Phenomena

Dario Argento iyi bir yönetmen mi yoksa değil mi, söylemek çok zor. Fakat aşırı benzersiz bir yönetmen olduğu kesin. Korku sinemasının en hırçın yönetmenlerinin İtalya’dan çıktığına da bir kanıt.
Argento müzikleri yine kendine has bir şekilde kullanıyor. Bazı sahneler metal müzik klibi gibiler. Rüzgar, ışıklar ve ses efektleri de bir başka filmde rastlayamayacağınız sıklıkta ve yerlerde. Basit setleri kullanım şekli ise ağızda garip bir tat bırakıyor. Alabildiğine body-horror ve cesur sahne hedefleyen bir film olduğu için bu garip tat olumlu.
Senaryo, oyunculuk ve yönetmenlikte sorunların olduğu çok açık. Örneğin henüz 15 yaşında olan Jennifer Connely’nin tek yaptığı şey aşırı güzel gözleriyle etrafa bakınmak oluyor. Şaka yapmıyorum, filmdeki maymunun oyunculuğu daha üst seviyede, cidden şaka değil bu.
Senaryoda ise garip bir bağlantı problemi var. Connely’nin haşerelerle olan bağlantısı bir süper kahraman yaratma çabası mı yoksa katille arasında anlayamadığımız bir bağ mı var? Tüm bunların Jennifer’ın başına geliyor oluşunun zerre motivasyonu yok.
Argento’nun yönetmenlik tercihlerinde de anlamlandıramadığım noktalar var. Özellikle filmden çekilip atılacak öyle çok sahne var ki, neden son kurguda yer aldıklarına dair fikrim yok.
Ancak korku kültlerine ilgisi olanlar, bu konuda kendini geliştirmek isteyenler Dario Argento filmlerini ıskalamamalılar. Bu sektörün peygamberlerinden biri.