Barefoot to Herat

Herat’ta çıplak ayak ile
Belgesel, Majid Majidi’nin 2001 ve 2002 yıllarında Batı Afganistan’a yaptığı iki gezi sırasında çekildi. 2001 Kasım’daki ilk gezisinde Majidi Taliban kontrolündeki MAKAKİ ve kuzey ittifakında konumlanmış bir diğer mülteci kampı olan MILE 46 kampını ziyaret etti. Taliban’ın karşı saldırıya geçmesinin hemen ardından insanlar hava bombardımanlarından kaçarak Kandahar’a,Herat’a diğer köy ve şehirlere sığındılar. 2002 Şubat’ında yaptığı ikinci gezi Herat yakınlarındaki Taliban’dan kurtulmuş ama açlıkla boğuşan dünyanın en büyük mülteci kampı MASLAKH kampına oldu. Belgesel öncelikle Afgan mültecilerin bombalardan kaçış hikayesi ile Herat ve diğer illerdeki kuşatılmış kamplarda yaşayan mültecilerin zor hayat şartlarını anlatıyor.Savaşa tanıklık eden Afgan aileler herşeylerini kaybettiler ve asgari derecede bir hayat için ellerinden geleni yapıyorlar. Soğukla, açlıkla ve ölümle yüz yüze gelen Afgan çocuklar hala hayatın onlara verdikleriyle mutlu olmayı öğrenmeye çabalıyorlar. Belgesel Taliban yıkımı ardından Herat şehri sakinlerinin tepkilerini onların anılarıyla ve umutlarıyla ifade etmeye çalışıyor. Unutulmuş 150000 evsiz Afgan hala MASLAKH da zorlu bir yaşam savaşı veriyor. Orada açlık, öfke ve umutsuzluk hakim ama bu ezici yoksulluk ve günlük yaşam savaşı arasında bile mutluluk, güzellik ve müzik için istek hala yaşıyor. Majid Majidi köylülerle, askerlerle, gençlerle, yaşlılarla, kadınlarla ve özellikle önem verdiği çocuklarla röportajlar yaptı.Çocukların bu kargaşaya karşı gösterdikleri olağanüstü fiziksel ve duygusal dayanıklılıktan etkilendi Majidi."Barefoot to Herat" yardım için bir yakarış, hayat için bir gazeldir.