Şeref Bağı

Üç saatlik filmin özellikle ilk iki saatinin nasıl geçtiğini anlayamıyorsunuz. Çünkü öyle hayatın içinden bir anlatıma sahip ki, olayların akışı ve zincirleme gelişimi insanı kendine bağlıyor. Hikayedeki Miklo, Cruz ve Paco isimli üç genç, daha küçük yaşlarındayken bulundukları ortam ve çevreleri yüzünden suça oldukça meyilli bir büyüme dönemi yaşıyorlar. Bir gün, yaptıkları bir hata yüzünden biri hapse düşüyor diğer ikisi ise yollarına devam ediyor. Hapisteki Miklo’dan beklenildiği gibi suç üzerine yaşayışı ve anlayışı daha da ilerliyor. Cruz, resim sanatını geliştirerek bu yolda ilerliyor ve Paco ise hayatını tamamen değiştirerek polis olup narkotiğe giriyor. Filmdeki her aşama o kadar geniş işleniyor ki, özellikle hapishanedeki kademe kademe suç dünyasındaki yükseliş süreci çok başarılı. Cruz’un her ne kadar elit olma yolunda ressamlığı ile ilerliyor olsada, geçmişte bağlı olduğu ortamın peşini bırakmayışı, Paco’nun ise çocukluğunu geçirdiği bu insanlarla kaçınılmaz olan ters düşüşüne kadar her konuyu barındırıyor film. Filmdeki tek problem, son bir saate girildiğinde, hapishanede yaşanan olayların fazla cılkının çıkarılması. İlk iki saat bu kadar gerçekçi bir hikaye anlatımı kullanılırken sonda çıtanın bu kadar hızlı yükselmesi sanki filme pek yakışmadı.