Onur Ünlü`nün son ve göndermeler, ironiler ve kendisini oluşturan karakterler arasındaki ilişkiler bakımından en yoğun filmi. Öncelikle filmin konusunu geçelim. Çünkü konusu bakımından holivud filmlerinden çok da farkı olmayan bir cinayet çözümlemesi üzerinden ilerliyor film. Ama o çözümlemelerin içinde olan karakterler ve o karakterlerin çözümlemeleri yaparken ortaya koyduğu tavırlar filmi, film yapıyor. Zira filmin, yüksek lisansını antropoloji üzerine yapmış, Hegel ile aşık atan, semah müzikleri icra etmeye çalışan, boks yapmayı iyi bilen, yeri geldiğince çok sağlam söven bir imam etrafında döndüğünü gözönüne alırsak, neler sunacağını önceden kestirebilmenin çok zor olacağı ortaya çıkıyor.
Filmin yoğun olmasından bahsettim ya. Artık her nasıl tanımlıyorsak göndermeleri, iğnelemeleri ve/veya ironileri karşısında hııııı? diye kafamızda istemsizce oluşacak o tepkinin sonuna daha soru işaretini yerleştiremeden bir başkası ardı ardına geliyor. Ama bu kesinlikle didaktik bir şekilde yapı... Devamı
Onur Ünlü`nün son ve göndermeler, ironiler ve kendisini oluşturan karakterler arasındaki ilişkiler bakımından en yoğun filmi. Öncelikle filmin konusunu geçelim. Çünkü konusu bakımından holivud filmlerinden çok da farkı olmayan bir cinayet çözümlemesi üzerinden ilerliyor film. Ama o çözümlemelerin içinde olan karakterler ve o karakterlerin çözümlemeleri yaparken ortaya koyduğu tavırlar filmi, film yapıyor. Zira filmin, yüksek lisansını antropoloji üzerine yapmış, Hegel ile aşık atan, semah müzikleri icra etmeye çalışan, boks yapmayı iyi bilen, yeri geldiğince çok sağlam söven bir imam etrafında döndüğünü gözönüne alırsak, neler sunacağını önceden kestirebilmenin çok zor olacağı ortaya çıkıyor.
Filmin yoğun olmasından bahsettim ya. Artık her nasıl tanımlıyorsak göndermeleri, iğnelemeleri ve/veya ironileri karşısında hııııı? diye kafamızda istemsizce oluşacak o tepkinin sonuna daha soru işaretini yerleştiremeden bir başkası ardı ardına geliyor. Ama bu kesinlikle didaktik bir şekilde yapılmıyor ki zaten bu durum Ünlü`nün kendi o absürdist yanını yok sayması anlamına gelir. Bence Ünlü`yü ünlü yapan şey de tam olarak bu iki tezatlığın bileşkesi gibi. Ünlü`nün bunu bir kurnazlık olarak yaptığını düşünmüyorum ama o polis filminin girişinde yer alan ve tüm filmlerinin mottosu saydığını düşündüğüm ?her şeyin mantıkla açıklanabileceğini aklım almıyor? sözünün yansıttığı gerçeküstücülük ile bu kadar ironiyi yapması için gereken gözlem gücü ve sorgulama yeteneğini filmlerinde çok iyi bir şekilde kaynaştırıyor. Bu nedenle kendisinin filmlerini ?absürdlüğü sevenler için- sadece keyf verici ya da iğnelemelerde dolu olmasından dolayı sadece didaktik olduğu söylenemez kanısındayım. Filmlerini bu kadar sevmemdeki etkenin de tam olarak bu olduğunu düşünüyorum.
Biraz da film hakkında bir iki kelam etmem gerekirse. Kamera çekimlerini özellikle beğendim ama daha ilk sahnedeki kamera çekimiyle filmin daha baştan benim için 1-0 önde başladığını söyleyebilirim. Camide saf tutan 4-5 kişiyi ve imamı ele alan cami içinde yapılan bu çekimde, arka fondan gelen alevilere özgü olan sema müziği ile de yönetmen kendisini daha başından belli etmiştir. Filmin bir yerde islamiyetin içerisinde yer alan imam üzerinden ilerlemesine rağmen, müziklerinin büyük kısmının, bazen üzüntüyle şahit olabileceğimiz gibi, Müslümanların çok da hoşgörüyle yaklaşmadığı alevilere ait semah ve hıristiyanlara ait kilise müziklerinden(new age) oluşması da çok hoş olmuştur kanımca. Daha bunun gibi benim de kaçırmış olmamın son derece muhtemel olduğu birçok ince detaydan oluşmuş film. Bu nedenle de kesinlikle bir kere izlemenin yetmeyeceği bir film ortaya çıkarmış Ünlü.
@sarhosatlarzama
10 yıl önce
Filmin yoğun olmasından bahsettim ya. Artık her nasıl tanımlıyorsak göndermeleri, iğnelemeleri ve/veya ironileri karşısında hııııı? diye kafamızda istemsizce oluşacak o tepkinin sonuna daha soru işaretini yerleştiremeden bir başkası ardı ardına geliyor. Ama bu kesinlikle didaktik bir şekilde yapı ... Devamı
Filmin yoğun olmasından bahsettim ya. Artık her nasıl tanımlıyorsak göndermeleri, iğnelemeleri ve/veya ironileri karşısında hııııı? diye kafamızda istemsizce oluşacak o tepkinin sonuna daha soru işaretini yerleştiremeden bir başkası ardı ardına geliyor. Ama bu kesinlikle didaktik bir şekilde yapılmıyor ki zaten bu durum Ünlü`nün kendi o absürdist yanını yok sayması anlamına gelir. Bence Ünlü`yü ünlü yapan şey de tam olarak bu iki tezatlığın bileşkesi gibi. Ünlü`nün bunu bir kurnazlık olarak yaptığını düşünmüyorum ama o polis filminin girişinde yer alan ve tüm filmlerinin mottosu saydığını düşündüğüm ?her şeyin mantıkla açıklanabileceğini aklım almıyor? sözünün yansıttığı gerçeküstücülük ile bu kadar ironiyi yapması için gereken gözlem gücü ve sorgulama yeteneğini filmlerinde çok iyi bir şekilde kaynaştırıyor. Bu nedenle kendisinin filmlerini ?absürdlüğü sevenler için- sadece keyf verici ya da iğnelemelerde dolu olmasından dolayı sadece didaktik olduğu söylenemez kanısındayım. Filmlerini bu kadar sevmemdeki etkenin de tam olarak bu olduğunu düşünüyorum.
Biraz da film hakkında bir iki kelam etmem gerekirse. Kamera çekimlerini özellikle beğendim ama daha ilk sahnedeki kamera çekimiyle filmin daha baştan benim için 1-0 önde başladığını söyleyebilirim. Camide saf tutan 4-5 kişiyi ve imamı ele alan cami içinde yapılan bu çekimde, arka fondan gelen alevilere özgü olan sema müziği ile de yönetmen kendisini daha başından belli etmiştir. Filmin bir yerde islamiyetin içerisinde yer alan imam üzerinden ilerlemesine rağmen, müziklerinin büyük kısmının, bazen üzüntüyle şahit olabileceğimiz gibi, Müslümanların çok da hoşgörüyle yaklaşmadığı alevilere ait semah ve hıristiyanlara ait kilise müziklerinden(new age) oluşması da çok hoş olmuştur kanımca. Daha bunun gibi benim de kaçırmış olmamın son derece muhtemel olduğu birçok ince detaydan oluşmuş film. Bu nedenle de kesinlikle bir kere izlemenin yetmeyeceği bir film ortaya çıkarmış Ünlü.
@betulkars
10 yıl önce