13 yıl önce
7.5
10 OYPUAN VER
5
Imdb: 7.4 (27.901 OY)
KONUSU
Kral Mongkut’un çocuklarına ingilizce öğretmek için oğluyla birlikte Siyam’a gelen öğretmen Anna Leonowens’in saraydaki kralla ve çocuklarla maceralarını anlatan 1956 yılı yapımı komedi-müzikal
-
Walter Lang
Yönetmen
OYUNCULAR
Tüm Oyuncular ve Teknik Ekip
Anna Leono...
King Mongk...
Tuptim
Kralahome
Lady Thiang
Louis Leon...
Prince Chu...
Sir John Hay
YORUM YAZ
YENİ YORUMLAR
Tüm Yorumlar
Öteki ve ben
Terazinin bir kefesinde Batıya duyulan büyük hayranlık, diğer kefesindeyse Doğunun ezilmişliği sonucu ortaya çıkan büyük nefret ve bu iki kefe arasında adeta şizofrenik gel-gitler yaşayan güçlü bir KralBatının ilmini alıp kendi krallığına uygulamayı amaç edinmiş ancak ters düşen noktalarda dengeyi sağlamak adına ilginç yollara başvurabilen bu Kral ve onun krallığı hakkında ilk izlenimleri henüz güvertedeyken ediniyoruz; çıplak ve sert duruşa sahip vücutlar, emreden konuşmalar aklımıza hemen zalimlik, adaletsizlik, barbarlık vs. (vs. vs.) kavramlarını çağrıştırıveriyor.
Modern kıyafetlerinden hiçbir zaman vazgeçmeyen sevgili öğretmenimiz Anna, film boyunca kimi zaman krala kafa tutuyor, kimi zaman onu tiye alıyor, kimi zaman ise ona büyük bir saygı duyuyor. Krallığın sahip olduğu oryantalist atmosfere rağmen başını dik tutmayı beceriyor ve hatta bir nebze modern olabilmeyi öğretiyor ... Devamı
Terazinin bir kefesinde Batıya duyulan büyük hayranlık, diğer kefesindeyse Doğunun ezilmişliği sonucu ortaya çıkan büyük nefret ve bu iki kefe arasında adeta şizofrenik gel-gitler yaşayan güçlü bir KralBatının ilmini alıp kendi krallığına uygulamayı amaç edinmiş ancak ters düşen noktalarda dengeyi sağlamak adına ilginç yollara başvurabilen bu Kral ve onun krallığı hakkında ilk izlenimleri henüz güvertedeyken ediniyoruz; çıplak ve sert duruşa sahip vücutlar, emreden konuşmalar aklımıza hemen zalimlik, adaletsizlik, barbarlık vs. (vs. vs.) kavramlarını çağrıştırıveriyor.
Modern kıyafetlerinden hiçbir zaman vazgeçmeyen sevgili öğretmenimiz Anna, film boyunca kimi zaman krala kafa tutuyor, kimi zaman onu tiye alıyor, kimi zaman ise ona büyük bir saygı duyuyor. Krallığın sahip olduğu oryantalist atmosfere rağmen başını dik tutmayı beceriyor ve hatta bir nebze modern olabilmeyi öğretiyor ... Devamı
Öteki ve ben
Terazinin bir kefesinde Batıya duyulan büyük hayranlık, diğer kefesindeyse Doğunun ezilmişliği sonucu ortaya çıkan büyük nefret ve bu iki kefe arasında adeta şizofrenik gel-gitler yaşayan güçlü bir KralBatının ilmini alıp kendi krallığına uygulamayı amaç edinmiş ancak ters düşen noktalarda dengeyi sağlamak adına ilginç yollara başvurabilen bu Kral ve onun krallığı hakkında ilk izlenimleri henüz güvertedeyken ediniyoruz; çıplak ve sert duruşa sahip vücutlar, emreden konuşmalar aklımıza hemen zalimlik, adaletsizlik, barbarlık vs. (vs. vs.) kavramlarını çağrıştırıveriyor.
Modern kıyafetlerinden hiçbir zaman vazgeçmeyen sevgili öğretmenimiz Anna, film boyunca kimi zaman krala kafa tutuyor, kimi zaman onu tiye alıyor, kimi zaman ise ona büyük bir saygı duyuyor. Krallığın sahip olduğu oryantalist atmosfere rağmen başını dik tutmayı beceriyor ve hatta bir nebze modern olabilmeyi öğretiyor. Böylece Doğu-Batı ilişkisindeki tüm aşk, nefret vs.( vs. vs.) gibi öğeleri çeşitli biçimlerde görüyoruz. Yine filmdeki en etkileyici sahnelerden birisi olan Tom Amcanın kulübesinin Siyam Krallığına uyarlanmış versiyonu başarılı bir sentez olarak yorumlanabilir.
Aslında biraz düşündüğümüz zaman, bizim kafamızdaki o hem korkup hem bayıldığımız Batı imgesinin farklı bir versiyonunun da Batılı toplumun Doğu için hissettikleriyle çok da farklı olmadığını söyleyebiliriz. Hani iyilik/kötülük, dişilik/erkeklik vs. (vs. vs.) gibi kavramları denilince akla gelen ying yang, bir nevi Doğu ve Batıyı da simgeliyor diyebilirz: kendi içlerinde ayrı ve aynı, birbirini besleyen ve birbirlerinden beslenenDoğuyu da Batıyı da oluşturan toplumların varolma biçimi
Ancak buna rağmen, ötekileştiriyoruz biz olmayanı, etiketliyoruz; daha iyi ve daha kötü yapıyoruz. Kral (öteki) ve ben diyoruz. İşteşlik değil de karşılık yüklüyoruz kurduğumuz cümlelerdeki anlamlara... Peki nedir ötekileştirme, nerede başlar? Bireyselleşme yolunda atılan adımların temeli midir, yoksa bireyselleşmenin en son basamağı mıdır? Bence her ikisinin de doğruluk payı var: birey olmanın verdiği ihtiyaçla ve birey olmak için var ederiz ötekiyiTerazinin bir kefesinde Batıya duyulan büyük hayranlık, diğer kefesindeyse Doğunun ezilmişliği sonucu ortaya çıkan büyük nefret ve bu iki kefe arasında adeta şizofrenik gel-gitler yaşayan güçlü bir KralBatının ilmini alıp kendi krallığına uygulamayı amaç edinmiş ancak ters düşen noktalarda dengeyi sağlamak adına ilginç yollara başvurabilen bu Kral ve onun krallığı hakkında ilk izlenimleri henüz güvertedeyken ediniyoruz; çıplak ve sert duruşa sahip vücutlar, emreden konuşmalar aklımıza hemen zalimlik, adaletsizlik, barbarlık vs. (vs. vs.) kavramlarını çağrıştırıveriyor.
Modern kıyafetlerinden hiçbir zaman vazgeçmeyen sevgili öğretmenimiz Anna, film boyunca kimi zaman krala kafa tutuyor, kimi zaman onu tiye alıyor, kimi zaman ise ona büyük bir saygı duyuyor. Krallığın sahip olduğu oryantalist atmosfere rağmen başını dik tutmayı beceriyor ve hatta bir nebze modern olabilmeyi öğretiyor. Böylece Doğu-Batı ilişkisindeki tüm aşk, nefret vs.( vs. vs.) gibi öğeleri çeşitli biçimlerde görüyoruz. Yine filmdeki en etkileyici sahnelerden birisi olan Tom Amcanın kulübesinin Siyam Krallığına uyarlanmış versiyonu başarılı bir sentez olarak yorumlanabilir.
Aslında biraz düşündüğümüz zaman, bizim kafamızdaki o hem korkup hem bayıldığımız Batı imgesinin farklı bir versiyonunun da Batılı toplumun Doğu için hissettikleriyle çok da farklı olmadığını söyleyebiliriz. Hani iyilik/kötülük, dişilik/erkeklik vs. (vs. vs.) gibi kavramları denilince akla gelen ying yang, bir nevi Doğu ve Batıyı da simgeliyor diyebilirz: kendi içlerinde ayrı ve aynı, birbirini besleyen ve birbirlerinden beslenenDoğuyu da Batıyı da oluşturan toplumların varolma biçimi
Ancak buna rağmen, ötekileştiriyoruz biz olmayanı, etiketliyoruz; daha iyi ve daha kötü yapıyoruz. Kral (öteki) ve ben diyoruz. İşteşlik değil de karşılık yüklüyoruz kurduğumuz cümlelerdeki anlamlara... Peki nedir ötekileştirme, nerede başlar? Bireyselleşme yolunda atılan adımların temeli midir, yoksa bireyselleşmenin en son basamağı mıdır? Bence her ikisinin de doğruluk payı var: birey olmanın verdiği ihtiyaçla ve birey olmak için var ederiz ötekiyi
Terazinin bir kefesinde Batıya duyulan büyük hayranlık, diğer kefesindeyse Doğunun ezilmişliği sonucu ortaya çıkan büyük nefret ve bu iki kefe arasında adeta şizofrenik gel-gitler yaşayan güçlü bir KralBatının ilmini alıp kendi krallığına uygulamayı amaç edinmiş ancak ters düşen noktalarda dengeyi sağlamak adına ilginç yollara başvurabilen bu Kral ve onun krallığı hakkında ilk izlenimleri henüz güvertedeyken ediniyoruz; çıplak ve sert duruşa sahip vücutlar, emreden konuşmalar aklımıza hemen zalimlik, adaletsizlik, barbarlık vs. (vs. vs.) kavramlarını çağrıştırıveriyor.
Modern kıyafetlerinden hiçbir zaman vazgeçmeyen sevgili öğretmenimiz Anna, film boyunca kimi zaman krala kafa tutuyor, kimi zaman onu tiye alıyor, kimi zaman ise ona büyük bir saygı duyuyor. Krallığın sahip olduğu oryantalist atmosfere rağmen başını dik tutmayı beceriyor ve hatta bir nebze modern olabilmeyi öğretiyor. Böylece Doğu-Batı ilişkisindeki tüm aşk, nefret vs.( vs. vs.) gibi öğeleri çeşitli biçimlerde görüyoruz. Yine filmdeki en etkileyici sahnelerden birisi olan Tom Amcanın kulübesinin Siyam Krallığına uyarlanmış versiyonu başarılı bir sentez olarak yorumlanabilir.
Aslında biraz düşündüğümüz zaman, bizim kafamızdaki o hem korkup hem bayıldığımız Batı imgesinin farklı bir versiyonunun da Batılı toplumun Doğu için hissettikleriyle çok da farklı olmadığını söyleyebiliriz. Hani iyilik/kötülük, dişilik/erkeklik vs. (vs. vs.) gibi kavramları denilince akla gelen ying yang, bir nevi Doğu ve Batıyı da simgeliyor diyebilirz: kendi içlerinde ayrı ve aynı, birbirini besleyen ve birbirlerinden beslenenDoğuyu da Batıyı da oluşturan toplumların varolma biçimi
Ancak buna rağmen, ötekileştiriyoruz biz olmayanı, etiketliyoruz; daha iyi ve daha kötü yapıyoruz. Kral (öteki) ve ben diyoruz. İşteşlik değil de karşılık yüklüyoruz kurduğumuz cümlelerdeki anlamlara... Peki nedir ötekileştirme, nerede başlar? Bireyselleşme yolunda atılan adımların temeli midir, yoksa bireyselleşmenin en son basamağı mıdır? Bence her ikisinin de doğruluk payı var: birey olmanın verdiği ihtiyaçla ve birey olmak için var ederiz ötekiyiTerazinin bir kefesinde Batıya duyulan büyük hayranlık, diğer kefesindeyse Doğunun ezilmişliği sonucu ortaya çıkan büyük nefret ve bu iki kefe arasında adeta şizofrenik gel-gitler yaşayan güçlü bir KralBatının ilmini alıp kendi krallığına uygulamayı amaç edinmiş ancak ters düşen noktalarda dengeyi sağlamak adına ilginç yollara başvurabilen bu Kral ve onun krallığı hakkında ilk izlenimleri henüz güvertedeyken ediniyoruz; çıplak ve sert duruşa sahip vücutlar, emreden konuşmalar aklımıza hemen zalimlik, adaletsizlik, barbarlık vs. (vs. vs.) kavramlarını çağrıştırıveriyor.
Modern kıyafetlerinden hiçbir zaman vazgeçmeyen sevgili öğretmenimiz Anna, film boyunca kimi zaman krala kafa tutuyor, kimi zaman onu tiye alıyor, kimi zaman ise ona büyük bir saygı duyuyor. Krallığın sahip olduğu oryantalist atmosfere rağmen başını dik tutmayı beceriyor ve hatta bir nebze modern olabilmeyi öğretiyor. Böylece Doğu-Batı ilişkisindeki tüm aşk, nefret vs.( vs. vs.) gibi öğeleri çeşitli biçimlerde görüyoruz. Yine filmdeki en etkileyici sahnelerden birisi olan Tom Amcanın kulübesinin Siyam Krallığına uyarlanmış versiyonu başarılı bir sentez olarak yorumlanabilir.
Aslında biraz düşündüğümüz zaman, bizim kafamızdaki o hem korkup hem bayıldığımız Batı imgesinin farklı bir versiyonunun da Batılı toplumun Doğu için hissettikleriyle çok da farklı olmadığını söyleyebiliriz. Hani iyilik/kötülük, dişilik/erkeklik vs. (vs. vs.) gibi kavramları denilince akla gelen ying yang, bir nevi Doğu ve Batıyı da simgeliyor diyebilirz: kendi içlerinde ayrı ve aynı, birbirini besleyen ve birbirlerinden beslenenDoğuyu da Batıyı da oluşturan toplumların varolma biçimi
Ancak buna rağmen, ötekileştiriyoruz biz olmayanı, etiketliyoruz; daha iyi ve daha kötü yapıyoruz. Kral (öteki) ve ben diyoruz. İşteşlik değil de karşılık yüklüyoruz kurduğumuz cümlelerdeki anlamlara... Peki nedir ötekileştirme, nerede başlar? Bireyselleşme yolunda atılan adımların temeli midir, yoksa bireyselleşmenin en son basamağı mıdır? Bence her ikisinin de doğruluk payı var: birey olmanın verdiği ihtiyaçla ve birey olmak için var ederiz ötekiyi
Birey olmaktan çok öznemizdeki boşluğu bir öteki tanımlayarak doldururuz. İçimizdeki boşluk o kadar enteresanki tek bir dönüştürme formülüyle(paralaks, objet petit a, differance)hemen hemen bir kopyamızı oluştururuz.
filmi izlemedim. fakat anlattıklarından çıkarılabildiklerim kısmen Marks'ın yabancılaşma teorisini çağrıştırdı bana. yada senin filmi yorumlayış biçiminden dolayı böyle düşündüm bilmiyorum.
belkide bi şeyleri kestirmeye çalışmak yerine izledikten sonra yazmak daha mantıklı.
eline sağlık.
diğer yazılarının dahada uzun olması dileği ile :)
belkide bi şeyleri kestirmeye çalışmak yerine izledikten sonra yazmak daha mantıklı.
eline sağlık.
diğer yazılarının dahada uzun olması dileği ile :)
Kral ve Ben filmine Benzer Film ekliyorsun.
Kral ve Ben filmini Kategorize ediyorsun.
Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.
Kral ve Ben filmine Konu ekliyorsun.
FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
Arama sonuçları
Bu filmi izleyen 20 kişi
Kullanıcı Bulunamadı...
ÜYE OL