5 ay önce
VİZYONDA
7.8
138 OYPUAN VER
5
Imdb: 7.9 (287.729 OY)
KONUSU
Alasdair Gray’in aynı adlı romanından uyarlanan ve Lanthimos’un en iyi filmlerinden biri olarak gösterilen Poor Things, başarılı bilim insanı Dr. Godwin Baxter tarafından öldükten sonra hayata döndürülen Bella Baxter’ın fantastik dönüşümünü anlatıyor.
-
Yorgos Lanthimos
Yönetmen
OYUNCULAR
Tüm Oyuncular ve Teknik Ekip
Bella Baxter
Duncan Wed...
Godwin Baxter
Max McCandles
Alfie Bles...
Toinette
Harry Astley
Swiney
YORUM YAZ
POPÜLER YORUMLAR
Yorgos Lanthimos, Bella'yı yetişkin birine ait bedenin içinde küçük bir çocuk olarak önümüze koyuyor. Hikaye, ilk bakışta basit bir Frankenstein uyarlaması gibi görünse de, aslında Bella'ya hayat verenin yine kendis! olduğunu öğrenince karaktere daha farklı bir gözle bakıyoruz. Bu durum hikayeye dair katmanlı bir değerlendirme yapabilmemeye olanak sağlıyor. Bella için aslında Dr.Godwin Baxter (Willem Dafoe)'in ustalık eseri demek daha doğru olur. Eğer filmde ilkel bir Frankenstein görmek istiyorsak ilk deneylere ait olduğu belli olan ve ortalıkta dolaşan karma hayvancıklara bakmak yeterli olacaktır. Bu hayvancıklar içinde favorim ise kafası bir French bulldog olan tavuk, gerçi finaldeki general keçi de hiç fena değil. Bu karma hayvancıklar, Hieronymus Bosch'un The Garden of Earthly Delights - Dünyevi Zevkler Bahçesi tablosundan gelmiş gibiydiler. En son Adam McKay'in "Don't Look Up"(2021) filminin finalinde bu tabloyu görmüş gibi olmuşt
... Devamı
Yorgos Lanthimos, Bella'yı yetişkin birine ait bedenin içinde küçük bir çocuk olarak önümüze koyuyor. Hikaye, ilk bakışta basit bir Frankenstein uyarlaması gibi görünse de, aslında Bella'ya hayat verenin yine kendis! olduğunu öğrenince karaktere daha farklı bir gözle bakıyoruz. Bu durum hikayeye dair katmanlı bir değerlendirme yapabilmemeye olanak sağlıyor. Bella için aslında Dr.Godwin Baxter (Willem Dafoe)'in ustalık eseri demek daha doğru olur. Eğer filmde ilkel bir Frankenstein görmek istiyorsak ilk deneylere ait olduğu belli olan ve ortalıkta dolaşan karma hayvancıklara bakmak yeterli olacaktır. Bu hayvancıklar içinde favorim ise kafası bir French bulldog olan tavuk, gerçi finaldeki general keçi de hiç fena değil. Bu karma hayvancıklar, Hieronymus Bosch'un The Garden of Earthly Delights - Dünyevi Zevkler Bahçesi tablosundan gelmiş gibiydiler. En son Adam McKay'in "Don't Look Up"(2021) filminin finalinde bu tabloyu görmüş gibi olmuştum. Bunun yanında Poor Things, benzer bir dönemi ve hikayeyi anlatan bilimkurgu türünün atası sayılabilecek Fritz Lang'ın Metropolis (1927) filminden görsel anlamda ciddi referanslar barındırıyor. Böyle bilinçli bir şekilde kullanılan referansların, her zaman filme zenginlik kattığını ve olumlu yansıdığını düşünüyorum.
Emma Stone, Bella rolünde küçük bir çocuğun sahip olabileceği gibi tutuk bir konuşma ve sarsak fiziksel bir kontrole sahip olarak karşımıza çıkıyor. Zaman içinde bu durumu üzerinden atıyor ve bir yetişkin gibi konuşup hareket edebilir hale geliyor ama bu süreçteki geçişlerin oldukça başarılı olduğunun özellikle altı çizilmeli; çocukça tepkilerle başlayıp, keşfetme, özgürlük ve muhakeme kabiliyetini kazanma süreci, Emma Stone'un başarılı performansı(role hazırlanırken Kemal Sunal'ın Hanzo filmini izlediğine dair şüphelerim var) sayesinde bir çocuğun büyümesine şahitlik etmemizi sağlıyor. Bu büyüme teknik anlamda filmin renklerinde de belli bir paralellik gösteriyor, hikayenin başındaki renksiz dünya Bella'nın büyümesi ve dahil olduğu maceralarla renklenmeye başlıyor. Teknik demişken, Lanthimos'un balık gözü sevdası "The Favourite"den sonra Poor Things'te de devam ediyor.
Lanthimos'un, sinematografisini durup düşününce "Dogtooth" filmindeki çocukları hatırladım, ve Bella karakteri için daha önce yapılmış bir eskiz çalışması gibi olduğunu düşündüm. Poor Things'de başta ya da sonradan düşüncelerinin değiştiğini görsek bile bütün erkeklerin, Bella'yı sınırlamaya çalıştıklarını ve basit anlamda hapsetme eğiliminde olduklarını görüyoruz. Bu yaklaşım da Dogtooth filmindeki baba karakterinin davranış biçimini hatırlatıyor. Bella'nın bu tutuma karşı olan direnişi ise onu feministlerin çok seveceği süper bir frankenstein yapıyor. Sonuç olarak Lanthimos, Poor Things ile yine sonraki filmleri için heyecan duymaya devam edeceğimiz bir film yapmış.
Emma Stone, Bella rolünde küçük bir çocuğun sahip olabileceği gibi tutuk bir konuşma ve sarsak fiziksel bir kontrole sahip olarak karşımıza çıkıyor. Zaman içinde bu durumu üzerinden atıyor ve bir yetişkin gibi konuşup hareket edebilir hale geliyor ama bu süreçteki geçişlerin oldukça başarılı olduğunun özellikle altı çizilmeli; çocukça tepkilerle başlayıp, keşfetme, özgürlük ve muhakeme kabiliyetini kazanma süreci, Emma Stone'un başarılı performansı(role hazırlanırken Kemal Sunal'ın Hanzo filmini izlediğine dair şüphelerim var) sayesinde bir çocuğun büyümesine şahitlik etmemizi sağlıyor. Bu büyüme teknik anlamda filmin renklerinde de belli bir paralellik gösteriyor, hikayenin başındaki renksiz dünya Bella'nın büyümesi ve dahil olduğu maceralarla renklenmeye başlıyor. Teknik demişken, Lanthimos'un balık gözü sevdası "The Favourite"den sonra Poor Things'te de devam ediyor.
Lanthimos'un, sinematografisini durup düşününce "Dogtooth" filmindeki çocukları hatırladım, ve Bella karakteri için daha önce yapılmış bir eskiz çalışması gibi olduğunu düşündüm. Poor Things'de başta ya da sonradan düşüncelerinin değiştiğini görsek bile bütün erkeklerin, Bella'yı sınırlamaya çalıştıklarını ve basit anlamda hapsetme eğiliminde olduklarını görüyoruz. Bu yaklaşım da Dogtooth filmindeki baba karakterinin davranış biçimini hatırlatıyor. Bella'nın bu tutuma karşı olan direnişi ise onu feministlerin çok seveceği süper bir frankenstein yapıyor. Sonuç olarak Lanthimos, Poor Things ile yine sonraki filmleri için heyecan duymaya devam edeceğimiz bir film yapmış.
"İğrençse neden ağzımda tutayım?"
Zihnimizle duvarlarını ördüğümüz evreni balyozlamak için, gerçekliğe ulaşabilmek için belki de kısa bir süreliğine de olsa Tanrı'yı terk etmeli, hatta ölmesine izin vermeliyiz. Bebek adımlarımızı Tanrı'nın, ebeveynlerimizin, toplumun rüzgarının yönlendirmesine değil, içimizin yönlendirmesine izin vermeliyiz. İçimiz gaddar olmak isteyebilir. İçimiz seks yapmak isteyebilir. İçimiz alışılmışın dışında bir sevgi isteyebilir. Veya daha önce deneyimlenmemişi arar. Zira aramayı, deneyimlemeyi durdurduğumuz anda toplumun altı delik saksısında yerimizi alıp hayatın giderine, ayırt edilemeyen bir dışkı olarak akarız. İşte Lanthimos'un yeni harikası Poor Things böyle bir film. Provokatif bir arayışın sesli düşünülmüş hali.
İradesi yok sayılmış bir "şey"dir Frankenstein'ın canavarı. Poor Things'in Bella'sı da aynı şekilde. Tek bir farkla. Onu yaratan Tanrı da iradesizleştirilmiş. Tanrı, kendisinin kıramadığ ... Devamı
Zihnimizle duvarlarını ördüğümüz evreni balyozlamak için, gerçekliğe ulaşabilmek için belki de kısa bir süreliğine de olsa Tanrı'yı terk etmeli, hatta ölmesine izin vermeliyiz. Bebek adımlarımızı Tanrı'nın, ebeveynlerimizin, toplumun rüzgarının yönlendirmesine değil, içimizin yönlendirmesine izin vermeliyiz. İçimiz gaddar olmak isteyebilir. İçimiz seks yapmak isteyebilir. İçimiz alışılmışın dışında bir sevgi isteyebilir. Veya daha önce deneyimlenmemişi arar. Zira aramayı, deneyimlemeyi durdurduğumuz anda toplumun altı delik saksısında yerimizi alıp hayatın giderine, ayırt edilemeyen bir dışkı olarak akarız. İşte Lanthimos'un yeni harikası Poor Things böyle bir film. Provokatif bir arayışın sesli düşünülmüş hali.
İradesi yok sayılmış bir "şey"dir Frankenstein'ın canavarı. Poor Things'in Bella'sı da aynı şekilde. Tek bir farkla. Onu yaratan Tanrı da iradesizleştirilmiş. Tanrı, kendisinin kıramadığ ... Devamı
"İğrençse neden ağzımda tutayım?"
Zihnimizle duvarlarını ördüğümüz evreni balyozlamak için, gerçekliğe ulaşabilmek için belki de kısa bir süreliğine de olsa Tanrı'yı terk etmeli, hatta ölmesine izin vermeliyiz. Bebek adımlarımızı Tanrı'nın, ebeveynlerimizin, toplumun rüzgarının yönlendirmesine değil, içimizin yönlendirmesine izin vermeliyiz. İçimiz gaddar olmak isteyebilir. İçimiz seks yapmak isteyebilir. İçimiz alışılmışın dışında bir sevgi isteyebilir. Veya daha önce deneyimlenmemişi arar. Zira aramayı, deneyimlemeyi durdurduğumuz anda toplumun altı delik saksısında yerimizi alıp hayatın giderine, ayırt edilemeyen bir dışkı olarak akarız. İşte Lanthimos'un yeni harikası Poor Things böyle bir film. Provokatif bir arayışın sesli düşünülmüş hali.
İradesi yok sayılmış bir "şey"dir Frankenstein'ın canavarı. Poor Things'in Bella'sı da aynı şekilde. Tek bir farkla. Onu yaratan Tanrı da iradesizleştirilmiş. Tanrı, kendisinin kıramadığı zinciri biri kırar umuduyla yaratıyor olabilir mi? Belki Bella'nın her şeye yetebilecek yetişkin vücuduna bu yüzden bir bebek beyni yerleştirmiştir. Kendi cesaretini kıran "yetişkin" acı duvarlarını Bella'da görmemek için. İşte o zaman Tanrı huzurla ölebilir.
Filmin özgürlüğe giden yolda seçtiği eylem genel olarak cinsellik. Ve film boyunca süregelen, defalarca gördüğümüz seks sahnelerinin tek birinde bile objeleştirilmiş bir Emma Stone görmeyeceksiniz. Bu da bana umut verdi. Erkek bakış açısıyla yazılmış ve çekilmiş bir kadın cinselliği olmasına rağmen bunu başarmış olmaları şahane. Bella "keyifli zıp zıp" yaparken hisli davranıyor. Kendini kaybetmiş, klişe duygular içerisinde kaybolmuyor.
Filmde yapay görünen setler yaratılmış. Yapay göründükleri için de şükürler olsun. Bu yapaylık bulunduğumuz evrenin kurallarını bir kenara atmamızı sağlıyor. Yani yapaylık derken bir ucuzluğu kastetmediğimi anlamışsınızdır. Kuralların değişmesi için can atan bir filme kurallar içerisinde görünen bir dünya yakışmazdı. Kaldı ki modern filmler hayal gücü sahnelerini dahi realistik kalıplar içerisinde sunuyorlar.
Emma Stone'un Oscar alacağına kuşkum yok gibi. Hatta Mark Ruffalo da daha zayıf bir yılda yardımcı erkek oyuncu alabilirdi. En İyi Yapım Tasarımı, En İyi Makyaj ve Saç, kostüm, görüntü yönetmeni gibi dallarda da silip süpürebilir Poor Things. 2023'ün en iyi filmi miydi? Emin değilim. Fakat en çok eğlendiğim ve en çok aklıma kazınanı oldu.
"Hayatta olmayı büyüleyici buluyorum."
Zihnimizle duvarlarını ördüğümüz evreni balyozlamak için, gerçekliğe ulaşabilmek için belki de kısa bir süreliğine de olsa Tanrı'yı terk etmeli, hatta ölmesine izin vermeliyiz. Bebek adımlarımızı Tanrı'nın, ebeveynlerimizin, toplumun rüzgarının yönlendirmesine değil, içimizin yönlendirmesine izin vermeliyiz. İçimiz gaddar olmak isteyebilir. İçimiz seks yapmak isteyebilir. İçimiz alışılmışın dışında bir sevgi isteyebilir. Veya daha önce deneyimlenmemişi arar. Zira aramayı, deneyimlemeyi durdurduğumuz anda toplumun altı delik saksısında yerimizi alıp hayatın giderine, ayırt edilemeyen bir dışkı olarak akarız. İşte Lanthimos'un yeni harikası Poor Things böyle bir film. Provokatif bir arayışın sesli düşünülmüş hali.
İradesi yok sayılmış bir "şey"dir Frankenstein'ın canavarı. Poor Things'in Bella'sı da aynı şekilde. Tek bir farkla. Onu yaratan Tanrı da iradesizleştirilmiş. Tanrı, kendisinin kıramadığı zinciri biri kırar umuduyla yaratıyor olabilir mi? Belki Bella'nın her şeye yetebilecek yetişkin vücuduna bu yüzden bir bebek beyni yerleştirmiştir. Kendi cesaretini kıran "yetişkin" acı duvarlarını Bella'da görmemek için. İşte o zaman Tanrı huzurla ölebilir.
Filmin özgürlüğe giden yolda seçtiği eylem genel olarak cinsellik. Ve film boyunca süregelen, defalarca gördüğümüz seks sahnelerinin tek birinde bile objeleştirilmiş bir Emma Stone görmeyeceksiniz. Bu da bana umut verdi. Erkek bakış açısıyla yazılmış ve çekilmiş bir kadın cinselliği olmasına rağmen bunu başarmış olmaları şahane. Bella "keyifli zıp zıp" yaparken hisli davranıyor. Kendini kaybetmiş, klişe duygular içerisinde kaybolmuyor.
Filmde yapay görünen setler yaratılmış. Yapay göründükleri için de şükürler olsun. Bu yapaylık bulunduğumuz evrenin kurallarını bir kenara atmamızı sağlıyor. Yani yapaylık derken bir ucuzluğu kastetmediğimi anlamışsınızdır. Kuralların değişmesi için can atan bir filme kurallar içerisinde görünen bir dünya yakışmazdı. Kaldı ki modern filmler hayal gücü sahnelerini dahi realistik kalıplar içerisinde sunuyorlar.
Emma Stone'un Oscar alacağına kuşkum yok gibi. Hatta Mark Ruffalo da daha zayıf bir yılda yardımcı erkek oyuncu alabilirdi. En İyi Yapım Tasarımı, En İyi Makyaj ve Saç, kostüm, görüntü yönetmeni gibi dallarda da silip süpürebilir Poor Things. 2023'ün en iyi filmi miydi? Emin değilim. Fakat en çok eğlendiğim ve en çok aklıma kazınanı oldu.
"Hayatta olmayı büyüleyici buluyorum."
yorgos'un bana göre en zayıf filmlerinden biri.
sevdiğim bir yönetmen olduğu için baştan söyleyeyim genel olarak yergi şeklinde olacak entari ama puan olarak 7.2 verdim çünkü onun standardının altında dahi olsa ortalama olarak güzel bir filmdi.
yaratılan karakter orijinal olmasa ve üzerine ekstra bir şey eklenmemiş olsa da gayet güzel oynanmış ve karakter, emma stone'u izlediğim 18 filmi içinde (evet saydım) sanıyorum ki ilk kez zorlamıştır (belki paper man da olabilir).
karakterin direktliği, acımasızlığı, hareketi ve konuşması film boyunca doğal bir şekilde olmasa da gelişmesi gayet güzel elbette. bebek bağırırken vurma isteğinden iskenderiye kısmındaki vicdani oluşum yahut acımasızlıktan affediciliğe, telegrafik konuşmadan felsefi konuşamaya uzanışı gibi şeyler elbette güzel.
ama işte her şey burada başlıyor. dediğim gibi başlangıç ve karakter klişe olsa da hikayenin gelişim aşamas ... Devamı
sevdiğim bir yönetmen olduğu için baştan söyleyeyim genel olarak yergi şeklinde olacak entari ama puan olarak 7.2 verdim çünkü onun standardının altında dahi olsa ortalama olarak güzel bir filmdi.
yaratılan karakter orijinal olmasa ve üzerine ekstra bir şey eklenmemiş olsa da gayet güzel oynanmış ve karakter, emma stone'u izlediğim 18 filmi içinde (evet saydım) sanıyorum ki ilk kez zorlamıştır (belki paper man da olabilir).
karakterin direktliği, acımasızlığı, hareketi ve konuşması film boyunca doğal bir şekilde olmasa da gelişmesi gayet güzel elbette. bebek bağırırken vurma isteğinden iskenderiye kısmındaki vicdani oluşum yahut acımasızlıktan affediciliğe, telegrafik konuşmadan felsefi konuşamaya uzanışı gibi şeyler elbette güzel.
ama işte her şey burada başlıyor. dediğim gibi başlangıç ve karakter klişe olsa da hikayenin gelişim aşamas ... Devamı
yorgos'un bana göre en zayıf filmlerinden biri.
sevdiğim bir yönetmen olduğu için baştan söyleyeyim genel olarak yergi şeklinde olacak entari ama puan olarak 7.2 verdim çünkü onun standardının altında dahi olsa ortalama olarak güzel bir filmdi.
yaratılan karakter orijinal olmasa ve üzerine ekstra bir şey eklenmemiş olsa da gayet güzel oynanmış ve karakter, emma stone'u izlediğim 18 filmi içinde (evet saydım) sanıyorum ki ilk kez zorlamıştır (belki paper man da olabilir).
karakterin direktliği, acımasızlığı, hareketi ve konuşması film boyunca doğal bir şekilde olmasa da gelişmesi gayet güzel elbette. bebek bağırırken vurma isteğinden iskenderiye kısmındaki vicdani oluşum yahut acımasızlıktan affediciliğe, telegrafik konuşmadan felsefi konuşamaya uzanışı gibi şeyler elbette güzel.
ama işte her şey burada başlıyor. dediğim gibi başlangıç ve karakter klişe olsa da hikayenin gelişim aşamasındaki aksaklıklar kekremsi tat bırakıyor. portekiz ve gemi yolculuğu kısımları çok fazla bir şey katmıyor (bebek ölümleri ve kinik muhabbetindeki bella'nın diyoje'ne gönderme yaparcasına hulk abiye atar yapması sekansı elbette güzel) ve daha fazla şey katabilecek genelev kısmı da süre olarak fazla olsa da gereksiz kısımlar şişiriyor. ben mesela god's gift peder ile daha fazla konuşmasını yahut lezbiyenliğe bakışını merak ederdim.
son kısımda eve dönüş, tanrı'sı ve geçmişi ile yüzleşmesi ve doktorluk öncesi ilk ameliyatında acayip abuk da olsa keçi beyinli general yaratması ve evin aile sıcaklığı (!) alması güzeldi.
dediğim gibi yönetmene yakıştıramadığım kısım gelişim aşamasında çok fazla şişirmenin olup gelişemeden dalgalı bir şekilde ilerlemesi ve willem ustadan neredeyse hiç faydalanmamasıydı. yine de böyle bir dünya yaratıp sinemaya farklılık getirmesi hoşuma gitti.
sevdiğim bir yönetmen olduğu için baştan söyleyeyim genel olarak yergi şeklinde olacak entari ama puan olarak 7.2 verdim çünkü onun standardının altında dahi olsa ortalama olarak güzel bir filmdi.
yaratılan karakter orijinal olmasa ve üzerine ekstra bir şey eklenmemiş olsa da gayet güzel oynanmış ve karakter, emma stone'u izlediğim 18 filmi içinde (evet saydım) sanıyorum ki ilk kez zorlamıştır (belki paper man da olabilir).
karakterin direktliği, acımasızlığı, hareketi ve konuşması film boyunca doğal bir şekilde olmasa da gelişmesi gayet güzel elbette. bebek bağırırken vurma isteğinden iskenderiye kısmındaki vicdani oluşum yahut acımasızlıktan affediciliğe, telegrafik konuşmadan felsefi konuşamaya uzanışı gibi şeyler elbette güzel.
ama işte her şey burada başlıyor. dediğim gibi başlangıç ve karakter klişe olsa da hikayenin gelişim aşamasındaki aksaklıklar kekremsi tat bırakıyor. portekiz ve gemi yolculuğu kısımları çok fazla bir şey katmıyor (bebek ölümleri ve kinik muhabbetindeki bella'nın diyoje'ne gönderme yaparcasına hulk abiye atar yapması sekansı elbette güzel) ve daha fazla şey katabilecek genelev kısmı da süre olarak fazla olsa da gereksiz kısımlar şişiriyor. ben mesela god's gift peder ile daha fazla konuşmasını yahut lezbiyenliğe bakışını merak ederdim.
son kısımda eve dönüş, tanrı'sı ve geçmişi ile yüzleşmesi ve doktorluk öncesi ilk ameliyatında acayip abuk da olsa keçi beyinli general yaratması ve evin aile sıcaklığı (!) alması güzeldi.
dediğim gibi yönetmene yakıştıramadığım kısım gelişim aşamasında çok fazla şişirmenin olup gelişemeden dalgalı bir şekilde ilerlemesi ve willem ustadan neredeyse hiç faydalanmamasıydı. yine de böyle bir dünya yaratıp sinemaya farklılık getirmesi hoşuma gitti.
YENİ YORUMLAR
Tüm Yorumlar
Hangi tanrılara inanıyorsun? Bana mı yoksa şu ilahi olanlara mı? (Godwin Baxter)
Godwin Baxter; babası gibi ileri seviye bir cerrah ve insan/hayvan ne bulursa üzerinde deneyler yapan biridir. Babasının kendi üzerinde yapmış olduğu deneylerin etkisinden dolayı baş parmaklarının gelişimi durmuş, mide asidini yemek yerken kendi üretmek zorunda kalmış ve hadım edildiğinden ötürü cinsellik hayatı yok olmuştur. Bu bağlamda, hayvan kafalarını değiştirerek yaptığı deneylerin bir üstüne çıkabilme fırsatı yakalamıştır ve Victoria'nın intihar girişiminden sonra henüz tamamen kurumamış olan bedeninin eline geçmesiyle birlikte mükemmel bir fırsatı yakalar.
Victoria'nın hamile olmasıyla birlikte, karnındaki çocuk çıkarılır ve çocuğun beyni, yetişkin victoria'nın beyni ile değiştirilir. O Artık Bella olmuştur. Filmde bir çok aşama var denilebilir. Aşa ... Devamı
Godwin Baxter; babası gibi ileri seviye bir cerrah ve insan/hayvan ne bulursa üzerinde deneyler yapan biridir. Babasının kendi üzerinde yapmış olduğu deneylerin etkisinden dolayı baş parmaklarının gelişimi durmuş, mide asidini yemek yerken kendi üretmek zorunda kalmış ve hadım edildiğinden ötürü cinsellik hayatı yok olmuştur. Bu bağlamda, hayvan kafalarını değiştirerek yaptığı deneylerin bir üstüne çıkabilme fırsatı yakalamıştır ve Victoria'nın intihar girişiminden sonra henüz tamamen kurumamış olan bedeninin eline geçmesiyle birlikte mükemmel bir fırsatı yakalar.
Victoria'nın hamile olmasıyla birlikte, karnındaki çocuk çıkarılır ve çocuğun beyni, yetişkin victoria'nın beyni ile değiştirilir. O Artık Bella olmuştur. Filmde bir çok aşama var denilebilir. Aşa ... Devamı
Hangi tanrılara inanıyorsun? Bana mı yoksa şu ilahi olanlara mı? (Godwin Baxter)
Godwin Baxter; babası gibi ileri seviye bir cerrah ve insan/hayvan ne bulursa üzerinde deneyler yapan biridir. Babasının kendi üzerinde yapmış olduğu deneylerin etkisinden dolayı baş parmaklarının gelişimi durmuş, mide asidini yemek yerken kendi üretmek zorunda kalmış ve hadım edildiğinden ötürü cinsellik hayatı yok olmuştur. Bu bağlamda, hayvan kafalarını değiştirerek yaptığı deneylerin bir üstüne çıkabilme fırsatı yakalamıştır ve Victoria'nın intihar girişiminden sonra henüz tamamen kurumamış olan bedeninin eline geçmesiyle birlikte mükemmel bir fırsatı yakalar.
Victoria'nın hamile olmasıyla birlikte, karnındaki çocuk çıkarılır ve çocuğun beyni, yetişkin victoria'nın beyni ile değiştirilir. O Artık Bella olmuştur. Filmde bir çok aşama var denilebilir. Aşamalardan biri baba etkisinin kişiyi hayatı boyunca nasıl etkileyeceği iken bir başkası ise cinselliği arzulamayacak birinin nasıl baba duyguları besleyeceğidir. Öte yandan Bella ile doğan, yetişkin bedende çocuk beyni ana konusu ise oldukça güzel başlıyor. Konuşmayı, koşmayı, yürümeyi öğrenmek derken birden cinselliği de keşfedir. Yeniz beş yaşlarındaki bir beyin için inanılmaz erken bir keşif olduğundan bir anda bu durumdan doğabilecek şeyler izleyicinin beyninde binlerce duygu oluşturuyor. Filmin hep rahatsız eden bir noktaya sahip olma sebebi de buradan geliyor zaten.
Film, Bella karakterinin gelişim sürecini "Emma Stone"un harika oyunculuğu ile birlikte bizlere gayet güzel yediriyor. Filmin hangi dönemde geçtiği ile ilgili bir tutarsızlık olmaması için sanat ve prodüksiyonun çok başarılı kurgulandığı ortada. 18.yy da geçiyor gibi de izleyebilirsiniz, 25.yy da geçiyor gibi de... Film, Emma'nın cinselliğini keşfetmesiyle birlikte farklı bir boyuta geçiyor. Bebek zihni olsa da serbest kalmak/özgür olmak istemesi. İnsanların onu arzulaması, böyle bir zihnin sadakat duygusundan bihaber olması ve bu durumu hayatı boyunca çapkınlık yapmış insanların bile hazmetmekte zorlanması gibi türlü türlü konular görüyoruz.
Yorgos, seks/cinsellik teması üzerine olabildiğince çok konuyu işlemeye çalışmış gibi hissediyoruz. Zaten işleri biraz hızlandırabilmek için konu kaçınılmaz olarak genel eve kadar geliyor. Burada artık seri bir şekilde bir genel evde seçenin neden erkek olması gerektiği, bu mekanların çeşitli sapkınlıkları gerçekleştirmek için var olduğu, para-seks ilişkisinin aslında kimin avantajına olduğu ki bu kısım bana sex and the city dizinin ilk sezon 5-6 nolu bölümlerindeki, seks kadının para ise erkeğin güçlü olduğu şeydir. Böylece bir güç transferi gerçekleşir temasını hatırlattı.
Açlık-yoksulluk yüzünden ölenlerin bu kadar kısa bir süre gösterilmiş olması ve Bella'daki etkisinden yola çıkarak bunu sadece, gerçek dünya ile bu kadar kısa bir karşılaşmanın saf bir ruhu ne kadar hızlı tüketebileceğini anlatmak için kurgulandığını düşünüyorum. Sondaki gibi bir geri dönüş bekliyordum. Ama konunun öfkeli bir ex sevgili ve Victoria'nın gaddar karakteri gibi bir unsurla bağdaşmasını beklemiyordum. Yönetmen sonlara doğru sex dışında bir konu da ele alayım da ayıp olmasın demiş gibi geldi bana.
Genel olarak oldukça beğendiğim bir film oldu. Otopsi sahneleri bana Rembrant'ın anatomi tablosunu hatırlattı. Belki de gerçekten buradan esinlenilmişti. Sadece Emma'nın değil, diğer oyuncuların da oyunculukları başarılıydı.
Godwin Baxter; babası gibi ileri seviye bir cerrah ve insan/hayvan ne bulursa üzerinde deneyler yapan biridir. Babasının kendi üzerinde yapmış olduğu deneylerin etkisinden dolayı baş parmaklarının gelişimi durmuş, mide asidini yemek yerken kendi üretmek zorunda kalmış ve hadım edildiğinden ötürü cinsellik hayatı yok olmuştur. Bu bağlamda, hayvan kafalarını değiştirerek yaptığı deneylerin bir üstüne çıkabilme fırsatı yakalamıştır ve Victoria'nın intihar girişiminden sonra henüz tamamen kurumamış olan bedeninin eline geçmesiyle birlikte mükemmel bir fırsatı yakalar.
Victoria'nın hamile olmasıyla birlikte, karnındaki çocuk çıkarılır ve çocuğun beyni, yetişkin victoria'nın beyni ile değiştirilir. O Artık Bella olmuştur. Filmde bir çok aşama var denilebilir. Aşamalardan biri baba etkisinin kişiyi hayatı boyunca nasıl etkileyeceği iken bir başkası ise cinselliği arzulamayacak birinin nasıl baba duyguları besleyeceğidir. Öte yandan Bella ile doğan, yetişkin bedende çocuk beyni ana konusu ise oldukça güzel başlıyor. Konuşmayı, koşmayı, yürümeyi öğrenmek derken birden cinselliği de keşfedir. Yeniz beş yaşlarındaki bir beyin için inanılmaz erken bir keşif olduğundan bir anda bu durumdan doğabilecek şeyler izleyicinin beyninde binlerce duygu oluşturuyor. Filmin hep rahatsız eden bir noktaya sahip olma sebebi de buradan geliyor zaten.
Film, Bella karakterinin gelişim sürecini "Emma Stone"un harika oyunculuğu ile birlikte bizlere gayet güzel yediriyor. Filmin hangi dönemde geçtiği ile ilgili bir tutarsızlık olmaması için sanat ve prodüksiyonun çok başarılı kurgulandığı ortada. 18.yy da geçiyor gibi de izleyebilirsiniz, 25.yy da geçiyor gibi de... Film, Emma'nın cinselliğini keşfetmesiyle birlikte farklı bir boyuta geçiyor. Bebek zihni olsa da serbest kalmak/özgür olmak istemesi. İnsanların onu arzulaması, böyle bir zihnin sadakat duygusundan bihaber olması ve bu durumu hayatı boyunca çapkınlık yapmış insanların bile hazmetmekte zorlanması gibi türlü türlü konular görüyoruz.
Yorgos, seks/cinsellik teması üzerine olabildiğince çok konuyu işlemeye çalışmış gibi hissediyoruz. Zaten işleri biraz hızlandırabilmek için konu kaçınılmaz olarak genel eve kadar geliyor. Burada artık seri bir şekilde bir genel evde seçenin neden erkek olması gerektiği, bu mekanların çeşitli sapkınlıkları gerçekleştirmek için var olduğu, para-seks ilişkisinin aslında kimin avantajına olduğu ki bu kısım bana sex and the city dizinin ilk sezon 5-6 nolu bölümlerindeki, seks kadının para ise erkeğin güçlü olduğu şeydir. Böylece bir güç transferi gerçekleşir temasını hatırlattı.
Açlık-yoksulluk yüzünden ölenlerin bu kadar kısa bir süre gösterilmiş olması ve Bella'daki etkisinden yola çıkarak bunu sadece, gerçek dünya ile bu kadar kısa bir karşılaşmanın saf bir ruhu ne kadar hızlı tüketebileceğini anlatmak için kurgulandığını düşünüyorum. Sondaki gibi bir geri dönüş bekliyordum. Ama konunun öfkeli bir ex sevgili ve Victoria'nın gaddar karakteri gibi bir unsurla bağdaşmasını beklemiyordum. Yönetmen sonlara doğru sex dışında bir konu da ele alayım da ayıp olmasın demiş gibi geldi bana.
Genel olarak oldukça beğendiğim bir film oldu. Otopsi sahneleri bana Rembrant'ın anatomi tablosunu hatırlattı. Belki de gerçekten buradan esinlenilmişti. Sadece Emma'nın değil, diğer oyuncuların da oyunculukları başarılıydı.
utopik bir dunyada gecmis,degisik karakterlerle bilinen freinkeystain senoryasiyla baslayip ask ve romance havasına donen bir kult film olmus,son yillardaki degisik bir turde film
tek kelimeyle berbat. 2-3 aptal seks sahnesi var diye milletin abartı yorumlarının gazına gelip saatlerinizi çöp etmeyin. detaylı yoruma bile gerek yok tek artısı yok
ay hadi ben de yorum yapayım o kadar saatlerimizi harcadık izlicez diye . ben lantimosu ziyadesiyle baya severim ama film kör göze parmak olmuş be kardeşim. herkes anlasın tamam ama kafamız çalışmıyor böyle. bu arada emma stone sen kralçesin
"kendi kendinin üretim aracı olmak :)))))"
Fantastik bir film olmanın ötesinde bu felsefik filmde, saf insan, saf kötülük ve ahlak üzerine kafa yorarken çokça yer alan cinselliği sömürmemeyi de başarmış... 80/100
Fantastik bir film olmanın ötesinde bu felsefik filmde, saf insan, saf kötülük ve ahlak üzerine kafa yorarken çokça yer alan cinselliği sömürmemeyi de başarmış... 80/100
Woke çukuruna Lanthimos da düşmüş. Yazık.
Filmin büyük bir ahlaki problemi var. Bella kimdir sorusunun yanıtı, bu ahlaki problemin de adı.
Her Lanthimos filmi gibi gözünüzü kırpmadan seyrettiriyor, o ayrı.
Filmin büyük bir ahlaki problemi var. Bella kimdir sorusunun yanıtı, bu ahlaki problemin de adı.
Her Lanthimos filmi gibi gözünüzü kırpmadan seyrettiriyor, o ayrı.
Eyy yorgos mükemmel olabilecek bir film yapacakken neden tüm filmi cinsellik üzerinden yürüttün ? Bu beni aşırı rahatsız etti.Götü başı dağıtmış çirkin şişko adamları güzelim Bella üstünde görmek beni kahretti.Şaka bir yana film çok güzel başlayıp sonradan kötü devam edip fena olmayan bir sonla bitti. teknik açıdan kusursuz olsa da hikaye örgüsünü tek bir noktayla devam etmesi ve olayı sürekli cinsellik boyutuyla aktarması sebebiyle 2 puan kırıyorum. 8/10
Bella'nın Lizbon'daki barda içtiği içkinin "bagaço com mel" olduğuna eminim ama kanıtlayamam.
Filmin fikri çok çok iyi: Bir kadın bedeninde bebeğin beyni olsa ne olur? Bu, o kadar çok ihtimale gebe ki filmin başında çok heyecanlandım, bakalım ne olacak diye merak ettim.. Sonra Bella Baxter varoluşsal bir yolculuğa çıkıyor, kendini ve dünyayı keşfetme yolculuğuna. Ve o kadar çok sevişiyor ki sevişe sevişe soru işaretlerinin hepsi çözülüyor, hayatı ve insanı keşfetmiş şekilde Londra'ya dönüyor. Bu bir şaka olmalı! Kadının özgürleşmesi, erkek egemenliğinden kurtulması, tabuları yıkması, cinsel özgürlüğü falan hepsine tamam hepsi olsun isteriz zaten de hayat bu kadar mı sadece bundan ibaret mi? Araya ufak tefek bizim gönlümüzü almak için serpiştirdikleri açlık sefalet durumları var ama o kadar kısa ki ufak bir düşünce kıvılcımı gibi yanıp hemen sönüyor. Lanthimos filmlerini çok seviyorum ama bu filmi en alt sırada kalır benim için. İnsanların görmek istedikleri şeyleri filmlerde görmeye çalışma gayretlerinden, yoğun anlam çıkarma te
... Devamı
Filmin fikri çok çok iyi: Bir kadın bedeninde bebeğin beyni olsa ne olur? Bu, o kadar çok ihtimale gebe ki filmin başında çok heyecanlandım, bakalım ne olacak diye merak ettim.. Sonra Bella Baxter varoluşsal bir yolculuğa çıkıyor, kendini ve dünyayı keşfetme yolculuğuna. Ve o kadar çok sevişiyor ki sevişe sevişe soru işaretlerinin hepsi çözülüyor, hayatı ve insanı keşfetmiş şekilde Londra'ya dönüyor. Bu bir şaka olmalı! Kadının özgürleşmesi, erkek egemenliğinden kurtulması, tabuları yıkması, cinsel özgürlüğü falan hepsine tamam hepsi olsun isteriz zaten de hayat bu kadar mı sadece bundan ibaret mi? Araya ufak tefek bizim gönlümüzü almak için serpiştirdikleri açlık sefalet durumları var ama o kadar kısa ki ufak bir düşünce kıvılcımı gibi yanıp hemen sönüyor. Lanthimos filmlerini çok seviyorum ama bu filmi en alt sırada kalır benim için. İnsanların görmek istedikleri şeyleri filmlerde görmeye çalışma gayretlerinden, yoğun anlam çıkarma telaşlarından artık sıkıldım. Sadece iyi olanı övmeli, popüler olanı değil.
Sen belli ki bir fikri tuhaf olaylarla anlatmayı seviyosun. Ama keşke basit de olsa gerçekten bir fikir barındırsaydın. Görsellik ve tuhaflık dışında çok da bir olayı yok gibi
Göze hitap etmişler ama konusu da bir o kadar güzel
dün sinemada izledim oynadığı rolü gerçekten muazzam oynamış oscarı alacağına eminim özellikle karakterin gelişimi beni cok etkiledi ilk olarak victoria olarak hayatına devam eden bir kadın istemediği bir bebek yüzünden köprüden atlayıp intihar ediyor boğulup ölüyor sonra bu kadını çocuğunun beyni ile elektrik verip hayat veriyor ilk başlarda yeni doğan bebek gibi konuşmayı bilmiyor zamanla bedenindeki ile uygun bir şekilde yetişkin gibi konuşuyor ama bunun cok bedeller ödüyor ama o kadının gücünü cok iyi yansıttığını düşünüyorum film cok fazla cinsellik sahnesi vardı ama sevdiğim oyuncu emma stonenun performansını beğendim çekilen atmosferler kıyafetler cok hoşuma gitti 10/7.5 sevmediğim bir yemeği neden ağzımda tutayım
PORNO film izlemek isteyenler gidebilir.
Filmi izlemeden önce kitabı okuduğum için film bittiğinde şöyle oldum: '' Ee tam da can alıcı meseleye gelmiştik, asıl bundan sonrasını izlemeliydik'' :D
Yine de Lanthimos'u seven bir izleyici olarak (coşkulu zıplamalar kadar olmasa da) tatmin oldum diyelim. Mark Ruffalo ve Emma'nın oyunculuğunun yanında sahne tasarım ve renk geçişlerine bayıldım. Neredeyse kitabı okurken kafamda canlandırdığıma yakın olmuştu. Özellikle Paris ne muhteşemdi. Bella'nın acıyla tanışması ise 'Buddhavari' bir duygu patlamasıydı, içime işledi. Lanthimos sineması beni hep mutlu etmiştir, nice to meet you Dear Bella :)
Yine de Lanthimos'u seven bir izleyici olarak (coşkulu zıplamalar kadar olmasa da) tatmin oldum diyelim. Mark Ruffalo ve Emma'nın oyunculuğunun yanında sahne tasarım ve renk geçişlerine bayıldım. Neredeyse kitabı okurken kafamda canlandırdığıma yakın olmuştu. Özellikle Paris ne muhteşemdi. Bella'nın acıyla tanışması ise 'Buddhavari' bir duygu patlamasıydı, içime işledi. Lanthimos sineması beni hep mutlu etmiştir, nice to meet you Dear Bella :)
Zavallılar filmine Benzer Film ekliyorsun.
Zavallılar filmini Kategorize ediyorsun.
Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.
Zavallılar filmine Konu ekliyorsun.
FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
Arama sonuçları
Bu filmi izleyen 20 kişi
Kullanıcı Bulunamadı...
ÜYE OL