Mavi Kimlik

Film anayurtlarına bir daha dönemeyecek biri Iraklı, diğeri Türkiyeli iki Kürt kökenli arkadaşın Berlin'de geçen bir gününü anlatıyor. Filmin sonunda bize mavi kimliğin ne olduğunu bir notla anlatan film, iki karakterin siyasi mülteci olduğunu ima ediyor ve suya sabuna da dokunmuyor. Türkiyeli Reşit'in(Reşit Ballıkaya-aynı zamanda filmin senaristi) tutkusu güvercinleri ve Kürtçe olarak yazdığı şiirleri metroda satarak yaşamını idare ettirmeye çalışacak kadar naif biri Reşit. Kerküklü Aldülhamit ise ne iş olursa yaparım durumunda ve işçi bulma kurumundan gelen isteklere yanıt veriyor ve filmde bir mezarlıkta yaprakları süpürme işinde çalışıyor. Filmdeki oyunculuk son derece sıradan, hikaye ise hiç de insanı etkileyen türden değil. Anayurda olan özlemi anlatan bir filmden daha sağlam bir hikaye, daha güçlü bir senaryo beklerdim. En azından 66 yaşında günde yalnızca bir avro kazanarak hayatını idame ettiren bir adamla, hayallerini şiirlere dökerek satmaya çalışan bir gencin hikayesinin bu kadar sanal, bu kadar nahif anlatılmasını beklemezdim. Sadece filmin sonuna eklenen bir gitar düetiyle bu iş kotarılmaz. İnsanların yabancı ülkelerde yaşadığı kimliksizleşmeyi, çaresizliği, yoksulluğu ve hatta yabancı düşmanlığını anlatmanın daha iyi yolları olabilirdi. Böylesine filmlerin de sırf sürgünü filan anlatıyor, film etnik bir dilde çekilmiş falan deyip Cannes film festivali gibi kallavi festivallere davet edilmelerini de anlamış değilim doğrusu...

Reşit metroda şiir yazarken

Hamit mezarlıkta cigara molası verirken