Tiksinti

Polanski'nin belki de Rosemary's Baby filminden bile daha iyi olan korku klasiği Repulsion kesinlikle görülmeli. Cinselliğe dair edilen sözler, semboller ve altında yatan psikoloji şahane bir yönetmenlik ve Catherine Denevue'un muazzam oyunculuğuyla canlanıp, seyirciyi baştan kabul edilmiş bir tekinsizliğe ışınlıyor. Benim için çok sevdiğim Possession, Suspiria (1977), Eraserhead seviyesine çıkan bir eserdi. Onlarda bulunan tekinsiz havanın, sürreal çağrışımların güçlü tesiri Repulsion'da da vardı.

Kelime anlamı "Tiksinti" olan Repulsion, Carole karekterinin sürekli olarak bir şeylerden tiksinti duymasıyla açılıyor. Bu tiksinti anları yönetmenin başarılı çabasıyla izleyiciye de geçiyor. Yeri geliyor bir yaşlıdan, yeri geliyor bir mumluktan, yeri geliyor bir gölgeden tiksiniyoruz. Üstelik bunu Carole karakterinin tiksintisinin sebebini bilmeden yapıp, ona katılıyoruz. Fallik objelerin gırla oluşu, sesler, filmdeki ısrarcı, tacizci erkek karakterlerin her biri konunun bir cinsel tacize dayandığını yavaş da olsa açıyor. Carole her gece ablasının sevişme seslerini duyuyor, kendisini öpen adamdan kaçıp dişlerini fırçalıyor, hatta ona penise benzeyen bir mumlukla saldırıyor. Tüm bu açık edişin ardından Carole'un delirme süreci hızlanıyor ve biz oyuncunun, yönetmenin görkemine kapılıp filmin bariz sonunu nasıl yapacağını merak ediyoruz. Ve bu son sinema tarihinin en vurucu sonlarından biri bence. Kubrick'in The Shining'inin sonuna da oldukça benziyor. Hatta Kubrick, Polanski'den esinlenmiş bile olabilir.

Filmin müzikleri, karakter gelişimi, evde yalnız olmanın verdiği ürkütücülüğü yansıtması, sekse psikolojik açıdan getirdiği bakış, oyuncu yönetimi ve oyunculukla tam bir klasik. Polanski'nin bir sapık, tecavüzcü ve pedofili olduğunun ortaya çıkması ise bu filmiyle inanılmaz ironik bir bağ oluşturuyor.