İşçi Sınıfı Cennete Gider

yutkunmanın, nefes almanın, yemenin, içmenin bile ağır geldiği şu günlerde yani kaybettiğimiz onca canın ve arkalarında kalan insanların ah?ları için yapılması gereken yüzlerce şey vardır muhakkak, ben sadece onları anlatan bir film izleyebildim ve o filmi de sizlere öneriyorum. daha fazlasını da aklımın keseceğini sanmıyorum. kaybedilen tek bir canın acısını dahi kafam almazken kaybedilen yüzlerce canın acısından yüreğim infilak etti.

işte bu filmde 70?ler İtalya?sının günümüz Türkiye?sine ne çok benzediğinin kanıtıdır. Patron yalakası bir işçi, fabrikalarda ne ürettiğini bile bilmeden geçen yıllarının ardından aklını yitiren bir işçi ve fabrikanın önünde ajitasyon çeken ama fabrikanın eşiğinden adım atmamış devrimci talebeler? 70?ler İtalya?sı için vazgeçilmez unsurlar. Bu işçiler parça başı üretimin zulmüne sessiz kalmazsa ya da bu işçilerden birinin tek bir parmağına bile zarar gelse, o zaman ne olur? Eğer bu filmde izlerseniz neler olacağını görürsünüz. Ama televizyonlarınızı açarsanız bırakın parmak kopmasını, 300 den fazla işçi öldüğü halde ve üstelik bedenlerinin bile çıkarılmadığı halde neler olduğunu görürsünüz, ya da ben size söyleyeyim; hiç birşey. yüzlerce insan öldü ve hiç birşey olmuyor.

"besin denilen bir miktar hammaddeyi alırsınız;vücuttaki farklı makinalar bunu işler ; ve diğer yandan son ürün çıkar? bok! insan mükkemel bir küçük bok makinesidir. yazık ki bu ürünün pazarı yok. yoksa hepimiz birer kapitalist olurduk."

uzatmayacağım. iyi seyirler dilerim.