RRR

3 saatlik bir Hint deliliği. Uluslararası boyutta çok sevildiği için izlemek istedim ve bu kadar beğenilmesini biraz iki yüzlü bulsam da, genelin düşündüğü gibi düşünmediğim için ben de beğendim. Çünkü bu film Hindistan dışından çıksaydı 40 yıl dalga konusu olacaktı. Batılının "çok otantik" diyerek bir filmi beğeniyor olması aşırı cringe geliyor bana. Japonlar anime kültürü ile bu yüzeysel algıyı aştılar ama Güney Asya, Afrika gibi bölgelerin sanatsal üretimine yalnızca otantik olduğu için ilgi duyuyorlar. Altında ne varmış, ne yokmuş incelemiyorlar. RRR didaktik, göze parmak oluşuyla bunu aşmaya çalışır gibi oluyor ama bence bu konuda başarısız oluyor.

Filmde çok net bir şekilde Hindistan'ın İngiliz sömürüsüne baş kaldırısını izliyoruz. Devrim için fedakarlıklar yaptıkları sırada baş karakterlerimiz tanrı (avatar) Rama ve tarihi devrimci figür Komaram Bheem doğuyorlar. İnanılmaz patlamalar, çatlamalar, fizik kurallarını hiçe saydıkları Bollywood klişeleri ile kötü İngiliz'i dövüp "Güneş batmayan ülke"ye haddini bildiriyorlar. Günah çıkartmayı da etrafa sevgi saçan bir İngiliz prensesi Komaram Bheem ile kerterek yapıyorlar ve "İngilizlerin hepsi de kötü değildir tabi" diyorlar. Filmi de bir müzikal sahnede devrimci büyüklerini kutsayarak bitiriyorlar.

Onca kan aktıktan sonra neşeli danslar, bahsettiğim sevgi dolu İngiliz kız ortacılığı falan daha önce hiç Hint filmi izlememişler için aşırı gelecektir. Ama alışıp keyif almak kısa sürecektir. Amerikan klişelerinin abartı bir versiyonu olsa bile. Ancak ben bu didaktikliği kültür ne olursa olsun affedemiyorum. Bu kadar göze parmak işleri zihnime bir hakaret gibi görüyorum ve sanatsal değeri de yerlere çektiğine inanıyorum. Ayrıca özellikle İngiliz karakterlerin diyalogları olmak üzere aşırı plastik diyaloglar vardı. Kötü ve yan karakterler de alabildiğine stereotipti.

Yine de 40 yıl sonra Hintliler için zengin bir mit anlatımı olarak anılacak bu film. Hint sineması deyince de Dünya'da parmakla gösterilecek. Ancak bu formül bizde ve diğer ülkelerde asla işlemeyecek. Belki bu işi asıl değerli yapan da budur. Çünkü aynı işi çekip arkaya Atatürk'ü koyarlarsa ben 10 yıl dalga geçerim mesela. Ama onlara yakışıyor işte. Vasat üstü yönetmenlik formülünü de çözdükleri için, izlerken iç kıymıyor. Bir deneyin derim.