Two English Girls

Truffaut 13. filminde yönetmenliğinin görsel yönü açısından daha da iyi bir noktaya ulaşıyor. Bu filmdeki görsel düzenlemelerin neredeyse hepsi dikkat çekici, uyumlu, göze hitap eden ve estetik bir çıtayı yukarı çıkartan çalışmalar. Önceki Truffaut filmlerinde bu kadar belirgin değildi bu özellik diye düşünüyorum.

Bu film, Jules ve Jim filmini andırıyor, evet. Her iki filmde de toplum tarafından doğal ve normal kabul edilemeyecek ilişki ve sevgi arayışları hikaye ediliyordu. Jules ve Jim’de iki çok iyi arkadaş aynı kadını seviyordu, daha doğrusu birisi kadınla evleniyordu, ama kadın başka erkekleri de seviyordu, bu iki yakın dostun ikinci kişisiydi elbette, bir kişi dah avar ama o önemli değil. "İki İngiliz Kız" filminde ise iki kız kardeş aynı erkeğe aşık oluyor ve cinselliklerini onunla yaşıyor. İki filmin de senaristi aynı.

Aşkı aramak Truffaut’nun temalarından biri ve yönetmenin insani olan her yerde ve her durumda aşkı arayan insanlardan söz ettiğini düşünebiliriz ki iki film de bu temanın uç noktaları oluyor bir şekilde, ancak, bu tamamen benim dar görüşlülüğüm olabilir, bunu reddetmeyeceğim, ama ve ancak, filmlerin, özellikle de Jules ve Jim’in görsel anlamdaki çekiciliği, kurgusal süprizlerinin daha öne çıktığını, İki İngiliz Kız’da da görsel düzenlemelerin, renk kullanımlarının, aslında her şeyin çok iyi olduğunu söyleyebilsem bile hikayelerin insanı (bu durumda insan ben oluyorum galiba) aşka ikna edemediğini düşünüyorum. Ya da belki de bu ilişkileri daha ikna edici hikayelerle anlatılabilmelilerdi. Çünkü ikisinde de, ama özellikle İki İngiliz Kız’da edebi cümlelerle anlatılan duygular gülünç kaçıyor, ve kişileri düzleştiriyor, onların gerçekliklerine hasar veriyor, " sen beni farklı bir insan yaptın" gibi cümleler belki 50 sene öncesi için ilginçti, ama eskimemişler mi... Ormanda kalmış yabani bir çocuğun "medeni" olması için debelenen bir bilim adamının ona sevgi veremediğini anlayamamasını, ya da eşini aldatan pierre’in ızdırabını, antoine’ın ailesinden, sevgilisinden kopuşunu; louis ve marion’un karlı tepelere giden yolu tipiye rağmen yürüyüşünü ve onların bütün çıkmazlarını anlatabilen Truffaut’nun aslında yanlış hikayeler seçtiğini düşünmeden edemiyorum-bir diğeri de Siyah Gelinlik..adamın balkondan aşağı itildiği ve adamın düştüğü sahneyi unutmam zor. Jules ve Jim’in yönetmenin en iyi filmi kabul edildiğini okudum. Bu sinema bilgisi bende yok, ama ben en iyi filmi olsa bile filmi neden sevemediğimi- anlatımındaki ilginçlikleri ve güzellikleri kesinlikle unutmadan- söyleyebilirim sadece diyorum.

İki İngiliz Kızı’nı elbette öneriyorum. Çünkü bu film iyi oynanmış, iyi yazılmış, ve hakikaten filme iyi çekilmiş bir çalışma. Sonuçta bir Truffaut filmi. Ne kadar kötü olabilir ki?