Sitcom

Bu film neydi? Filmin açılışında gördüğümüz üzere bir film izleyeceğimizi biliyoruz: bu bir sitcom. Benzerlerini artık bizde de izlemekten gına geldiğimiz berbat ötesi, uyduruk hikayeli yapımlar. Filmde dizilerdekine benzer bir aile bütün pespayeliği, bayağılığı ve iticiliğiyle oldukça ilginç bir biçimde başlayan hikayeyle karşımıza getiriliyor; ancak bu sitcom’daki hiç bir şeyi en azından filmin çekildiği dönemdeki (20 sene öncesi) görmüş olamayız: evin oğlu eşcinsel olduğunu söylüyor, eve gelen misafir onu desteklemek için odasına giriyor, anne oğlunu heteroseksüel yapmak istiyor, evin kızı sadomazo bir ilişki içerisinde ve o da babasıyla denemeli mi onu düşünüyor, evin hizmetçisi de olayın dışında değil, evin babası ise filmin başında doğum gününde evdeki herkesi öldürmüştü zaten. Hayır, spoiler vermedim. Hayır.

François Ozon’un filmlerini üst üste izlemeye çalışıyorum. Yönetmenin hikayelerle ilgili temasına uygun düşebilen bir konusu var Sitcom’un: dizilerde anlatılan hikayelerin gerçekliği temsil etmek yerine onu manipüle ederek bozması, sahte bir algı oluşturmasını bütün karakterleri ve aileyi dizilerdeki gibi değil, dizilerdekinin tamamen zıddı şekilde resmederek batıcılığıyla, hikaye bozuculuğuyla eleştiriyor belki de Sitcom. Yönetmen en azından benim izlediğim filmlerinde kendine ya da topluma, başkalarına anlatılan bireysel, kişisel ve toplumsal hikayelerin, anlatıların (din, aile, sırlar, vatanseverlik vb) aslında gerçeğin kendisi değil, manipüle edilmiş hali olduğuna işaret ederek bize yeni bir bakış açısı kazandırmaya çalışıyor diyebiliriz.

Sitcom itici bir film. Öyle olması istenmiş, öyle de olmuş. Eğer bu bir başarı ise, başarmış, ama kendi adıma bu filmi sevemedim. Mesele orta sınıf ahlâkının eleştirilmesi de değil, eleştirilebilir, ama bu itici tarz, bu rahatsız edici yaklaşım benim sevebildiğim bir şey değil.