Kevin Hakkında Konuşmalıyız Yorumları

Haneke filmlerinde ki gibi durgun ve yavaş ilerleyişin altında çok şey anlatan bir film.

Tilda Swinton, Ezra Miller, Jasper Newell bir ailenin sıradışı dramını ancak bu kadar güzel karakterize edebilirlerdi. Çözümlemesine girebileceğim bir film değil açıkçası düşündükçe geriliyorum ama şöyle bir baktığımızda Kevin'ın psikolojisi sevmek üzerine mi, nefret etmek üzerine mi yoksa tamamen delilik üzerine mi anlayamadım işte bazen dünya böyle defolu ürünlerin de geldiği ve yabancılık çektiği yerdir diyip geçiştirelim yoksa Kevin'ın 6-8 yaş hallerinde ben o çocuğu öldürecektim, çocuklardan hatta evlilikten dahi tiksindim yaklaşık 2 saatlik sürede. Gece gece gerdin beni, çok küfür yedin Kevin.

kafamda bir sürü soru işareti bıraktı. tartışmaya açık bir film olmuş bence arkadaşlarla izlenip ardından konuşulmalık bir film :)

ya resmen izledikten saatler sonra bile sizde şok etkisi bırakan film. etkisini atamıyorsunuz üzerinizden. konusu o kadar iyi işlenmiş ki. fakat şu var ki film kevin üstüne değil anne üstüne gidilmiş.anne samimiyetsiz, duygusuz gösteriliyor. anne ile çocuk ilişkisinin temeli sağlam değil ki nasıl ilerlesin diye düşünüyorsunuz.

ayrıca kamera açıları çok çok iyiydi kesinlikle ve de oyunculuklar çok iyiydi, oyuncu seçimleri karakterlere cuk diye oturmuş. ya hele o şarkılar neydi öyle ya nasıl yani ya oluyo insan, mükemmmmel.

izlenmeli.

Sevgisiz büyütülen bir çocuğun intikamı sarsıcı bir dille aktarılmış. Tilda Swinton'un oyunculuğuyla da birleşince ortaya muhteşem bir şey çıkmış. Filmin açılış cümlesi de:
"A child needs your love most when he deserves it least."

müzikleri dalga geçer gibi eğlenceli, rahat olsa da, gerilimli sahnelerin etkileyiciliğini hafifletmek bir yana, daha da artırıyor; sahne geçişleri ve oyunculuk hakkında fazla söze gerek yok, her şey olması gerektiği gibi... tek sorun temellendirme, o da yazarın, senaristin işi; nature vs nurture tartışmasına biraz fazla nature tarafından bakar gibi. yine de...

annesi tarafından sevgiden yoksun büyütülmüş bir gencin, intikam alarak annesini nasıl da sevgisiz ve yapayalnız bıraktığını anlatan bir film.

sevgi dediğimiz şey, çocuğun sayı saymasını öğrendiğini görmek ya da diğer 'normal' çocuklar gibi topa vurduğunu görmek değil maalesef...

ne diyor kevin, 'alışmak, sevmek demek değildir...'

En dikkat çekici yönü harika müzikleri ve oyunculuklarıydı.Tilda swinton'u itici bir oyuncu olarak görmüşümdür çoğu kez ama, bu film için aynı düşüncede değilim çok başarılıydı.Kevin ve annesine gelecek olursak anne oğul çatışması çocukluktan başlayan bir süreç dolayısıyla gençlikte ki ruh halindeki dengesiz ve aksi davranışların bu çocuk küçükkende böyleydi diye düşünmemize sebep oluyor.Kevin ve annesi bazı sahnelerde yakınlaştıklarında uzaklaşan kevin oluyor.Ve anne tekrar bir bunalım haline geçiyor.Aslında anne çoğu kez onun sevgisini kazanmak ve normalleşmesini görmek için çabalıyor yeterli görünmeyebilir ama,onun bir gülüşünde ne kadar mutlu olduğunu gördüğümüzde bunu hissediyoruz.Kevin onun dünyadaki cehennemi oluyor adeta.Babası ile arasının iyiymiş gibi olması ama mükemmel olmayışını filmin sonunda asıl değer verdiğinin kim olduğunu anlıyorsunuz yada intikamın en acımasız finalini tatdırdığınıda düşünebiliriz.