Oppenheimer Yorumları

Hicbir beklentiyle gitmedigim bu filmden hayal kirikligiyla ayrildim. Ne basi, ne sonu belli olmayan, hangi hikayeyi neresinden tutacagini sasirmis, kafasi karisik bir film olmus. Filmi yaklasik 3 esit parcaya bölecek olursak filmin ilk 1 saatinde hizli bir Oppenheimer introsu geciliyor, bu kisim biraz biyografik fakat oldukca kesik kesik, pek birbirine baglanmayan reels videolari halinde... Sanirim bu kesik videolarla bizi Oppenheimer'in nasil bir dahi olduguna inandirdigina inandiktan sonra nihayet asil olay olan nükleer bombanin insaasi dönemine geliyoruz. Burada olaylar biraz daha duygusal derinlikten faydalanilarak islenmis; fakat yine de vasat kalmis. Ilk ise yarayan denemenin ardindaki donuk sevinc, Oppenheimer'in (oldukca kisa ve derinliksiz) etik sorgulayislari ve kivranislari... Hicbiri oyuncularda dahi bir iz birakamamisken, verilmek istenen duygu haliyle izleyiciye de gecmiyor. Sonuncu saat ise apayri bir konu. Burada Oppenheimer'in ana karakter degil, yalnizca bir figür olarak sunuldugu, onun aksine, onunla yollari kesisen Strauß beyefendinin kendini ülkenin saygin kurumuna atandirma arzusu ve Oppenheimer ile olan ego savasini anlatiyor. Bunu anlatiyor anlatmasina ama, bu öfke, bu dava nasil oluyor da bu noktaya geliyor anlayamiyoruz. Bu filmin bu olay örgüsünden vazgecmeden anlamli bir film olmasi icin saniyorum ki 6-7 saat sürüyor olmasi gerekiyordu. Üstelik Chapter 1, Chapter 2.. seklinde bir dizgiye sahip olmasi gerekiyordu. VEYA belki de bu 3 kisimdan birinde uzlasilip, tüm filmi bir seye odaklanarak cekmek gerekiyordu.
Burada aslinda cok iyi gelen bir yönetmene, kimsenin "ya bu yaptigin olmadi" diyemeyisinin sonuclarini izliyor gibiyiz. 70mm izleme sansi buldugum icin, görsellik tam bir sölendi. Fakat Nolan bu alanda mastürbasyonunu yaparken sanki yönetmenligi, kurguyu unutmus gibi... Birilerinin Nolan'a, "Ya 70mm ile ne yapiyorsan yap ama burada da zamanlar arasi atlama yapmasak, burada da gereksiz olay örgüsünü arap sacina cevirmesek, burada bir seye odakli kalsak" demesi gerekiyormus. Kimse dememis, dediyse de dinletememis. Haliyle ortaya kaynaklarin ve firsatlarin bosa harcatildigi, sadece teknik acidan bir ilk olmasi dolayisiyla kendini az da olsa vasat olmaktan kurtaran, kalan kaderini de oyunlarinin kurtardigi fakat hem senaryoda, hem kurguda, hem de yönetmenlikte oldukca keyifsiz, bol kusurlu bir film ortaya cikmis.
Sirf Nolan'dan diye gidip izlemek isteyenler kendilerini cok yormasinlar. Onun yerine oturup A Beautiful Mind izlesinler, the Imitation Game izlesinler, the Theory of Everything izlesinler; diger Nolan filmlerini izlesinler ama bundan uzak dursunlar. Ha eger benim gibi analog asigi veya teknik sapiklar varsa, onlar icin her seye ragmen keyif alinabilir bir deneyim olabilir.
6,8/10 - üzerine düsündükce puani daha da düstügü icin yorumumu burada sonlandiriyorum