7 Numara

Dizinin bitmesinden 10 yıl sonra, bir lise sabahı okula hazırlanırken televizyonda denk gelmiştim. Saat çok erkendi, okula gitmeden ses olsun diye Trt açılırdı her sabah, Trt’de sabahları eski diziler verilirdi. Göz ucuyla izlerdim. Bir sabah Yedi Numara’nın ilk bölümü verildi, ilk yarısını izleyemedim çünkü uyanma saatimden çok önce başlamıştı. İlk bölümüyle bile o zamanın dizilerinden başka gelmişti bana. Diğer sabah, saatimi yarım saat erkene kurdum. Trt tekrarını verdiği sürece de hep yarım saat erken uyandım Yedi Numara için. O zamanlar evde bilgisayarım yoktu, 10 yıl önce bitmiş bir dizi için sabah uykumdan vazgeçmek sadece bu dizi için yapabileceğim bir eylemdi.

Diziyi ilk izleyişimin üzerinden 8 yıl geçti. Bu 8 yılda kaç kez başa sarıp izledim bilmiyorum. Oyuncuların şimdiki hallerine bakmak kalbimi kırıyor; zamanın acımasızlığını, anın kıymetini hatırlatıyor. Arkadaşlığı sorgulatıyor bana. Kızların herhangi bir bölümdeki herhangi bir tartışmalarını, ben kendi arkadaşlarımla yapsam hâlâ arkadaş kalır mıydık? Aşkla sevdanın farkını öğretiyor. Tüketmeye ne kadar alışmışız. Bir sevdayı içinde büyütmek, dile getirmedikçe çoğaltmak ne kadar değerliymiş.

Her bir karakterinden çok şey aldığım bir dizi. Benim en özel dizim.