General Yorumları

heyecan veren bir sessiz sinema klasiği. çekim tarihinin eskiliğinin kalitesini katmerlediği şarap misali filmlerden biri. güney kuzey savaşında orduya yazılmak isteyen güneyli bir makinistin başından geçenler anlatılıyor. chaplin ile keaton her fırsatta kafa kafaya tokuşturulurlar fakat sessiz sinemanın bu iki doruk noktasını kıyaslamanın sinema magazini yapmanın ötesine geçmediği açık. bu iki ustanın kulvarları o kadar farklı ki. chaplin en kısa tabirle bir bozguncu. dünyanın mevcut halinden hiç de memnun değil. şarlonun da sevdiği kızlar var ama tosladığı duvarlar hep modern dünyaya ait oysa keaton’un hayat verdiği johnny gray bizden biri büyük düşünmüyor, basit isteklerin önüne kattığı bir insancık ve isyan aklının üretmediği bir kelime. fakat onun yaratıcısı keaton’ın hiç de basit olmayan istekleri var, topluma ayna tutmak gibi. o toplumu severken ondan daha akıllı olduğu önyargısına sahip değil amacı güvenli koltuklarında oturup filmlerini izleyen insanların kahkahalarına anlam katmak. insan en çok kendi haline güler ama bunu uzaktan izlemeli. önümüzde yürüyen adamın kaldırıma takılıp düşmesi bize komik gelir. çünkü hem bu olay bizimde başımıza gelebilecektir hem de fiyakası bozulan biz değilizdir. bu düşüşten der almak da elimizde olan birşeydir. biz insanlar olmamız gerekenlerin değil olduklarımızın toplamıyız. keatonun bize tuttuğu aynada gördüklerimiz sadece bizi anlatıyor ve güldüğümüz aslında hepimizin kara yazısı. bu bakımdan incelendiğinde film izlemekten daha fazlasını (belkide daha azını) bekleyeceğimiz bir film var karşımızda...