El Conde

Biyografik filmlerin yönetmeni Pablo Larraín’den anlatılacak kişi Pinochet olduğunda, saygı ve sevgi yokluğunda kara mizaha dönüşen bir biyografik film karşımıza çıkıyor. Mezar taşlarında bile söyleyecekleri bulunan filmin başarılı senaryosu, çürümüş ve kokuşmuşluğu hayatının bir parçası haline getiren aile bireyleriyle yapılan diyaloglardaki dalga geçmeleriyle tavan yapıyor.
Dünyadaki sömürge düzeni ve kan emicilerin ölümsüzlüğü senaryonun temeline yerleştirilmiş. Augusto Pinochet özelinde babasının Fransız oluşu, kötülük yapmak istediğinde ihanetin dili dediği Fransızca konuşması Fransa. Margaret Thatcher’ın onu ben yarattım, sayemde var söylemleri ile İngiltere ve filmin adındaki “el plan condor” göndermesiyle Amerika Birleşik Devletleri’ni unutmayan yönetmen, dünyanın en büyük kan emicileri olarak bu üç sömürge devini es geçmemiş. Finalde Kilisenin pozisyonu da geride kalanlara çöken bir sırtlan gibi işlenince kan emici düzenin kare ası ortaya çıkmış.
Finaldeki, “fakirlerin ülkesinde zengin olmak, belki bir gün benimde ilgimi çeker” sözü Dünya’da adı diktatör konmamış tüm küçük Pinochet’lere söyleniyor gibiydi.

Şu anda Netflix'de izleyebileceğiniz en iyi yapımlardan biri. Vampir mitine de başka bir bakış atıyor. Konusu ilginizi cezbetmese bile sinematografisi görülmeye değer. Siyah beyaz tercihi herkesin harcı değil ama Pablo Larrain'in gözü şahaneymiş, ben de ilk kez kendisinin bir işini izliyorum.

Augusto Pinochet, Şili tarihinden faşist bir diktatördür. Klasik bir şekilde insanların kafasını kestirir, ülkenin kaynaklarını çalıp çırpar. Film ise onu artık ölmek isteyen bir vampir olarak resmeder. Ölmek ister, çünkü insanlar onu "hırsız" olarak anmaktadır. Çok iyi bir hırsız olduğunu bildiğinden ötürü olsa gerek ki bunu kendine yediremez. Çünkü iyi bir hırsızın çaldığını anlamazsınız.

İşin içine genç ve güzel bir rahibe aracılığıyla kilise, Kont'un çocukları da dahil olur. Ne Tanrı'nın emirleri, ne baba sevgisi önemlidir. Herkes paranın peşindedir. Zaten Rahibe Carmencita'nın vampir olup, Şeytan'a yaklaştıktan sonra kilisenin ağırlığından kurtulması ve havada özgürce uçması da bunun sağlamasıdır.

Jim Jarmusch, Werner Herzog, Tomas Alfredson gibi yönetmenlerle vampir mitine farklı bir bakış atmayı öğrenen sinemanın son güzelliklerinden biri oldu Kont. Muazzam oyunculukları ve sinematografisi ile epey cesur bir kapı aralıyor. Acaba bir gün bizim sinemamızda da malum liderler için benzeri filmler yapılacak mı?