Ağaç

Hayatımda "Going All The Way" kadar underrated bir film daha göremeyeceğimi düşünüyordum, ta ki bu filmi izleyene kadar. Araştırdığımda bu film için webde yapılan yorumlar kadar boş eleştirilerle karalanan bir film daha görmediğimde karar kıldım. Çünkü hiç değilse Going All The Way'in hakkını verenler vardı. Film hakkında dolu ve anlamlı eleştirilerin olmayışını bir kenara bırakıp kendi yorumuma gelirsem film harikaydı gerçekten. Birincisi kısa bir kitap okuyormuşsunuz hissine kapılmanıza sebep olan bir çekim söz konusu. Özellikle görüntülerin dizilimi kitaplardaki bölümlülüğü rahatsız etmeden sezdiriyor. Ayrıca ölüm gibi vs. olayların vuruculuğunun bu filmde eksik olduğundan şikayet edenler filmden değil, kafalarında oluşturdukları hollywood ve geleneksel avrupa karışımı filmlere uymayışından şikayetçidir açık ki. Sezilebildiğini iddia ettiğim bölümlerin sık sık mükemmel fotoğraflar eşliğinde başlaması bence çok güzel bir fikir. Özellikle sabaha karşı evin verandasından uzaklara doğru bir görüntü vardı ve işte filmin tüm içeriğinin o göstergede yer aldığına yemin edebilirim. Tüm kadronun da oyunculukları yeterli-iyiydi ancak Morgana Davies'inkinin dikkat çekici olduğunu söyleyebilirim. Charlotte Gainsbourg de harikaydı ancak ondan birazcık daha fazlasını beklerdim ben şahsen. Bazı anlarda göze çok batmayan aksaklıkları vardı, tabii filmi bu tip şeyler için diğerlerinin yaptığı gibi yerden yere vuramayacağım çünkü kesinlikle hak etmiyor. Bir başka hoşuma gitmeyen taraf Lou gibi filmin en gizemli karakterinin ruhsal açıdan çok az detaylandırılması. Birçok olayın ardına inilmemiş hatta neredeyse hiçbir şeyin geçmişini bilmiyorsunuz. Zaten hemen hemen her izleyici bu durumdan yakınmış ancak ben bunu film için gayet uygun buldum. Böylece bu aileyi ve olayları hiçbir müdahele olmaksızın gözlemleyebiliyorsunuz. Bu da mekanı sınırsız kılıyor. Zaten film boyunca bunun bilincinde olup ağaçla kısıtlanmışken kasırgayla sınırları zorluyor ve finaliyle gerçekten özgür alana ilk adımınızı atıyorsunuz. Yani demek istediğim karakterlerin ve durumların öncellerden arınmış olması yönetmenin hatasından ziyade filmi özgün kılan şey. Nitekim senaryonun en genel çizgisine bakılırsa da aynı şeyin olduğunu görebilirsiniz. Bir de olayların akışını değiştiren durumlar her ne kadar beklenmedik olsa da pek fazla şaşırtmıyordu. Burada karar izleyiciye kalmış, şahsen benim hoşuma gitti rastlantısallığın gözüme sokulmaması. Müzikler ise filme çok iyi oturmuş. Kesinlikle filmden sonra bile dinlemek isteyeceğiniz müziklerdi hepsi de. Daha bir çok açıdan filme değinmek isterdim lakin çok fazla uzatmak istemiyorum. Dünyanın en iyi filmi demiyorum ama gerçekten kaliteli ve güzel bir filmdi. Diyeceğim odur ki genel görüşe aldanıp da filmi izlemezlik etmeyin yoksa böyle güzel bir filmden mahrum kalmış olursunuz.