Şehvet Kurbanı

Muhsin Ertuğrul'un yönetmenlik koltuğunda oturduğu bu film, 1927 yapımı olan Victor Fleming tarafından yönetilen başrolünü "Emil Jannings'in" üstlendiği Amerikan sessiz drama filmi "The Way of All Flesh" filminden uyyarlanarak çekilmiştir. 1972 yılında Nejat Saydam ise Muhsin Ertuğrul'un ele aldığı bu filmi yeniden çekmiştir. Dram türünün önemli yapıtlarından olan bu filmde Muhsin Ertuğrul hem yönetmenlik hem de başrol oyunculuğu üstlenmiştir. Bana göre senaryo oldukça zayıf ve mantıksal hatalarla dolu. Kurguda ve montajda da olabildiğince mantıksal hatalar mevcut. 1940 yılının şartları göz önünde bulundurulursa bu hatalar normal olarak kabul edilir. Yine dönemin malum şartlarından kaynaklı görüntü ve ses kalitesi çok düşük. Filmde 84 yıl önceki İstanbul görüntülerini bolca bekliyordum fakat bu beklentim karşılanmadı çünkü film birkaç sahneyle yetiniyor. Bunun dışında film kurgusunda flashbacklerin, eş zamanlı paralel sekansların, zaman ve mekan değişiminin oldukça etkili bir biçimde kullanılması Türk Sinemasında artık tiyatro anlayışının terkedilmesi ve tiyatrocular döneminden sinemacılar dönemine geçişin en güzel örneklerindendir. Filmin bir güzel yanı ise Rahmetli Cahide Sonku'nun yüzüne yapılan yakın plan çekimleri ile Sonku'nun eşsiz güzelliğine şahit olmamız. Cahide Sonku bu film ile o dönem ününe ün katmış diyebiliriz. Rahmetli Sonku, Türk Sinemasının tartışmasız ilk gerçek yıldızıymış, bunu o havasından rahatlıkla anlayabiliyoruz film içinde. Filmin negatif makara kaydındaki hışırtıdan kaynaklı konuşmalar ve diyaloglar anlaşılmasa da sabredilip, Türk Sinemasının Tarihçesi bakımından kesinlikle izlenilmesi gereken ilk dönem klasiklerinden bir film diyebilirim.
⭐️ 4/10

Çok erotik bir isme sahip değil mi ? Aslında şaşırtabilir belki ama gerçekten de göstermediği ancak hissettirdiği sahnelerin bir kısmında ciddi bir erotizm saklıdır. Bu filmde esas manada "aldatma" vardır bir kere. Aldattıran da kanlı canlı bir kadındır. Güzel bir kadındır ve aldatmaya kadar giden yolda,tam manasıyla "kadın" olmasının getirdiği gücü kullanır. Adam, tek düze,monoton yaşamından sıkılmış,bir zavallıdır ve hayatı boyunca yaşayabileceği en heyecanlı deneyimi yaşamak için, zavallı hayatının tek amacı sayılabilecek bir para çantasını bedel olarak öder. Ortada olan şey, para gibi görünse de aslında Adam'ın yitirmemek için yalvardığı zavallılığıdır. Kadın, para uğruna aldıklarını adama asla göstermez,gösteremez. Zira,kadın da o paranın peşindedir ve aslında sebep olduğu yıkımı anlayabilmekten uzaktır.

Senaryo, kendisinden önceki bazı yapımlardan izler taşımakla birlikte,bu filmin özgün bir ruhu vardır. İç içe geçmiş olay örgüsü, ağ gibi film boyunca dolanır. Kesinlikle basit bir film değildir. Bence sinema sanatımız adına güzel bir adımdır ancak arkası yarında kalmıştır.