Askıya Alınmış Zaman

Laura Bonaparte: Unutmaya Karşı Bir Plaza de Mayo Annesi başlıklı otobiyografiyi ilk gördüğümde otuz beş yaşındaydım. Laura benim büyükannemdi ve onu çok yakından tanıyordum. Ama bu durum kitabı okumama engel olmadı. Böylece bambaşka bir Laurayla tanışmış oldum. Bana göre kitap iki bölümden oluşuyor. İlk bölüm çocukluğunu, hayatının bana hiç anlatmadığı kısmını, tamamen bir romanmış gibi aktarıyor. Büyükannem yüzmeyi öğrendiği Parana Nehri dışında çocukluğuyla ilgili hiçbir şey anlatmazdı. Kitabın ikinci bölümü çocuklarının ve eski eşinin kaybolmasıyla başlıyor; yani benim tanıdığım Laurayla: bir psikolog, aktivist ve Plaza de Mayo Anneleri üyesi olan Laura. Ben kitabı okurken, büyükannem yaşlılıktan kaynaklanan bunama sürecine gireli birkaç yıl olmuştu, hafızasının da artık dağılmaya başladığını hissedebiliyordum. Hayatın paradokslarıyla ilgili bir belgesel yapmak istedim; otuz beş yılını bir ülkenin hafızasını canlı tutmaya, toplumların tarihinde sıklıkla rastlanan hafızasızlıkla savaşmaya adayan bir kadın nasıl olur da hafıza kaybı gibi bir rahatsızlığa yakalanır? Böyle bir hastalığa yakalanması Lauraya haksızlık değil mi?