Benim Sinemalarım

Hikayesinin güzel ama işleyişinin yetersiz olduğu bir film. Kenar mahallelerden birinde kıt-kanaat bir hayat geçiren Nesibe çocukluğundan beri sinema hayranıdır. Bu yüzden de bu sinemalarda izlediği hayatlara özenmektedir. Mevcut hayatından kurtulabilmek için elinden geleni yapmaktadır -ki buna varlıklı yaşlı insanlarla düşüp kalkmakta dahildir- . Bir yanda nesibe'nin çırpınışları, diğer yanda ailesinden gördüğü baskı işlenmeye çalışılmıştır ama dediğim gibi anlatım yetersiz kalmıştır. Özellikle yaşlı-zenginlerle birlikte olduğu sahneler inanılmaz sığ geçilmiştir. Sadece onu bekleyen bir adam ve üzerindeki kıyafeti değiştirirken görülen 2-3 dk.lık sahne ile anlatılmaya çalışılması çok saçma. Hiç koymasaydınız da konuşulanlarda bunu anlamış olsaydık daha iyiydi. Ayrıca filmde çok fazla bakışma ve Nesibe'nin sinemada film izleme sahneleri var. Ortalama 30 dk bunlara harcanmış.

Filmde başarılı bulduğum iki nokta var. İlki Nesibe'nin annesine karşı yaptığı "dünyadan haberin yok, çık bak insanlar nasıl yaşıyor?" savunma sözleri ikincisi ise Nesibe'yi babası döverken hiç konuşmayıp, babası gittikten sonra "o kadar vurma dedim beni hiç dinlemedi" demesi. Onun dışında filmin vasat olduğu kanaatindeyim.