11 yıl önce
5.9
92 OYPUAN VER
5
Imdb: 5.7 (118.031 OY)
KONUSU
Nicolas Winding Refn ve Ryan Gosling’in Drive filminden sonraki yeni projeleri olan Only God Forgives, aksiyon ve şiddet dolu bir intikam hikayesi olarak nitelendiriliyor.
On yıl önce bir cinayet işleyen Julian, şimdilerde sürgündedir ve Bangkok’ta yaşamaktadır. Burada görünürde kardeşi Billy ile b ... Devamı
On yıl önce bir cinayet işleyen Julian, şimdilerde sürgündedir ve Bangkok’ta yaşamaktadır. Burada görünürde kardeşi Billy ile b ... Devamı
Nicolas Winding Refn ve Ryan Gosling’in Drive filminden sonraki yeni projeleri olan Only God Forgives, aksiyon ve şiddet dolu bir intikam hikayesi olarak nitelendiriliyor.
On yıl önce bir cinayet işleyen Julian, şimdilerde sürgündedir ve Bangkok’ta yaşamaktadır. Burada görünürde kardeşi Billy ile birlikte bir boks klübü işletmekte olan Julian, esas gelirini buradan yürüttüğü uyuşturucu ağından kazanmaktadır. Güzel zamanlar, Billy’nin genç bir kızı öldürmesiyle sona erer. Zira Billy de kendini Bangkok sokaklarını temizlemeye adayan gizemli intikam meleği Chang tarafından öldürülmüştür. Olayların bu raddeye gelmesi ailenin güzel ve tahammülsüz annesi Crystal’ı da devreye sokar. Crystal’ın kışkırtmalarıyla intikam almaya karar veren Julian, kardeşini öldürenlerin peşine düşerek intikam arayışına çıkar. ’İntikam meleği’ni hedef aldığı bu savaş, başta sadece iki kişinin yer alacağı, sonrasındaysa sadece bir tanesinin hayatta kalabileceği türden olacaktır...
On yıl önce bir cinayet işleyen Julian, şimdilerde sürgündedir ve Bangkok’ta yaşamaktadır. Burada görünürde kardeşi Billy ile birlikte bir boks klübü işletmekte olan Julian, esas gelirini buradan yürüttüğü uyuşturucu ağından kazanmaktadır. Güzel zamanlar, Billy’nin genç bir kızı öldürmesiyle sona erer. Zira Billy de kendini Bangkok sokaklarını temizlemeye adayan gizemli intikam meleği Chang tarafından öldürülmüştür. Olayların bu raddeye gelmesi ailenin güzel ve tahammülsüz annesi Crystal’ı da devreye sokar. Crystal’ın kışkırtmalarıyla intikam almaya karar veren Julian, kardeşini öldürenlerin peşine düşerek intikam arayışına çıkar. ’İntikam meleği’ni hedef aldığı bu savaş, başta sadece iki kişinin yer alacağı, sonrasındaysa sadece bir tanesinin hayatta kalabileceği türden olacaktır...
-
Nicolas Winding Refn
Yönetmen
OYUNCULAR
Tüm Oyuncular ve Teknik Ekip
Julian
Crystal
Chang
Mai
Gordon
Billy
Byron
Kim
YORUM YAZ
POPÜLER YORUMLAR
Bu gördüğüm bir rüya olmalı. Ancak bir rüya bu kadar büyüleyici olabilir. Hiç kimseye "Sen sinemadan anlamıyorsun" demek gibi bir hadsizlik yapacak değilim. Ama yorumların hiç biriyle aynı fikirde değilim. Bence durağan değil. Gayet akıcı. Az dialog içeren oldukça sağlam bir senaryoya sahip. Kendi adıma "çok konuşan" filmlerden nefret ederim. Okuduğum bazı eleştirilerde Refn’in Lynch olmaya öykündüğünü okudum. Asla katılmıyorum. Bir öykünme söz konusuysa o yönetmen çok sevgili Terrence Malick olmalı. Çünkü sadece onun filmlerinde aldığım keyfi aldım Only god forgives’i izlerken. Mekan tasarımını övmek için kelime bulamıyorum. Sadece bu bile film için ne kadar emek verildiğinin, yönetmenin izleyicisine ne kadar saygı duyduğunun kanıtı bence. Ryan Gosling şu ana kadar izlediklerim içinde en iyi performansını vermiş. Vithaya Pansringarm ise anlatılamaz. Her bünyeye hitap etmese de ben çok beğendim. Gerçek sinefillere şiddetle tavsiye ederi
... Devamı
Bu gördüğüm bir rüya olmalı. Ancak bir rüya bu kadar büyüleyici olabilir. Hiç kimseye "Sen sinemadan anlamıyorsun" demek gibi bir hadsizlik yapacak değilim. Ama yorumların hiç biriyle aynı fikirde değilim. Bence durağan değil. Gayet akıcı. Az dialog içeren oldukça sağlam bir senaryoya sahip. Kendi adıma "çok konuşan" filmlerden nefret ederim. Okuduğum bazı eleştirilerde Refn’in Lynch olmaya öykündüğünü okudum. Asla katılmıyorum. Bir öykünme söz konusuysa o yönetmen çok sevgili Terrence Malick olmalı. Çünkü sadece onun filmlerinde aldığım keyfi aldım Only god forgives’i izlerken. Mekan tasarımını övmek için kelime bulamıyorum. Sadece bu bile film için ne kadar emek verildiğinin, yönetmenin izleyicisine ne kadar saygı duyduğunun kanıtı bence. Ryan Gosling şu ana kadar izlediklerim içinde en iyi performansını vermiş. Vithaya Pansringarm ise anlatılamaz. Her bünyeye hitap etmese de ben çok beğendim. Gerçek sinefillere şiddetle tavsiye ederim. İyi seyirler.
İskandinav sinemasının anti-Trier'i olarak bilinen yönetmen Nicolas Winding Refn, Pusher serisinden sonraki filmlerinde stilize görselliğe önem veren, Dogme 95 akımının karşısında duran, elektronik müzik - sinematografi - sanat yönetimi bileşiminden halüsinatif etki çıkartan, şiddeti sert ve gerçekçi bir şekilde gözler önüne seren filmler yapmaya başladı. En son Drive (2011) ile kendi estetik sinemasının zirve noktasına çıkan Refn, bu sefer Only God Forgives ile kendi zirve noktasını da aşan üst düzey bir biçimsel mastürbasyona imza atıyor fakat işin hikaye kısmında Drive'a oranla tökezlediğini de kabul etmek gerekiyor.
Drive ve Only God Forgives filmlerini "rüya" ve "kabus" olarak tasarladığını söyleyen Refn'in, çok doğru bir tanım yaptığı apaçık ortada. Adeta bir cehennem tasviri olarak nitelendirebileceğimiz kırmızı - siyah tonlardaki renk skalası, kabus atmosferini sonuna dek hissettiren gölgelemeler ve çerçeveler, Enter the Void ( ... Devamı
Drive ve Only God Forgives filmlerini "rüya" ve "kabus" olarak tasarladığını söyleyen Refn'in, çok doğru bir tanım yaptığı apaçık ortada. Adeta bir cehennem tasviri olarak nitelendirebileceğimiz kırmızı - siyah tonlardaki renk skalası, kabus atmosferini sonuna dek hissettiren gölgelemeler ve çerçeveler, Enter the Void ( ... Devamı
İskandinav sinemasının anti-Trier'i olarak bilinen yönetmen Nicolas Winding Refn, Pusher serisinden sonraki filmlerinde stilize görselliğe önem veren, Dogme 95 akımının karşısında duran, elektronik müzik - sinematografi - sanat yönetimi bileşiminden halüsinatif etki çıkartan, şiddeti sert ve gerçekçi bir şekilde gözler önüne seren filmler yapmaya başladı. En son Drive (2011) ile kendi estetik sinemasının zirve noktasına çıkan Refn, bu sefer Only God Forgives ile kendi zirve noktasını da aşan üst düzey bir biçimsel mastürbasyona imza atıyor fakat işin hikaye kısmında Drive'a oranla tökezlediğini de kabul etmek gerekiyor.
Drive ve Only God Forgives filmlerini "rüya" ve "kabus" olarak tasarladığını söyleyen Refn'in, çok doğru bir tanım yaptığı apaçık ortada. Adeta bir cehennem tasviri olarak nitelendirebileceğimiz kırmızı - siyah tonlardaki renk skalası, kabus atmosferini sonuna dek hissettiren gölgelemeler ve çerçeveler, Enter the Void (2009)'in "psyhedelic" etkisini hatırlatan atmosferin elektronik müzikle birleştiğinde yarattığı "rüya - bilinçaltı" tabanı, kısa kaydırmalı planlar, sanat yönetimini ön plana çıkaran durağan stilize kareler, Only God Forgives'in hayal - gerçek eksenindeki evreninin peliküle yansıması.
Only God Forgives, Refn filmografisi içerisinde en çok Valhalla Rising (2009) ile benzeşiyor. Valhalla Rising'te sanat filmi kalıbı ile felsefeyi birleştirerek, olabildiğince yavaş akmasına rağmen biçimsel açıdan adeta şov yapan bir filme imza atan Refn, burada da yine klasik anlatıyı tamamen reddeden bir kurgu biçimini tercih ederek aynı formülü tekrarlıyor. Oldukça yavaş akan bir kurgu, stilizeliğin doruk noktasına vuran teknik altyapı, saf gerçekçiliği reddeden olay örgüsü ve karizma odaklı tek tip oyunculuk gösterisi. Bu da özellikle sinemayı eğlence aracı olarak gören popüler kitlenin bu filmleri izlediğinde şoka uğramasına, hiçbir şeye anlam verememesine, anında "kötü film" yaftası yapıştırarak çevresine "Sakın izlemeyin!" şeklinde demeçler vermesine neden oluyor.Dolayısıyla Refn, "popüler film" severler ile "sanat filmi" severler arasında yıllardır süregelen savaşın arasına üçüncü tip bir izleyici kitlesi kazandırmış oluyor. Bu kitlenin henüz bir adı yok, fakat çok azınlık oldukları da bir gerçek. İlerleyen yıllarda, bu tip filmlerin artmasıyla birlikte yeni bir sinema anlayışının doğacağına inanıyorum.
Düşünsel olarak Jodorowsky sinemasıyla, kafa karışıklığı yaratan Lynch sinemasının bir karışımının Uzakdoğu motifleriyle harmanlanmış hali gibi garip bir tabana sahip olan Only God Forgives, özellikle son yıllarda "intikam filmleri" ile yükselişte olan Uzakdoğu sinemasına bir nevi saygı duruşunda bulunuyor. Açılış ve kapanış jeneriklerinin Tayca olması bir yana, oldukça kanlı sahnelerin ardından bir ayini andıran şarkı söyleme sahnelerine yer vermesi, Tayland'lı usta yönetmen Apichatpong Weerasethakul filmlerinin ruhani dinginliğini ve absürtlüğünü hatırlatıyor. Fakat Refn, her "kişisel film" çeken yönetmenin yaptığı gibi bu sefer kendi rüyasını, belki de kendi cehennemini, kendi kuralları ekseninde, kendisi için çekiyor. Bu da hikayenin tam olarak içine giremememize ve bazı şeyleri anlamlandıramamamıza neden oluyor.
Ryan Gosling, 90 dakika boyunca aynı mimikle oynayarak daha çok Refn tarafından poz odaklı kullanılıyor. Drive filmindeki karakterini andıran bir kompozisyon çiziyor, hatta daha az konuşuyor. Vithaya Pansringarm da tıpkı Gosling gibi aynı surat ifadesiyle filmi tamamlarken, oyunculuk açısından filme renk katan tek karakter ise kariyerinin en farklı rollerinden birini çok güçlü bir şekilde canlandıran Kristin Scott Thomas oluyor.
Drive ve Only God Forgives filmlerini "rüya" ve "kabus" olarak tasarladığını söyleyen Refn'in, çok doğru bir tanım yaptığı apaçık ortada. Adeta bir cehennem tasviri olarak nitelendirebileceğimiz kırmızı - siyah tonlardaki renk skalası, kabus atmosferini sonuna dek hissettiren gölgelemeler ve çerçeveler, Enter the Void (2009)'in "psyhedelic" etkisini hatırlatan atmosferin elektronik müzikle birleştiğinde yarattığı "rüya - bilinçaltı" tabanı, kısa kaydırmalı planlar, sanat yönetimini ön plana çıkaran durağan stilize kareler, Only God Forgives'in hayal - gerçek eksenindeki evreninin peliküle yansıması.
Only God Forgives, Refn filmografisi içerisinde en çok Valhalla Rising (2009) ile benzeşiyor. Valhalla Rising'te sanat filmi kalıbı ile felsefeyi birleştirerek, olabildiğince yavaş akmasına rağmen biçimsel açıdan adeta şov yapan bir filme imza atan Refn, burada da yine klasik anlatıyı tamamen reddeden bir kurgu biçimini tercih ederek aynı formülü tekrarlıyor. Oldukça yavaş akan bir kurgu, stilizeliğin doruk noktasına vuran teknik altyapı, saf gerçekçiliği reddeden olay örgüsü ve karizma odaklı tek tip oyunculuk gösterisi. Bu da özellikle sinemayı eğlence aracı olarak gören popüler kitlenin bu filmleri izlediğinde şoka uğramasına, hiçbir şeye anlam verememesine, anında "kötü film" yaftası yapıştırarak çevresine "Sakın izlemeyin!" şeklinde demeçler vermesine neden oluyor.Dolayısıyla Refn, "popüler film" severler ile "sanat filmi" severler arasında yıllardır süregelen savaşın arasına üçüncü tip bir izleyici kitlesi kazandırmış oluyor. Bu kitlenin henüz bir adı yok, fakat çok azınlık oldukları da bir gerçek. İlerleyen yıllarda, bu tip filmlerin artmasıyla birlikte yeni bir sinema anlayışının doğacağına inanıyorum.
Düşünsel olarak Jodorowsky sinemasıyla, kafa karışıklığı yaratan Lynch sinemasının bir karışımının Uzakdoğu motifleriyle harmanlanmış hali gibi garip bir tabana sahip olan Only God Forgives, özellikle son yıllarda "intikam filmleri" ile yükselişte olan Uzakdoğu sinemasına bir nevi saygı duruşunda bulunuyor. Açılış ve kapanış jeneriklerinin Tayca olması bir yana, oldukça kanlı sahnelerin ardından bir ayini andıran şarkı söyleme sahnelerine yer vermesi, Tayland'lı usta yönetmen Apichatpong Weerasethakul filmlerinin ruhani dinginliğini ve absürtlüğünü hatırlatıyor. Fakat Refn, her "kişisel film" çeken yönetmenin yaptığı gibi bu sefer kendi rüyasını, belki de kendi cehennemini, kendi kuralları ekseninde, kendisi için çekiyor. Bu da hikayenin tam olarak içine giremememize ve bazı şeyleri anlamlandıramamamıza neden oluyor.
Ryan Gosling, 90 dakika boyunca aynı mimikle oynayarak daha çok Refn tarafından poz odaklı kullanılıyor. Drive filmindeki karakterini andıran bir kompozisyon çiziyor, hatta daha az konuşuyor. Vithaya Pansringarm da tıpkı Gosling gibi aynı surat ifadesiyle filmi tamamlarken, oyunculuk açısından filme renk katan tek karakter ise kariyerinin en farklı rollerinden birini çok güçlü bir şekilde canlandıran Kristin Scott Thomas oluyor.
YENİ YORUMLAR
Tüm Yorumlar
Yine sektirmiyor şu yaptım oldu saçmalığına bile methiyeler düzenler var. Yönetmen seviciler bitmedi bitmez. Başroldeki adam Ryan Gosling olmasa veya local bir film olsa acaba bu aptallığı bu kadar övebilir miydiniz? Bir seferde çıkın kral çıplak deyin ya. Uzun süredir izlediğim en anlamsız ve saçma film. Pusher serisi nere bu saçmalık nere. Aynı kişinin zihinsel ürünü olduğuna inanmak istemiyorum.
hazreti imdb beni affetsin ama drive'dan daha çok sevdim. her sahnesi bir tablo gibi filmler yapan yönetmenimiz bu sefer de uzakdoğunun ışıltılı dünyasınından çok stilize sahneler çıkartmış.
Bunu bi kere daha izleyeceğime Enter The Void'i arka arkaya 2 kere izlerim daha iyi.
film iyidir veya kötüdür, bu açmaza hiç girmiyorum. bu adamın ( n.w. refn ) çektiği filmler beni hipnotize ediyor. cidden bak, transa giriyorum resmen. müzikler, stilize şiddet, renkler, karakterlerin donukluğu falan beni benden alıyor. senaryonunda muhteşem olduğunu söylemek isterdim ama maalesef. neyse, bunada şükür :)
son olarak en içten saygılar vithaya pansringarm amcama. büyüksün!
son olarak en içten saygılar vithaya pansringarm amcama. büyüksün!
Ağır Karantina !!! Kimsenin sinema bilgisine, beğenisine saygısızlık etmek istemem ama şunu öneriyorum: renklerdi, kadrajlardı falan demeden, stilize estetikmişsembolizmmiş zorlamadan, filmde beğendiğiniz ne varsa bunları ayrı ayrı değerlendirmek yerine önce bütüne bakmayı deneyin.... Kendi bilgi, birikim ve abilitemle gördüğüm, salt şiddet üzerine kurulu bi film, filmimsi, videoart... Adam zaten senaryo ve replik yazma özürlü; karakterleri konuşturmamak için elinden geleni yapıyor; çünkü beceremediğinin farkında bkz. geçmiş filmleri.. Meraktan filmi sonuna kadar seyrederseniz masadan aç kalkma ihtimaliniz yüksek.... İlla böyle bişey seyretmek istiyosanız Drive'ı seyredin bari; en azından senaryosunu bu eleman yazmamış.
filmin adı ' Allah affeder ben affetmem ' olsa en azından bi sempatiklik kazanırdı.. ben ettim siz etmeyin.
Ryan Gosling in oyunculuğuyla ders verdiği ve ne kadar iyi olduğunu kanıtlayan bir film olmuş Only God Forgives.
Görselliğin ön planda olduğu ve şiddet sahneleriyle akıllarınızda kazınacak sessiz derinden içinize işleye işleye ilerleyen bir film.Filmin içinde ki soğuk dingin hava ve buraya katılan şiddet intikam duygusu benim çok hoşuma gitti yönetmeni kutluyorum ve izlenmesini şiddetle öneriyorum...
Görselliğin ön planda olduğu ve şiddet sahneleriyle akıllarınızda kazınacak sessiz derinden içinize işleye işleye ilerleyen bir film.Filmin içinde ki soğuk dingin hava ve buraya katılan şiddet intikam duygusu benim çok hoşuma gitti yönetmeni kutluyorum ve izlenmesini şiddetle öneriyorum...
Beddualarla bile ifade edilmez bu film :) Çekenin de yayınlayanın da.....
Ben bu filmi çok beklemiştim ya, bu şekilde olmamalıydı. Yönetmen apaçık şekilde Kim-Ki Duk'tan feyz almış, bu çok belli. Bambaşka bir intikam filmi yapayım derken, hikayeyi de kendi içinde çok bambaşkalaştırmış. Görsellik müthiş, bu konuda en iyiler listesinde girer. Sahne geçişleri ve kamera kullanımı amatör bir gözle baktığımda çok başarılı. Ryan Gosling diloluğumu da her zaman söylerim, büyük oyuncu. Yine döktürmüş ve rolüyle bütünleşmiş. Sahnelerde kullanılan müzikler başarılı. Bangkok kültürünü de göstermesiyle artı bir puan daha yazdım haneye hadi... Ama eksikler de var. Hikayenin sonunu bağlama şeklini sevmedim. Kim Ki-Duk'un her zaman yaptığı seyirciye vurduğu bitirici son vuruşu, Refn yapmayı başaramamış. Drive'daki gibi yine belli başlı simgeler ve semboller üzerine yoğunlaştığı da dikkatlerden kaçmıyor. En önemlisi de hikayenin bağlandığı noktayı anlayabilmek için şöyle bir oturup, sakin kafayla düşünmek gerekiyor.
Yine 7/1 ... Devamı
Yine 7/1 ... Devamı
Ben bu filmi çok beklemiştim ya, bu şekilde olmamalıydı. Yönetmen apaçık şekilde Kim-Ki Duk'tan feyz almış, bu çok belli. Bambaşka bir intikam filmi yapayım derken, hikayeyi de kendi içinde çok bambaşkalaştırmış. Görsellik müthiş, bu konuda en iyiler listesinde girer. Sahne geçişleri ve kamera kullanımı amatör bir gözle baktığımda çok başarılı. Ryan Gosling diloluğumu da her zaman söylerim, büyük oyuncu. Yine döktürmüş ve rolüyle bütünleşmiş. Sahnelerde kullanılan müzikler başarılı. Bangkok kültürünü de göstermesiyle artı bir puan daha yazdım haneye hadi... Ama eksikler de var. Hikayenin sonunu bağlama şeklini sevmedim. Kim Ki-Duk'un her zaman yaptığı seyirciye vurduğu bitirici son vuruşu, Refn yapmayı başaramamış. Drive'daki gibi yine belli başlı simgeler ve semboller üzerine yoğunlaştığı da dikkatlerden kaçmıyor. En önemlisi de hikayenin bağlandığı noktayı anlayabilmek için şöyle bir oturup, sakin kafayla düşünmek gerekiyor.
Yine 7/10 puan veriyorum ama tatmin olmadığımı da belirteyim.
Yine 7/10 puan veriyorum ama tatmin olmadığımı da belirteyim.
Drieve'dan sonra büyük ümitler besleyerek izlediğimden midir bilmiyorum ama beklediğimi bulamadım. Oyuncular ciddi anlamda yönetmenin vermeye çalıştığı duyguları vermişler, o soğuk kinin, kötülüğün bedenlerdeki yansıması oldukça iyi sembolize edilmiş ancak benim için eksik bir şeyler var. Onlar nedir derseniz henüz bulabilmiş değilim.
Ryan Gosling'in oyunculuğunun ne kadar iyi olduğunu bir kez daha kanıtladığı bir film
hakkında uzun uzadıya, detaylıca bi şeyler yazma isteği uyandıran bir film.
nicholas winding refn çağımızın en yetenekli yönetmenlerinden biri. kendine has bir tarzı, sinema anlatımı var. bu filmde de yine kendi tarzını konuşturmuş, şiddetin ve sembolizmin dibine vurmuş.
ryan gosling yine drive'dan aşina olduğumuz bir rolde. hatta karakter direkt drive'dan alınıp bu filme koyulmuş gibi. öyle değilse de al koy, hiç sırıtmaz.
filmin konusuna bilumum yerden erişebilirsiniz ama hiçbiri size bu filmi izlediğinizde yaşayacağınız deneyim hakkında en ufak bi fikir bile vermeyecek. sadece izlemeden önce yönetmenin film hakkındaki kendi açıklamalarını okumanızı öneririm. filmi anlamınıza bir nebze daha katkıda bulunacaktır.
müziklere ve görselliğe de değinmeden geçemeyeceğim. üst düzey bir ses ve ışık kullanımı hakim filme. yönetmenin sabit kamera kullanımıyla yakaladığı muhteşem görsellikteki manzaralar ise tarkovsky'yi hatırlatıyor.
yönetm ... Devamı
nicholas winding refn çağımızın en yetenekli yönetmenlerinden biri. kendine has bir tarzı, sinema anlatımı var. bu filmde de yine kendi tarzını konuşturmuş, şiddetin ve sembolizmin dibine vurmuş.
ryan gosling yine drive'dan aşina olduğumuz bir rolde. hatta karakter direkt drive'dan alınıp bu filme koyulmuş gibi. öyle değilse de al koy, hiç sırıtmaz.
filmin konusuna bilumum yerden erişebilirsiniz ama hiçbiri size bu filmi izlediğinizde yaşayacağınız deneyim hakkında en ufak bi fikir bile vermeyecek. sadece izlemeden önce yönetmenin film hakkındaki kendi açıklamalarını okumanızı öneririm. filmi anlamınıza bir nebze daha katkıda bulunacaktır.
müziklere ve görselliğe de değinmeden geçemeyeceğim. üst düzey bir ses ve ışık kullanımı hakim filme. yönetmenin sabit kamera kullanımıyla yakaladığı muhteşem görsellikteki manzaralar ise tarkovsky'yi hatırlatıyor.
yönetm ... Devamı
hakkında uzun uzadıya, detaylıca bi şeyler yazma isteği uyandıran bir film.
nicholas winding refn çağımızın en yetenekli yönetmenlerinden biri. kendine has bir tarzı, sinema anlatımı var. bu filmde de yine kendi tarzını konuşturmuş, şiddetin ve sembolizmin dibine vurmuş.
ryan gosling yine drive'dan aşina olduğumuz bir rolde. hatta karakter direkt drive'dan alınıp bu filme koyulmuş gibi. öyle değilse de al koy, hiç sırıtmaz.
filmin konusuna bilumum yerden erişebilirsiniz ama hiçbiri size bu filmi izlediğinizde yaşayacağınız deneyim hakkında en ufak bi fikir bile vermeyecek. sadece izlemeden önce yönetmenin film hakkındaki kendi açıklamalarını okumanızı öneririm. filmi anlamınıza bir nebze daha katkıda bulunacaktır.
müziklere ve görselliğe de değinmeden geçemeyeceğim. üst düzey bir ses ve ışık kullanımı hakim filme. yönetmenin sabit kamera kullanımıyla yakaladığı muhteşem görsellikteki manzaralar ise tarkovsky'yi hatırlatıyor.
yönetmene ve tarzına aşinaysınız; drive, valhalla rising ve bronson gibi filmlerini izleyip sevdiyseniz, muhtemelen bunu da seveceksiniz. ben kesinlikle underrated olarak değerlendiriyorum
nicholas winding refn çağımızın en yetenekli yönetmenlerinden biri. kendine has bir tarzı, sinema anlatımı var. bu filmde de yine kendi tarzını konuşturmuş, şiddetin ve sembolizmin dibine vurmuş.
ryan gosling yine drive'dan aşina olduğumuz bir rolde. hatta karakter direkt drive'dan alınıp bu filme koyulmuş gibi. öyle değilse de al koy, hiç sırıtmaz.
filmin konusuna bilumum yerden erişebilirsiniz ama hiçbiri size bu filmi izlediğinizde yaşayacağınız deneyim hakkında en ufak bi fikir bile vermeyecek. sadece izlemeden önce yönetmenin film hakkındaki kendi açıklamalarını okumanızı öneririm. filmi anlamınıza bir nebze daha katkıda bulunacaktır.
müziklere ve görselliğe de değinmeden geçemeyeceğim. üst düzey bir ses ve ışık kullanımı hakim filme. yönetmenin sabit kamera kullanımıyla yakaladığı muhteşem görsellikteki manzaralar ise tarkovsky'yi hatırlatıyor.
yönetmene ve tarzına aşinaysınız; drive, valhalla rising ve bronson gibi filmlerini izleyip sevdiyseniz, muhtemelen bunu da seveceksiniz. ben kesinlikle underrated olarak değerlendiriyorum
only god forgives, yönetmenin ''drive'' isinmli filmi sayesinde hatırı sayılır bir merakla beklediğim ve beklenen bir filmdi.
ve her ne kadar ilk filmin yerini alamayacağını düşünsemde, gosling'i aşağı yukarı kendini tekrar eder bir halde görsemde,ve havada asılı kalmış finali belki diyerek bay pansringarm'ın kulak tırmalayan sesine maruz kalarak sonlandırsakda ve en kötüsüde filmi bir çırpıda yerin dibine sokan yeni yetmelerin arasında izlerken verdikleri rahatsızlığa maruz kalmama rağmen tanrı affeder mi bilmem ama ben kendi payıma yönetmeni bu seferlik affettim.
niye mi?...
farklı kültürlerin değer yargılarının savaşımını ve haklı olarak ev sahibinin galip gelişini , bilinç altına yerleşmiş sorunlu bir ana oğul ilişkisinin ete kemiğe bürünmüş halini ve kardeşler arasındaki rekabetin küçük çocuk üzerindeki etkisini tüm filme yayılmış bir şekilde gözlemleyebildiğim için ve müzik, görsellik sayesinde hoşuma gitmeyen diğer ay
... Devamı
ve her ne kadar ilk filmin yerini alamayacağını düşünsemde, gosling'i aşağı yukarı kendini tekrar eder bir halde görsemde,ve havada asılı kalmış finali belki diyerek bay pansringarm'ın kulak tırmalayan sesine maruz kalarak sonlandırsakda ve en kötüsüde filmi bir çırpıda yerin dibine sokan yeni yetmelerin arasında izlerken verdikleri rahatsızlığa maruz kalmama rağmen tanrı affeder mi bilmem ama ben kendi payıma yönetmeni bu seferlik affettim.
niye mi?...
only god forgives, yönetmenin ''drive'' isinmli filmi sayesinde hatırı sayılır bir merakla beklediğim ve beklenen bir filmdi.
ve her ne kadar ilk filmin yerini alamayacağını düşünsemde, gosling'i aşağı yukarı kendini tekrar eder bir halde görsemde,ve havada asılı kalmış finali belki diyerek bay pansringarm'ın kulak tırmalayan sesine maruz kalarak sonlandırsakda ve en kötüsüde filmi bir çırpıda yerin dibine sokan yeni yetmelerin arasında izlerken verdikleri rahatsızlığa maruz kalmama rağmen tanrı affeder mi bilmem ama ben kendi payıma yönetmeni bu seferlik affettim.
niye mi?...
farklı kültürlerin değer yargılarının savaşımını ve haklı olarak ev sahibinin galip gelişini , bilinç altına yerleşmiş sorunlu bir ana oğul ilişkisinin ete kemiğe bürünmüş halini ve kardeşler arasındaki rekabetin küçük çocuk üzerindeki etkisini tüm filme yayılmış bir şekilde gözlemleyebildiğim için ve müzik, görsellik sayesinde hoşuma gitmeyen diğer ayrıntıları bu sefer görmezden gelip sonraki filmi bekleyelim derim.
ve her ne kadar ilk filmin yerini alamayacağını düşünsemde, gosling'i aşağı yukarı kendini tekrar eder bir halde görsemde,ve havada asılı kalmış finali belki diyerek bay pansringarm'ın kulak tırmalayan sesine maruz kalarak sonlandırsakda ve en kötüsüde filmi bir çırpıda yerin dibine sokan yeni yetmelerin arasında izlerken verdikleri rahatsızlığa maruz kalmama rağmen tanrı affeder mi bilmem ama ben kendi payıma yönetmeni bu seferlik affettim.
niye mi?...
Bence ben filmi anlamadım. Hele de ilk yarısını. Vahşet sahneleri falan mükemmeldi. Gosling yine sessiz vahşi adam rolünü iyi yapmış. Ama bazı şeyler çok havada kaldı. Ya da ben anlamadım filmi de,havada kalmış gibi geldi bilmiyorum. Müziklerin de hakkını vereyim,inceden inceden girdiklerinde sahneeri fazlasıyla etkileyici kıldılar.
Sadece Tanrı Affeder filmine Benzer Film ekliyorsun.
Sadece Tanrı Affeder filmini Kategorize ediyorsun.
Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.
Sadece Tanrı Affeder filmine Konu ekliyorsun.
FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
Arama sonuçları
Bu filmi izleyen 20 kişi
Kullanıcı Bulunamadı...
ÜYE OL