Poison for the Fairies

Çocukların hayal güçlerinin ne kadar sınırsız olduğunu kendi çocukluğunuzdan da hatırlarsınız. Ben neler neler düşündüğümü anımsadıkça kendimden korkuyorum. Bir de bunu henüz oturmamış empati yetenekleriyle, duygu durumlarıyla harmanlayınca büyük zararlar verebiliyorlar. Türkiye'de bile okulda arkadaşını öldüren çocukların haberlerini alıyoruz mesela. İspanyolca bu korku filmi ise folk horror öğelerini kullanarak, çocukların sınırsızlığını konu ediniyor ve bence bir klasik olmayı başarıyor.

Ailesini kaybetmiş, travmatik bir geçmişe sahip olan küçük kız Veronica, bakıcısından ve nenesinden dinlediği cadı hikayeleri ile büyüyor. Ve bu hikayelerin etkisiyle kendisini gerçekten cadı sanmaya başlıyor. Ya da gerçekten bir cadı da olabilir. Film bizi bunun gerginliğiyle oyalarken Veronica, Flavia adında, ailesi çok varlıklı bir arkadaş buluyor. Ona cadılıktan bahsediyor, hatta birlikte büyüler yapmaya başlıyorlar. Çocuklar arasındaki ekonomik fark da filmin gerginliğini büyütüyor. Aralarındaki bu kıvılcım Flavia'nın ailesi tarafından da farkediliyor ancak Veronica altı üstü bir çocuk sonuçta. Ya da değil mi?

Aile travmalarını, ekonomik dengesizliği, çocuklarla iletişimin nasıl olması gerektiğini çok iyi soslar olarak kullanıp, epey de iyi bir sinematografiyle lezzetli bir yemek çıkartmışlar. Filmde sadece çocukların suratlarını görüyor olmamız, ebeveynleri yalnızca vücutları ve sesleriyle tanıyor olmamız falan aşırı iyi tercihler. Çok beğendim.