Bu Bir Film Değil

Jafar Panahi'nin öğrencisiymişim de evine çağırmış ve ders anlatmaya başlamış gibi bir şey oldu izlerken. İran sineması kesinlikle güzel işler yapıyor, yadsınamaz bir gerçek bu. Zaten hangi filmde olursa olsun tanıdık yüzler olmaması, amatör oyuncuların yarattığı gerçeklik hissi sarıp sarmalıyor. Filmleri izlemeye çeken yanı kesinlikle doğallığı ve az bütçe çok iş mottosu. En önemlisi, toplumsal sorunları bir sanatçının gözüyle izlememizi sağlıyor olması. Bu belgeselde "Ayna" filmine değinmiş yönetmen, oradaki rol-gerçeklik algısını anlatmış. Sonra kendisinin nasıl da aynı durumda olduğundan bahsetmiş. Ayrıca mekan-oyuncu bütünlüğünün filmin duygusunu vermek için ne kadar önemli olduğunu göstererek bu belgeseli-filmi ciddi bir ders formuna sokmuş. Belgesel gibi başlayıp sonlara doğru tam bir Panahi filmi gibi bitmiş olması da diğer bir güzellik. Dört duvar arasına sıkışan sadece vücutlardır, zihinler özgürdür ve yapmak istediğini yapar. İranlı yönetmenlere adanmış bu film-belgesel izlenmeli.

This is Not a Film... Ülkesinde 20 yıl boyunca film yapması yasaklanan ve yurtdışına çıkması yasaklanıp ev hapsine kapatılan İran'ın efsanevi yönetmeni Jafar Panahi'nin, bir kekin içerisine gizlenmiş usb aracılığıyla İran'dan kaçırılıp Cannes'a gönderilen filmi, herşeyden önce ayakta alkışlanmayı hak ediyor. ( evet, filmin adı gibi gerçekten - bu bir film değil- fakat, film olmamasına rağmen bu kadar mı Jafar Panahifilmlerini, amacını anlatır ve taşır!) 75 dakikalık süre boyunca Panahi, çekmek istediği fakat bakanlıktan destek alamadığı yeni senaryosunu evin içerisinde çeşitli semboller kurarak bize anlatıyor. Anlatırken çeşitli ruhsal değişimlere giriyor haklı olarak. "Madem anlatabiliyoruz, o zaman niye film çekiyoruz ki?" Iguanası Igg ile beraber evin içerisinde dolanıyor da duruyor, herkes gibi kahvaltısını ediyor ve telefonda 20 yıl film çekme yasağı, 6 sene de hapis cezasının düşüp düşmeyeceği hakkında birtakım kişilerle konuşuyor. Hepsine ama hepsine tanık oluyoruz. Hepsi İran'ın bir gerçeği. Panahi filminden bahsederken, dışarıdan gelen polis arabasının sesleri, patlamalar, gürültüler, bağırış çağırışlar, havai fişek gösterisine giden İran halkı için televizyonda "havai fişek atmak din dışı bir davranıştır diye nutuk atan başkanlar". Hepsi gerçek! Bu Bir Film Değil, hem çokçok iyi bir film, hem de çok iyi bir belge... Ayrıca The Artist filmiyle beraber ülkemizde bu yılki Filmekimi'nde uzun süre ayakta alkışlanan iki filmden biri. Filmde Panahi'yi görüntüleyen Panahi'nin belgeselci arkadaşı Mojtaba Mirtahmasb'ın da bu filmden sonra pasaportuna el konuldu ve yurtdışına çıkması yasaklandı. Bunca yasaklara karşı göğüs gerip, içlerinde sinema sevgisiyle yaşayan bu insanlar gerçekten de en gürültülüsünden bir alkışı haketmiyor mu?