Gri Kurt

Filmin hayvanlarla ilgili gerçekleri çok abarttığı, ve hayvanları canavarlaştırdığını söyleyebiliriz. Nitekim yönetmen ve film ekibi daha gerçekçi olması adına kurt eti yemişler. Ayrıca film çekimleri sırasında 4 kurt öldürülmüş. Ancak ne kurtların filmdeki vahşeti ne de diğer hayvanların insanlara yaptığı şeyler insanların herkese ve herşeye yaptığı kötülüklerle boy ölçüşebilir. Hayvan hakları grupları filmi eleştirmeye devam ediyor. Bu filmin aslında uygarlığı öven ve korkularımızı büyüten bir film olduğunu düşünüyorum. İnsanlar uygarlığın bize bahşettiği nimetlerden soyutlanınca en ilkel halleriyle karşılaşıyorlar. Sonuçta 7 kişi de bir avuç kurt karşısında ne kadar dayanabiliyor? Uygarlık bize şehirler verdi, evler, güvenli mekanlar verdi. Burada bütün kötülüklere rağmen gene de doğadan ayrıyız ve bir şekilde de olsa güvendeyiz. Burada ölümümüz bile anlamlı, mezar taşlarındaki isimler, okunan dualar ve bütün o ahiret inancımızla. Ama orada, o soğukta, ne kadar iyi insanlar eğitimli insanlar olsak da nihayetinde diğer hayvanların bizim için ifade ettiği şeyin aynısıyız: animal planet?te karnının doyururken izlediğimiz o hayvanlar gibi, birileri için rahatça öldürülebilecek, mideye indirilecek avlarız o kadar. Bu yüzden The Grey hem bir uygarlık övücülüğü yapıyor, hem hayvani ve doğal olan yanımızın yadsınarak yüceltilmesini gerçekleştiriyor hem de bizi çiğ bir hakikatle başbaşa bırakıyor: bizler öleceğiz. ve burada, doğada öldüğümüzde, adımıza hikayeler yazılmayacak. Ottway?in filmin sonunda koluna taktığı GPS aleti ve bütün o cüzdanlar da ölümlerin boşuna olmaması için. yani hayatımızı değerli kılan biraz da nasıl öldüğümüz. Hiç birimiz doğaya dönmek istemiyoruz?göklere karışmak istiyoruz. Bu yüzden hayvanların canavarlaştırılması, doğanın acımasızlaştırılması çok olağan geliyor bana, yönetmen ve senarist böyle yaparak bizi mahrum bırakılmadığımız anlamlar için müteşekkir olmaya çağırıyor. gerçekten de bir başka film sitesinde bir izleyici aynen bu yorumu yapmıştı: imkanlarımız için Allah?a şükretmeliyiz, diyordu. Doğa, kontrolümüzün yitirildiği ve insanlık tarihinin orada yaşayan canlılar açısından bir önem arzetmediği bir yer olmalı. Hikayelerini yazan ve anlatanlar, onlardan efsaneler çıkaranlar bizleriz. Şehirler kuran, hayaller kuran bizleriz. Doğada ise bir kurt grubunun lideri alfa erkekle bir insan grubunun lideri alfa erkek karşı karşıya kaldığında sadece güçlü olan yenebiliyor. Şehirlerde, uygarlıkta kazanan belli. Hayvanlar insanların kölesiler. Peki ya doğada?.peki ya uygarlık kalmadığında?

Film 24 Mart'ta Türkiye'de vizyona girecek ancak izleme fırsatım oldu. Oyunculuk,senaryo, ortam için söylenebilecek herşeyi herhangi bir klişe filmi açtığınızda bulabilirsiniz. Bu yüzden o konuda yorum yapma gereği görmeden spoiler'dan devam edeceğim. Bu tür filmler genel olarak baydığı için The Grey üzerinden gidiyorum, belki gereğinden fazla sert olacak ama haksız değil.

Öncelikle bu tür filmlerde bir grup insan,ölmelerini sağlayacak bir ortamda toplanırlar. Bazılarının mal olmasına dikkat edilmelidir çünkü bu tür film çekiyorsanız bazıları mal olmalıdır, bunun kaçarı yok. Klişe film varsa mal adam var. Mal adamlar iyi ki var. Yoksa sinema sektörü n'olurdu bilmiyorum. Neyse efendim. Herşey düzgün gidiyor gözükürken bazı şeyler ters gitmelidir ve bu aşamada geçmişe dair göndermeler yapılmalıdır. Çünkü herkes duygusuz, herkes sert adam ama bu tür olaylar sayesinde duygu yüklü oldukları gözükmeli ki seyirci kendini yakın hissetsin, sevsin. Ay ne güzel desin. Aşk ve sevgi olmazsa zaten film imdb'de 5-6 civarı alır, bu kimsenin hoşuna gitmez. Bu yüzden aşk ve sevgi olacak. Şart

Olaylar ilerler. Uçağa bindiklerinde her halinden kaza yapacağı belli olan uçağımız kaza yapar ve bir grup insan karla kaplı bir ortamda esir kalırlar. Yaralılarında ölmesi tamamlandıktan sonra ilk insanımız nöbet tutarken tuvalete gidip biraz uzaklaştığı için saldırıya uğrar. Ne kadar da tanıdık değil mi? Zaten ölecektir, yazık. Onu da sevin. Bir tanesi yürürken gruptan koptuğu ve gerizekalılar arkasına bakmadığı için ölmelidir, bu tür filmlerde hep olur. Garipsemeyin.

Bir diğer adam mutlaka mal olup hepimiz öleceğiz ayağına yatmalı ve ölmelidir. Buda şart. Film yapıyorsanız ve birisi hepimiz öleceğiz diyorsa o mutlaka ölmelidir. Ölmezse olmaz. Öleceğiz diyen adam olmazsa da olmaz. İşin olmazsa olmazlarındandır.

Bir başkası koşullara dayanamayıp ölmelidir, her filmde çıkar böyleleri. Mutlaka üzücü bir geçmişleri vardır, bu filmin puanını yükseltir bu yüzden o dramatik yöne iyi bakın. Yoksa ergenler filmini sevmez. Sevmezlerse tutmazsınız. Çok üzücü olur.

Bir diğeri, bu tür filmlerde biri mutlaka bacağını kırmalıdır, kırmak zorundadır. Yoksa dramınız vurucu olmaz. Yaşamak için onu yarı yolda bırakırsınız. O teklif eder üstelik, cömerttir. İnsanların ölecek,ölmüş insanlar üzerinden geçmişine döndüğünüz içinde seyircinin duygu yükü yükselir, güzel film yaptığınız sanılır.

Başka bir kişide mutlaka bir yere takılıp ölmelidir, bir başkasıysa bir yerden düşüp ölmelidir, dedik ya. Bu tür insanları bir yerde topluyorsanız mallık olacak, şart.

Filmin sonuna gelmeden öleceğini sandığınız kişiyle başkalarının geçmişe ait anılarına, eşyalarına bakabilirsiniz, neydi kural? Sevgi ve aşk filmleri sıradan göstermezdi bir çok izleyiciye göre. Bu yüzden önemli.

Filmin sonundada herkesi öldürürseniz "bunu mu bekledik" der seyirci. Garip bir kurtulma, ışık ya da belirsiz bir son görmek ister ki filmin notu yükselsin. İsterseniz ışığı gösterir isterseniz filminizi sonu belirsiz olarak bitirirsiniz. Ağlamalı salyalı sümüklü insani yönlerin gerekli dozunu tutturduysanız iyi yorumlar alacaksınız.