Zalim Şanso

Kenji Mizoguchi, bu filminde aslında Sanşo karakteri üzerinden, kölelik sistemini tüm yönleriyle irdelemek istemiş, ancak kendi deyimiyle Stüdyodaki piçler ki bunlar yapımcılar oluyor tarafından Zushio ve Anjunun hikayesini anlatmaya zorlanmıştır. Buna karşın filmin üzerimizde bıraktığı yıkıcı etkiyi düşünürsek, acaba tam yetkilerle donanmış olsaydı, ortaya nasıl bir resim serilirdi diye düşünmemek imkansız. Yine de, en azından filmin ilk yarısında Sanşonun görüp bilebileceğimiz en acımasız ve ne yazık ki zamanımızı layığı ile temsil eden en hakiki tip olması, ayrıca onun hükmünü sürmesini sağlayan Toplumsal yapının incelikle ifşa edilip, sömürünün asıl kaynağı olan organize güçlerin deşifre edilmesi, eserin muhalif kudretinin kısmen de olsa korunduğunu kanıtlıyor. Daha izlemeye başlamadan bize denir ki : Hikaye, insanlığın henüz insani varlıklar olarak uyanmadıkları bir çağda geçmektedir. Demek ki 11.Yüzyılda değil, günümüzde geçen olaylardır asıl anlatılan. Sonra da haksızlığa uğrayıp, uzak diyarlara sürülen kişinin, ayrılmadan önce evlatlarına verdiği en temel bilgiler : Tüm İnsanlar eşit yaratılmıştır. ve Merhamet olmadan, insan bir canavar gibidir. Önümüze sürülen, insanların İnsan olarak bir değer taşımadıkları, eşitsiz, meşruiyeti olmayan bir azınlığın elinde yozlaşmış bir toplum resmidir. Bencilliğin bu kadar popüler olduğu ve sinisizmin fişteklediği düşünsel kuşkuların, doğmakta olan her dayanışma yanlısı eğilimi daha kundağında iken boğduğu bir devirde, bu filmi izlemek, her ne kadar proje aşamasında sakatlanmış bir eser olsa da, kişiyi derin bir hüzne ve çağdaş sinemanın geleceği için karamsar düşüncelere sevk ediyor.