The First Men in the Moon

Hepimiz biliriz ki aya ilk ayak basan kişi Neil Armstrongtur. Fakat size bunun yanlış olduğunu ve Apollo 11 uzay aracından önce iki kişinin kendi yaptıkları küre ile aya gittiklerini söylesem bana inanır mıydınız? Hikaye işte tam bu noktada başlıyor, Bedford adında yaşlı bir adam, küçük bir çocuğa kimsenin inanmadığı o fantastik olayı anlatıyor. Filmin masal olarak algılanmasında ki en büyük etken de bence bu, küçük bir çocuğa anlatılan büyük bir olay. Filmde iki ana karakterimiz var. Bunlardan biri yani Bedford, paraya önem veren bir insan olarak gösteriliyor, hatta aya gitmek istemesinin sebebi başta orada elmasların ve daha başka değerli madenlerin olduğunu düşünmesiydi. Hikayenin biraz daha başına dönersek eğer, Bedfordun sıradan hayatı çıkardığı garip sesler nedeniyle evinin önünden geçen adam yüzünden tamamen değişecekti. Kim bilir onlar karşılaşmasa, Bedford şimdi ünlü bir yazar olabilirdi. Hikayenin bence en iyi yaratılmış karakteri de bu gürültücü adam işte, Cavor. Onu izlemek gayet keyifliydi, her ne kadar Bedfordu çıkardığı seslerle (kendisi düşünmekle çok meşgul olduğu zaman, elinde olmadan bu sesleri çıkarıyormuş) rahatsız etse de, filmin en komik sahneleri buralar diyebilirim. Her ne kadar TV filmi olarak ve düşük bütçe ile çekilmiş olsa da konusu ve oyuncularıyla dikkat çeken bir yapım. Aynı adlı romandan uyarlanmış film ve bu roman yanılmıyorsam 1901 yılında yazılmış. Ve yine yanılmıyorsam eğer first men on the moon adlı 60lı yıllarda bir filmi daha yapılmış. Hikayenin biraz daha derinine inilse, daha fazla olanak tanınsa gerçekten güzel bir bilimkurgu ile karşı karşıya kalacağımızı söyleyebilirim. Ayda bulunan Selenitelar da ilginçti, onların liderleri hakkında biraz daha bilgi alsak, hatta filmin sonlarına doğru, liderlerinin yapmak istedikleri şeyi gerçekleşse seyir zevki daha yüksek olurdu. Böylece bir ikinci film olabilir, biz de bu tadı damağımızda kalan filmin devamını izleyebilirdik. Tabi ki romanda böyle bir şey olmuyor olsa bile ilk filmdeki gibi o etkiyi de yaratmazdı sanırım. Ama keşke bir yarım saat daha olsaydı da olaylar bu kadar çabuk gelişmeseydi. Bunun dışında filmin en güzel sahnelerinden biri de, Bedfordun sessiz sinema hayali kurduğu yerdi. Filmde genel olarak özenle seçilmiş bir müzik ziyafeti yaşadık ama burada kullanılan müzik, filmi doruk noktasına ulaştırdı bence. Yan karakter azlığı vardı tabii ki filmde ama bunu bence en güzel dolduran tabi ki Bedfordun yaşlı haliydi, yakım çekimler gerçekten çok başarılıydı. Son da çıkan garip bıyıklı İngiliz de ilgi çeken bir karakterdi, ona ne olduğunu merak konusu. Güzel vakit geçirmek için ideal bir film.