Monte Cristo

Spoiler var..

Bana kalırsa kitabı da filmleride büyük bir hayat dersi verir. Vizyonunu belirler, soğukkanlı olmak zamanını beklemek, kendini geliştirmek. İnsan kendini geliştirdiği sürece dünya bir cennet. Öyle saf, temiz, herkese güvenerek yaşamını sürdürmeye çalışırsan böyle sağlam vurgunlar yiyeceğini gösterir ayna niteliğinde gösterir bunu..

Ben bu filme film gözüyle bakamıyorum benim için yeri çok ayrıdır. Kaldı ki filmdeki olayı birebir yaşayan çoğu kişi intihar eder hayatta sindirilebilecek bir şey değildir. Dostluğun da yaşı olmaz, öğrenmenin olmadığı gibi.

Tanrı adaleti sağlayacak bir gün her şey değişecek. İnsanın adaleti sınırlı ama ilahi adalet sınırsız vurdu mu kaldırmaz bir daha. Filmin sonunda Fernand ufuğa bakar ve battığını anlar her anlamda. Kötü bir sonla biecek olsaydı Edmond’u öldürse de kar etmezdi bence, ama ölmek için dövüştü son kez yoksa çift kılıçla kendini öldürtemezdi ne kadar iyi kılıç kullandığını da göstermişti çoğu sahnede..

Yalnız şöyle bir gerçek var ki James Frain’e bayılıyorum. Adamın duruşu, mimikleri çok sağlam geliyor bana. Aynısı The Tudors’ta da başıma geldi. Gözüme batıyor mükemmel anlamda. Villefort karakteri tam oturmuştu üzerine, zaten tilki gibi kurnaz bir ifadesi var, kötü karakter rollerinin hepsini kaldırabilir. Bir yönetmen olsaydım nasıl Tim Burton’un fix kadrosu var bende bu adamı kadroya alırdım her daim

Akıllarda kalan bir diğer replikte " Ben bir rahibim, aziz değil" lafıdır. Her insanın günahlarının olduğunu yansıtır. Kimsenin melek olmadığını çiğ süt emmediğini. O yüzden kusursuz insan aramayın der kabaca arkadaşlıkta dostlukta her ne olursa. Zaten sevince, tanıyınca kusurlar da görünmüyor.

Sona bağlamam gerekirse vazgeçmeyeceğim bir yapıttır, yapımdır Monte Cristo. İyi ki yazılmıştır :)