Tutkunun Suçu

Önce Buddha'ya katılmadığımı söylemem gerek. Music Lovers'ı asla es geçemeyiz. Crimes of Passion tipik bir Ken Russell filmi, 80'lere çok uyuyor ayrıca: müzik, efektler, kurgu sürekli Ken Russell'ın bir türlü kenara çekilip filmin akmasına izin vermiyor; yönetmen ısrarla müdahale halinde. Bu arada zamanında Türkiye'de gösterildiğinde bayağı bir kesildiği anlaşılıyor; zira polis giysili fantezi sahnesi yoktu. Kullanılan müzik, soundtrack; kırmızı ve lacivert renk ağırlıklı sahneler, kaba oyunculuklar, basit diyaloglar; B filmi havası verilmiş ya da öyle olmuş bir film bu. Ancak gene aynı şekilde atmosfer ve üslup kendine özgü, bu yüzden Ken Russell damgası taşıyor. Filmleri yönetmenin diğer filmlerinden ayırarak izlediğimizde farklı düşünebiliriz. Oysa bir yönetmenin filmlerinde ortaya eğer koyabilirse üslubu, tarzı ortaya çıkıyorsa, bunu izleyerek daha fazla bilgiye ulaşabiliriz. Tutku Suçları gene bedenle ilgili bir film, The Devils'da buna paralel bir konu işlenmişti: arzular ve dinin çakışması, ikiyüzlülükler, kendini kabul edememe,delirme, ve cezalandırma. The Devils çok açık ara elbette Tutku Suçları'ndan önde gidiyor, bu filmin The Devils'la kıyas kaldırmadığı çok açık. Gene de Ken Russell severler hiç bir şekilde uzak durmasın. Kendi adıma Reha Erdem'den sonra film müziğini kasıtlı olarak filme dahil eden tek yönetmenin Ken Russell olduğunu düşünüyorum. İnadına, kasıtla, bitmek bilmeyecek şekilde ,müzik bir film karakteri gibi filmin sonuna dek ara ara, bazen sürekli karşımıza çıkıyor.

ABD'de çektiği bir film olarak Tutku Suçları yönetmene daha çok yakışan, gerçek tarzına daha yakın bir - bunu Altered States filmini düşünerek söylüyorum.