Hagazussa

Büyük eksiklerine rağmen çekilmiş en iyi cadılık filmlerinden olabilir Hagazussa. Teknik açıdan bazen yanlış seçimler yapıp potansiyelini aşağı çekse de hem görsel olarak, hem ses dizaynı olarak bütçesinin çok üzerinde bir iş çıkartıyor.

Film ilk 20 dakikada nelerden korkmamız gerektiğinin tohumlarını çok iyi ekiyor. Örneğin başkarakterimiz Albrun’un isminin söylenmesinden, ormandan kısa süre içerisinde korkar olup filmin devamında da ekstra bir çabaya girilmeden korkutuluyoruz. Geniş açılar ve uzun sahnelerle bekleyiş hissini de sürdürüp sabrı zorluyor. Bu bazılarınız için sıkıcı olabilir ama ben Orta Çağ Avrupası atmosferini bulmuşken doya doya izledim.

Teknik kısımdaki yanlış seçimler ise filmin bazen hem göstermiyor hem de anlatmıyor oluşundan kaynaklanıyordu. Zifiri karanlık sahnelerde oyuncunun ufacık hareketlerinden anlatılanı anlamaya çalışmak zorlayıcı olabiliyor. Yönetmenin bunu bilerek yaptığını, filmin birden farklı şekilde anlaşılmasını istediğini, kadın gerçekten cadı mı yoksa deli mi gibi soruları sordurmak istediğini anlasam da bu taktik bana ucuz geliyor. Çok daha iyi filmler her şeyi net gösterse de farklı noktalara çekilebiliyor zaten.

Öte yandan bir kadının yalnızlığına kilisenin bakışı, dini kavgaların diğer dinin mensuplarına tecavüz etmeye kadar gitmesi, cadı olduğu iddia edilen kadınların kininin nasıl doğduğu pırıl pırıl anlatılıyor.

Az diyalog, uzun sahneler, aşırı düşük tempo nedeniyle klasik bir korku filmi değil ve bu yüzden yine herkese önermekte zorlanıyorum. Fakat keyifli ve kaliteli bir iş olduğu bilinmeli.