İlk Öpücük

Planladığım filmleri izlemiyorum da böyle birden bire esip aklıma gelirse önüme ne çıkarsa izleyip duruyorum..Bu filmi aslında izlemeyecektim ama nasıl oldu bende anlamadan birden bitiş yazılarına el sallarken buldum kendimi.Öyle heyecan içinde geçen sahneleri, muhteşem bir hikaye kurgusu falan da yok; sadece bir kız var elimizde; birde onun o yaşına rağmen hiç kimseyi öpmemiş olan hikayesi o kadar..Ama bilmiyorum bir şekilde sıkılmadan sonuna kadar izledim.Bunda uzun zamandır bir şey izlememiş olmanın verdiği önüme be çıkarsa izlerim açgözlülüğü etken olmuş olabilir

Bu hanım kızımız haftalık bir magazin dergisinde çalışıp ünlülerle bolca röportaj yapan birisi.Ama bu renkli işine rağmen pek de renkli olmayan bir özel hayatı var.Daha ilk sahnede sevgilisi tarafından artık sıkıldım bitirelim şu işi diyerek terk ediliyor..Ki, adamın da haklı gerekçeleri var; zira kızımızla ne yakınlaşabiliyor ne de birlikte dışarı çıktıklarında hoş vakit geçirebiliyor, çünkü kız ya ekiyor ya da hep geç kalıyor.Neyse bunlar ayrıldıktan sonra bir süre kızı çok depresif bir halde görüyoruz; ama öyle böyle değil bir sinirli, bir asabi anlatamam..Tam da bu sıralarda dergiye yeni bir fotoğrafçı alınıyor ve bizim kızın yanına röportajlarda fotoğraf çekmesi için gönderiliyor..İşte bu da bizim erkek karakterimiz; dıştan bakıldığında tam bir Kazanova gibi görünüyor; öyle konuşup öyle davranıyor.Ama biraz sonra anlıyoruz ki; hayatından hiç de memnun olmayan ilgi alanları olarak bizim kızla ortak beğenilere sahip, kişilik olarak sağlam bir insan.Tabi başlarda bu asabi ekip arkadaşını hiç ama hiç seviyor; kızda onunla aynı düşüncelerde bir bağırış kopuyor ortalarda..Sonralarda kızın siniri geçiyor; çocuğun gözlüksüz nasıl görünürsün düşünceleri ayyuka çıkıyor derken gerisini filmi izlemeden dahi tahmin edebilirsiniz.Başta da dediğim gibi filmin bir köşesinden sürpriz yumurta kıvamında şaşırtıcı bir şey çıkmıyor..

Başta nasıl bir film öngörüyorsak, sonunda aynı sahneleri izlerken buluyoruz kendimizi.Belki gereksiz birkaç şeyde görebiliriz.Oldukça sıradan, çekilmiş olmak için çekilen filmlerden.Eskiden olsa çok severdik böyle filmleri ama daha iyilerini gördükten sonra ve her gün daha iyileri yapılırken bu sıradanlığa en fazla saygı duyup unutur hale geldik.Zira benim de bu film için düşüncelerim; bir iki hafta sonra unutulmak olacak..Vakti olan, bir göz atsın derim ama içinde pek fazla bir şey yok maalesef.