Rosa Luxemburg

Genel sinema izleyicisine durağan gelebilir, fazla bir şey vaat etmez ancak siyasal sinema açısından her şeyin yerli yerinde olduğu değerli bir örnek var karşımızda. Başroldeki Barbara Sukowa, renkli gözleri ve burun yapısıyla Rosa'yı andırmasa da rolün hakkını veriyor. Ki Trotta-Sukowa işbirliğinden çıkan, ödül olarak da taçlandırılmış bir çalışma.

Filmde; Luxemburg'a ait en iyi biyografi kitaplarından birinin yazarı ve Trotta'ya danışmanlık yapmış Laschitza'nın etkisi de var. Onu yansıtırken siyasal yaşamı ile kişisel yaşamının ayrılmaz bir bütün oluşturduğunun farkında olan yönetmen bunlardan hiçbirini göz ardı etmiyor ancak bazı yönlerini daha bir ön plana çıkarmak istemiş çünkü bütünün sağlamlığı yaşamının tüm alanlarında görülebiliyordu. Yaşayan bir kadındı o, adımını attığı yerde dünya görüşünün pratiği olarak kendini hissettiriyordu.

"Hayat piyanosunda bütün parmaklarını kullanmak isteyen bir insan" sözü gerçekten onu karşılıyor. Bir elinde; devrimciliği, yazarlığı, hatipliği-gerektiği zaman ajitasyon yeteneği ile sözünü esirgemeyen sürekli eylem halinde olan bir kadın olmanın yanısıra diğerinde; edebiyata, botaniğe, müziğe-dansa ve resme olan yakın ilgisi ile kendi cenahındaki bir şekilde (örneğin teoride) hapsolmuş-çelişkiler içindeki kesimden ayrılıyordu.Sadece, hapishanenin ölü bir köşesinde kendi çabalarıyla oluşturduğu renkli bahçenin içinde duruşuyla bile yaşam dolu, dopdolu bir insan olduğunu kanıtlar gibiydi.