Bir Konuşabilse...

Okumalarında gördüğüm kadarıyla tarihin en "overthinking" yapılmış filmlerinden bir tanesi. Muhtemelen bir kar topu etkisi oldu ve beğenen sayısı arttı. Sebebi Akademi'nin Oscar vermiş olması olabilir. Yoksa "Japon kültürünü öğrenmek için kesinlikle izleyin" gibi zavallı yorumlar falan var. Hani o kadar fikir yoksunluğu ve delik kapatma çabası. Kaldı ki film Japon kültürüne epey alaycı yaklaşıyor. Hatta Japon kültürü filmdeki iki Amerikalı'nın izole olmasında amaç olarak kullanılıyor. Filmin övgü alan neresini değerlendirsem elimde kalıyor. Yalnızca "kışkırtıcı" olduğu övgüsüne katıldım. Zira sıkıcılık, karakterlerin içi boş motivasyonları kışkırmama sebep oldu. Bir filme ahlakçı yaklaşmak yapılacak en büyük hatalardan ancak eşleri tarafından ihmal edilen iki kişinin aldatmak veya aldatmamak arasındaki karar verme süreçlerini izlemek hiç de iyi hissettirmiyor.

Öte yandan "aşk hikayesi değil, samimi bir dostluk anlatısı" diyen bile var. E yok artık!? Başka bir kadınla seviştiği için ona küsen bir kadın var filmde. Sonunda birbirlerine tekrar birleşme sözü verip öpüşen bir çift var. Bariz bir aşk hikayesi bu. Motivasyonu da hayatının farklı uçlarında olan iki insanı aynı tabakta buluşturmak, aşık etmek zaten.

Bazen odağı dahi beceremese de fena bir yönetmenlik yok. Ancak bunun için de fark yaratıp izletecek bir iş değil. Handycam ile çekilmiş herhangi bir Tokyo atmosfer videosunu izlemek doyuracaktır. Üzgünüm, bu film 90'lar bakış açısından izlenip, o minimalizme ait hissetmeye çalışınca bile kötü bir film.

Genellikle bir durumu değil bir olayı anlatan filmleri izlemeye daha çok alışığım. O nedenle durgun senaryoya, hikaye akışına sahip filmleri pek sevemiyorum. Ama bu film anlatmak istediği hikayeyi anlatırken bizi bambaşka bir atmosfere götürmüş. Japonya tercihi çok başarılı olmuş. Yoksa bu orta yaş bunalımındaki adamla hayatında ne yapacağını bilmeyen genç kızın hikayesini Amerika'da da anlatabilirdi. Ancak Japonya da bu filmde üçüncü bir başrol adeta. Özellikle filmin çekildiği 2003 yılında, her ne kadar dünya globalleşmiş olsa da günümüzdeki kadar aynılaşmış değil. Japon kültürü çok farklı
Dünyanın geri kalanına komik ve tuhaf geliyor. Kendine bile yabancılaşma sürecindeki iki Amerikalıya ise oldukça tuhaf gelmekte. Ama aslında Bill Murraynin oynadığı karakterin kalmak istemesinden sorunun Japonya olmadığını anlıyoruz. Bu noktada eleştireceğim konu Japonya'da çok kısa süre kalmış olmaları. Belki bu süre biraz daha uzun olmuş olsaydı bunalımları daha ikna edici olabilirdi.

Ayrıca oyunculuklar çok başarılı, ikisi arasındaki uyum ise inanılmaz. Aralarındaki ilişkinin net bir aşk hikayesi olmaması, güzel bir bağ olmasını da çok sevdim.