Sefiller

Hollywood merkezli kültür emperyalizminin, üzerinde tam, sıkı bir kontrol ve komuta kabiliyetine sahip olduğu kültür endüstrisi aracılığı ile, bu bacasız sanayi'nin ulaştığı teknolojik imkanları kullanarak ürettiği ve pazarlamak için kıymeti kendinden menkul ödüllere boğduğu kullanışsız bir "Ürün". Bu üretim çıktısını, çok yaygın biçimde dolaşıma sokabildiği gelişkin dağıtım ağı ve kanalları sayesinde silah olarak kullanıp, topyekun insanların hafızasına ve ortak mirasına karşı açtığı en son cephe. Tom Hooper'in, Victor Hugo'nun kemiklerini sızlatan hesapçı indirgemesi. Bu adanmış, çok az sanatçıya nasip olacak kadar üretken ve yaşamının en kritik dönemi olan - ilk gençliğin kafa karışıklığının yerini berrak bir zihne bıraktığı - yetişkinliğinde halkçı olmuş, ezilenlerin yanında saf tutmuş Büyük şair ve yazar'ı ( Ve evet, bize unutturmaya çalışsalar da, Hugo gerçek bir şair idi. ) mezarında ters döndüren, tiksinti verici bir saptırma. Bu skandaldan sorumlu memurun payına düşen ise, neredeyse ikibin sayfaya uzanan İnsanlık Destanı'nı, bu işleri bilenlerin gözünde adi bir komediye indirgemenin utancını bile hissedemeyecek kadar Meta'nın esiri, efendilerin oyuncağı olma, paracıkları sayarken üstüne bir de yüzsüzce takdir bekleme. Tüm bu şaklabanlıkların, bu derece rağbet görmesinin en büyük sebebi ise, artık kitapların okunmayacağı bir çağın eşiğinde olmamız ve geriye gidişin etkilerini her gün daha net ve kapsamlı bir biçimde görebilmemize rağmen, sesimizin, gericilerin propaganda silahlarının gümbürtüsü içinde boğulması. Sefiller, her şeyden evvel, Umut'tur. Hugo, Devrim yolu ile ilerlemeye inanmıştır. Rousseau'nun, Robespierre'in soluğu ile hayat bulan bir kitap yazan adamdır o. Okuyucular, insanlığın hiçbir zaman unutmayacağı kahramanlar olan, sıradan, basit ama yozlaşmamış "İnsan"ın kurduğu barikatların tasvirlerini ve verilen mücadelenin, fedakarlıkla bezenmiş epik ihtişamını Hugo'dan dinlemiştir. Hugo'nun en sevdiği okuyucu yorumu "Bu kitap, Devrimi on yıl önceden getirecek."dir. Sizin sözde filminizde ise, Katolik inancı ile bireysel, vicdani kurtuluşa erdi diye anlattığınız Valjean, asla ama asla Hugo'nun kahramanı diyebileceğimiz bir mertebenin adamı olacak bir liyakat'e sahip değil. Gerçek Valjean, tam tersine, Fransa'nın yani İnsanların kolektif kurtuluşu için verilen mücadelenin adamıdır ve bu uğurda yapılanların bir temsilidir. Din bu kitabın temalarından biridir ama bu size diğer bir tema olan Devrimi boğma hakkını vermez, Bunu yaptığınız zaman, artık "Sefiller"den bahsedilemez. Bu kitap aslen ikisini uzlaştırmak için yazılmış olabilir ve Din'e karşı sempatik bir bakış olduğu doğrudur. Ancak eserin doruk noktasında, devrimciler barikatlarda can verirken onlardan övgü ile, başarsalar da başaramasalar da, gelecek için savaşan kişiler olarak bahsedilir ve okurlara onların davasına sahip çıkmaları gerektiği anlatılır. Sizin kuşa çevirdiğiniz sahte filmdeki gibi boş yere ölen, ne istediği belli olmayan adamlar olarak değil.

Hugo, Burjuvazi'ye bile Devrim çağrısı yapacak kadar Romantik idi ve eserlerin telif haklarının, yazarın ölümünden sonra Halk'a ait olmasını savunmuştu. Bu filmi çekenler iyi bilmeliler ki, Halk siz değilsiniz.

film tam anlamıyla rezzzalet. kitabı okumamış kimselerin bunu izleyip "sefiller de amma overrated bir mevzuymuş bu kadar tırto bir şey nasıl bir klasik haline gelebilmiş" diye düşüneceklerinden eminim o sebeple orjinal sefiller'in filmi diye izlenmesini asla ve katta tavsiye etmem. madem vasatın bu kadar altında bir iş çıkaracaklarmış ne diye ısrarla iki buçuk saat yapmışlar diye düşünmedim değil. yani en nihayetinde hepimiz yeri gelince luzumsuz vakit kaybı filmler izliyoruz ama en azından standart bir süresi oluyor. iki buçuk saati hayretler içinde "bunu nasıl yapmışlar", "nasıl yapabilmişler böyle bir şeyi" monologlarıyla geçirdim. amanda seyfried benim için her zaman olduğu gibi ifadesiz ve berbattı. rolün hakkını verememiş. küçük cosette bile kendisinden daha iyiydi.

ha hiç mi bir şeyi beğenmedim, hayır beğendiğim yerler de oldu. eponine'i canlandıran abla çok güzelmiş. sesi de epey hoş, oyunu da, herhalde kendisini daha fazla filmde görürüz artık. genel olarak russel crowe'un performansıyla ilgili olumsuz eleştirilere rastladım ancak kendisi -hugo'nun romanından bağımsız olarak- filmdeki en beğenilesi şeydi. şekil şemal olarak da pek hoş bir hale gelmiş. performansını beğenmeyenler olmuş ben sırf tekrar tekrar 24601 demesini dahi etkileyici buldum.

anne hathaway ile ilgili söylemek istediklerim de var. o saçla bile göze güzel görünebilmesinden nefret ettim. nasıl çekici bir kadın kıskançlıktan delircem.