Christ Stopped at Eboli

Yazarın amaçladığı şekilde film, adının da çağrıştırdı şekilde Allah’ın ittir ettiği yerde, 1935 yılında elektriği olan bir dağ kasabasında geçer. Ahaliyi ihtiyarlar ve çocuklar temsil etmektedir, herkes siyah giyer, istenilen yerde sigara içme özgürlüğü vardır, faşizm gerçek yüzünü henüz göstermediğinden olsa gerek insanca sayılabilecek sürgün olayının yaşandığı kasabada faşizmin kitle tabanını oluşturacak batıllık, kör inanç ve geri kalmışlık kendini ciddi biçimde hissettirir.

Carlo Levi’nin kasabanın sokaklarında dolaşırken gerçekleştirdiği tanıklık kasaba insanı üzerinden dönemin İtalya’sının siyasal atmosferine tanıklığa dönüşüyor. Bunu başarıyla yapıyor ama yalnızca tanıklıkla yetindiği için film eksik kalıyor. Ucundan kıyısından getirilen sistem eleştirisi güdük, karşılığında köylülüğün yüceltilmesi garip kaçmış.

Sonu da biraz garip, bir hasta yakını Dr. olan ama Dr.luk deneyimi olmayan Carlo Levi’ye gelip "Onu sadece sen kurtarabilirsin" deyince şartları zorlayıp gider ve hastaya bir dokunmasıyla zor bir teşhisi kolayca söyleyiverir. Bu onu halk kahramanına dönüştürecektir. Ne derece gerçekçi?! Böyle bir niyet varsa bu anlatımın da daha gerçekçi temellendirilmesi gerekmez miydi?

Pastoral görüntülerle birlikte Irene Papas’ın oyunu ve Carlo Levi’nin Giulia’ya attığı anlamsız tokadın sonucu ağlayan çocuk ve o çocuktan esinlenildiğini düşündüren başta ve sonda gösterilen muhteşem resim oldukça güzeldi.

Filmde yıllar sonra olayın geçtiği dönem Carlo Levi üzerinden biraz üstü kapalı da olsa başarıyla anlatılmış ama acaba bu film bu zamanda neden yapıldı? 1935 ile 1979 yıllarında siyasal ortam benzerliği mi var diye düşündürmüyor değil...

65/100