Nolan'ın bu filmi bir amme hizmeti olarak çektiğine inanıyorum, kendi kariyeri için değil. Kıyamet Günü Saati 1947 yılında gece yarısına yani nükleer kıyamete 7 dakika kala başlatılmıştı. Bu yıl saat gece yarısına 90 saniye kalaya ayarlandı. Nolan gibi bir ismin, özelde nükleer silahlanmanın ve genel olarak bilimsel ilerlemenin ikilemine ve insanlığı sürükleyebileceği hazin sona Oppenheimer'ın iç dünyası üstünden odaklanması ve bunu büyük bir PR filmiyle yapıp geniş kitlelere ulaştırması beni çok memnun etti. Bazı izleyicilere göre reklamla kandırarak da olsa, sıkarak da olsa, yorarak da olsa, kariyerinde belki bir eksi de olsa insanların gözüne bu gerçeği soktuğu için kendisine teşekkür ediyorum. Don't Look Up aklıma geldi yorumlara bakınca.
Filmi sinemada izleme fırsatı yakalayamadığımdan, amazona eklendiğinde izleyebildim. Sinemaya gitmediğime beni pişman etti. Nolan, gerçekten seyircisinin ne istediğinin farkında olan ve sinemanın tekniğini/sanatını yalamış yutmuş biri. Defalarca çekilmiş olan ikinci dünya savaşı temalı savaş filmlerinden uzak, bomba patlaması ve işte japonyaya olanlarla ilgili kısmı değil, bir bilim adamının böyle bir bombayı yapmaya sevk eden yolu ve tüm bunların onun üzerindeki etkilerini anlatan film.
Filmi üç bölüme ayırabiliriz. İlk saat, Oppenheimer'in nasıl bir bilim adamı olduğu. O sıradaki fizikçilerin birbirlerini nasıl gördükleri, komünizm akımının halk ve bilim adamları arasındaki yeri, özgür düşüncenin o dönemlerde nasıl kısıtlanmaya başladığı gibi konuları görüyoruz. Oppenheimer'in sadece akademik olarak değil, aşk hayatına da bir perde açıyoruz. Bu bölüm, tam istediğim gibi, vatanseverlik adı altında insanların yapabilecekleri sınırları zorlayı... Devamı
Filmi sinemada izleme fırsatı yakalayamadığımdan, amazona eklendiğinde izleyebildim. Sinemaya gitmediğime beni pişman etti. Nolan, gerçekten seyircisinin ne istediğinin farkında olan ve sinemanın tekniğini/sanatını yalamış yutmuş biri. Defalarca çekilmiş olan ikinci dünya savaşı temalı savaş filmlerinden uzak, bomba patlaması ve işte japonyaya olanlarla ilgili kısmı değil, bir bilim adamının böyle bir bombayı yapmaya sevk eden yolu ve tüm bunların onun üzerindeki etkilerini anlatan film.
Filmi üç bölüme ayırabiliriz. İlk saat, Oppenheimer'in nasıl bir bilim adamı olduğu. O sıradaki fizikçilerin birbirlerini nasıl gördükleri, komünizm akımının halk ve bilim adamları arasındaki yeri, özgür düşüncenin o dönemlerde nasıl kısıtlanmaya başladığı gibi konuları görüyoruz. Oppenheimer'in sadece akademik olarak değil, aşk hayatına da bir perde açıyoruz. Bu bölüm, tam istediğim gibi, vatanseverlik adı altında insanların yapabilecekleri sınırları zorlayışı, düşmanın zafer kazanmasındansa caydırı güce sahip olma mücadelesini verdi
İkinci saatte ise bombanın yapılış süreci, bunun için gizli tesis kurulması, bilim adamlarının seçilmesi, bilim adamları ile asker arasında güç çatışmaları, politikalar derken "trinity" deneyine kadar ki süreci görüyoruz. Bu bölüm bolca bilimsel tartışmalar, bu bombanın etikliği gibi konular, fikir ayrılıkları gibi konuları içermekte. Bu kısma mercek tutmasını ayrıca sevdim. Nolan, bu bulguları arayan seyircisini tutmayı başarıyor. İnterstellar filminde kuantum fiziği meraklılarına nasıl dokunduysa bu filmde parçacık/nükleer fizik gibi konulara merakı olan kitleyi gerçekten kendine çekti. Her tartışmada ayrı bir heyecan aldım desem yeridir. Ve tüm sağlamalarına rağmen atmosferin tutuşacağına dair bahis yapmak isteyen varmı? sorusu yerinde ve harikaydı.
Son kısım ise, bomba kullanıldıktan sonra işi bitmiş olan Oppenheimer'e karşı kin tutmuş kesimin tavrı. Burası resmen, hükümetin seninle işi bittiğinde bir peçete gibi kenara atar vurgusu yapmış. İnce bir devlet eleştirisinin yanı sıra duygusuna yenik politikacıların nasıl insan harcamaya meyilli olduğuna da değinilmiş.
Filmde Einstein'e tam dozunda yer verilmiş ve nokta replikler konulmuş. Görsel yönetim, diyaloglar, müzikler.. buaraya hangi argümanı alsam en iyi şekilde düşünülüp işlenerek yapılmış. Elbette, bol diyaloglu filmleri sevmeyen kesimlerin ilgisini çekmeyecektir. Bu bağlamda zevkler-renkler cümlesinden fazlasını söyleyemeyeceğim. Bence film muazzamdı.
gayet güzel filmdi, nolan ın oppenheimer ı işlemesini beğenmemiş insanlar, altyazı okumaktan sıkılmış da kronolojik sıra bilmem neymiş, einstein da bahçıvanmış.
Kelimelerin bol bulunduğu bir film oppenin nasıl bir durumda olduğunu ve kendini ispatlama çabası için yetersiz kalmakta, filmi pür dikkat izlemeniz gerekli, çerez veya muhabbet edilerek izlenecek bir film değil.
Film bence gücünü diyaloglardan alıyor. Ayrıca siyah beyaz anlar ile renkli çekilmiş anların farklı zaman dilimlerini temsil etmesi güzeldi. Fakat film anlatacağı şeyleri daha halka inerek ve kısa sürede de anlatabilirdi. Biraz fazla uzatılmış durumdaydı.
Bir atom bombası filmi nasıl bu kadar yavan olabilir gerçekten inanamadım. Yapımcılar için artık bütçeyi filme değil reklama yatırmak daha mantıklı herhalde. Yoksa bu reklama bu film tam bir üçkağıt.
Çehov'un da dediği gibi "Patlamayacaksa sahneye asla dolu bir tüfek yerleştirmeyin!" Bombaların bombasından, insanlık tarihinin geldiği en yıkıcı silahtan bahsediyoruz. Beklentim mükemmel bir "sahneydi" ancak o da ne? fıss!
Çok bi görsellik yada karışık bir senaryosu yoktu buna istinaden tarihsel olarak doğru işlemelerini isterdim. Filmin geniş özeti sadece yahudiler çok zeki sadece yahudiler üstün zekalı, ruslar amerikalılar ve dünyanın geri kalan kısmı onları kıskanıp anlamayıp yaptıklarını çalıyoruz.
@kumik
2 hafta önce
@tiamath
1 ay önce
8.5 / 10
Filmi üç bölüme ayırabiliriz. İlk saat, Oppenheimer'in nasıl bir bilim adamı olduğu. O sıradaki fizikçilerin birbirlerini nasıl gördükleri, komünizm akımının halk ve bilim adamları arasındaki yeri, özgür düşüncenin o dönemlerde nasıl kısıtlanmaya başladığı gibi konuları görüyoruz. Oppenheimer'in sadece akademik olarak değil, aşk hayatına da bir perde açıyoruz. Bu bölüm, tam istediğim gibi, vatanseverlik adı altında insanların yapabilecekleri sınırları zorlayı ... Devamı
Filmi üç bölüme ayırabiliriz. İlk saat, Oppenheimer'in nasıl bir bilim adamı olduğu. O sıradaki fizikçilerin birbirlerini nasıl gördükleri, komünizm akımının halk ve bilim adamları arasındaki yeri, özgür düşüncenin o dönemlerde nasıl kısıtlanmaya başladığı gibi konuları görüyoruz. Oppenheimer'in sadece akademik olarak değil, aşk hayatına da bir perde açıyoruz. Bu bölüm, tam istediğim gibi, vatanseverlik adı altında insanların yapabilecekleri sınırları zorlayışı, düşmanın zafer kazanmasındansa caydırı güce sahip olma mücadelesini verdi
İkinci saatte ise bombanın yapılış süreci, bunun için gizli tesis kurulması, bilim adamlarının seçilmesi, bilim adamları ile asker arasında güç çatışmaları, politikalar derken "trinity" deneyine kadar ki süreci görüyoruz. Bu bölüm bolca bilimsel tartışmalar, bu bombanın etikliği gibi konular, fikir ayrılıkları gibi konuları içermekte. Bu kısma mercek tutmasını ayrıca sevdim. Nolan, bu bulguları arayan seyircisini tutmayı başarıyor. İnterstellar filminde kuantum fiziği meraklılarına nasıl dokunduysa bu filmde parçacık/nükleer fizik gibi konulara merakı olan kitleyi gerçekten kendine çekti. Her tartışmada ayrı bir heyecan aldım desem yeridir. Ve tüm sağlamalarına rağmen atmosferin tutuşacağına dair bahis yapmak isteyen varmı? sorusu yerinde ve harikaydı.
Son kısım ise, bomba kullanıldıktan sonra işi bitmiş olan Oppenheimer'e karşı kin tutmuş kesimin tavrı. Burası resmen, hükümetin seninle işi bittiğinde bir peçete gibi kenara atar vurgusu yapmış. İnce bir devlet eleştirisinin yanı sıra duygusuna yenik politikacıların nasıl insan harcamaya meyilli olduğuna da değinilmiş.
Filmde Einstein'e tam dozunda yer verilmiş ve nokta replikler konulmuş. Görsel yönetim, diyaloglar, müzikler.. buaraya hangi argümanı alsam en iyi şekilde düşünülüp işlenerek yapılmış. Elbette, bol diyaloglu filmleri sevmeyen kesimlerin ilgisini çekmeyecektir. Bu bağlamda zevkler-renkler cümlesinden fazlasını söyleyemeyeceğim. Bence film muazzamdı.
@analise
2 ay önce
10 / 10
@zenobiaa
4 ay önce
7.8 / 10
@mehmetm
4 ay önce
@eymir66
6 ay önce
8.7 / 10
@fthgzl79
6 ay önce
5.1 / 10
Sıkıcı, kötü bir film.
@yokitosama
6 ay önce
6.5 / 10
@neuromancer
6 ay önce
Çehov'un da dediği gibi "Patlamayacaksa sahneye asla dolu bir tüfek yerleştirmeyin!" Bombaların bombasından, insanlık tarihinin geldiği en yıkıcı silahtan bahsediyoruz. Beklentim mükemmel bir "sahneydi" ancak o da ne? fıss!
Olmamış. Nolan, dokunuşunu kaybediyor. Bakalım toparlayabilecek mi?
@aku
7 ay önce
1 / 10