Evrendeki Son Yaşam

Pen-ek Ratanaruang, bu son filminde onu başkalarından ayıran anlatım üslubuna yeni bir alan buluyor: modern yalnızlığın özel bir türüne, yargılamayan, mahrem bir bakışla yaklaşıyor. Ünlü görüntü yönetmeni Christopher Doyle’un atmosfer yaratma açısından çok güçlü, tahrik edici görsel üslubuyla zenginleşen, belki de son yılların en başarılı Tayland filmi Bangkok’da yaşayıp kütüphanecilik yapan gizemli, saplantı dürtülü, intihara meyilli bir Japon olan Kenji, kardeşinin ardına düşmüş bir Yakuza çete üyesini kazayla öldürür. Aynı gece, Nid’in bir trafik kazasında ölümüne tanık olur. Nid, plaj kenti Pattaya’da yaşayan Taylandlı bir fahişe olan ablası Noi ile, ortak sevgilileri uğruna kavga ederken ölmüştür. Kaderin bu cilvesiyle biraraya gelen Kenji ve Noi, Pattaya civarında, kızın neredeyse çöplüğe dönmüş evinde saklanıp aşk, hayat, kurtulma umutları beslerken, hayatlarının çözülmez biçimde içiçe geçmiş olduğunu fark ederler. Noi, Kenji’nin taban tabana zıddıdır. Kenji, bulaşıklarını yıkayan, kitaplarını güzelce sıralayıp tasnif eden bir tertip hastasıdır. Kız ise giyimi pasaklı, esrar içen, hiçbir şeyi alıp yerine koymayan biridir. Gene de, her nasılsa, beraberlikleri yürür. Yavaş yavaş ve eğlenceli bir şekilde, Japon adamın kimliği, neden intihara meyilli olup Bangkok’ta yaşadığı hakkında daha çok şey ortaya dökülür