Bir çok filmde gözlerim buğulanmış,duygulanmışımdır sanırım. Ama yakın zamanda "hadi şunu da izleyeyim,eğlenceli bir yapım belli ki" diyerek izlediğim Nuovo Cinema Paradiso'nun sonu beni cidden fena yaptı.
---spoiler---
http://www.youtube.com/watch?v=TflvNm22cpk
---spoiler---
Sanırım zamanın durdurulamaz şekilde bizden bir şeyler götürmesi,geçmişin hatıraları ve o günleri tekrar yaşayamayacak oluşumuz bana böyle hissettirdi belki de. Sinemanın güzelliği derken kendimi hüngür hüngür ağlarken buldum. Ennio Morricone'nin müzikleri de büyük etken elbette