir kenarda dursun, sürekli kan kaybeden filin artık ölmesiyle hızlıca paylaşılması sonucu doyumsuzluk çok net bir şekilde ifade edilmiş. Oidipus kompleksinden geçmekte olan hikayemize dönersek, Fenix, akıl hastanesinden bir gün kollarını kaybetmiş annesini görmesiyle birlikte kaçar. Bu kaçış belki fiziksel hücreden kurtuluştur ama fenix bu sefer zihinsel bir hücreye geçmiştir. Annesiyle simbiyotik bir yaşama bürünmüş, sevdiği hoşlandığı tüm insanları annesinin düşünce biçiminden ötürü tam sevgisiyle birleşmek üzereyken öldürmek durumunda kalmaktadır.

Filmin sonuna kadar ki ikinci kısım böyle sürerken finalde artık Fenix'in zihnindeki annesinden kurtulma sekansını görüyoruz. Bunu ise en büyük masumiyete sahip olan sağır-dilsiz kızın elinden yapabilmekte. Concha, aslı bozulmuş inançları ve bu inançlarla hareket eden insanları simgelemektedir. Baştaki kutsal kan sekansından, sevilen kadınların öldürülmesine kadar tüm metaforlarda, sapkın dini anlayışlar eleştirilmiş hatta o bıçaklarla kadınlar değil bu anlayışlar doğranmıştır. Eller kaldırılırken seçilmiş olan ayet; "gerdim kollarımı sana doğru. ruhum sana susamış, tıpkı kavrulmuş bir diyar gibi. yükselttim ruhumu senin için. göster bana nasıl geleceğimi" zaten nokta atışını yapmaktadır.

Küçük ve büyük fenix'i Alejandro'nun iki çocuğunun oynamış olması, Thelma ve Blanca'nın performansları, sahnelerle son derece uyumlu müzik seçimleri, sanatsal anlatımlar (ki buraya eklemeden geçemeyeceğim, dünyanın yaratılışının anlatıldığı tiyatro ve ilk simbiyotik yaşamı izlediğimiz anne-oğul yemek yeme sahnesi) son derece başarılıydı. Mutlaka izlenmesi gereken filmlerden biridir.