Shine Yorumları

Bir adamın babasının mezarına bakıp, " hiç bir şey " hissedememesi ne kadar hoş bir duygu ! Geoffrey Rush ağlattın.. Ne kadar acı bir biyografi.

Acımasız, otoriter, baskıcı bir baba ve becerikli aynı zamanda hasta oğlu David.
Ünlü piyanist olma yolunda geçen bir dramatik hayat öyküsü.
Güzel film.

Dünyaca ünlü Avusturalyalı konçerto piyanisti olmasının yanı sıra şizoaffektif bozukluğuyla dikkatleri üzerine çekmiş David Helfgott'un hayatını anlatan ve psikanalizdeki baba olgusunu çok iyi bir şekilde irdeleyen biyografik bir film. David Helfgott'u canlandıran Geoffrey Rush 14 yaşına kadar piyano çalmayı öğrenmiş ve bu film için yaklaşık 30 sene sonra tekrardan piyano dersleri almış.

Sigmund Freud'un Oidipus kompleksi teorisine göre her çocuk karşı cinsteki ebeveyni sahiplenme ve kendi cinsinden ebeveyni safdışı etme eğilimindedir. Filmde David'in babası da kendi babasıyla sorunlar yaşamış, küçükken müziğe ilgisi olmasına rağmen babası tarafından engellenmiş bir adam. Devamlı olarak David hakkında en iyiyi kendisinin bildiğini ve en çok kendisinin sevebileceğini söyleyen bir baba. Deneyimlediklerinden ziyade deneyimlemedikleri hakkında bilgi sahibi olduğunu düşünerek yaşayan biri.

Freud'un dediği gibi: "Her kim ki babasına karşı çıkar, o insan kahramandır."

adam oynamamış yaşamış, bu film ve oyunculuğuyla aldığı ödül var mı bilmiyorum ama böylesine güçlü bir oyunculuk izlemeyeli epey olmuştu hayran kaldım. ama filmin geneli için aynı mükemmelliği ifade edemeyeceğim, asla bir amadeus olamaz

Geoffrey Rush,piyanodaki ünlülüğü kadar şizoaffektif bozukluğu ile de ünlü David Helfgott'u canlandırmış.Bu psikolojik bozukluğunda babasının rolünün çok büyük olduğu gözlemleniyor,ister istemez.David Helfgott'u tanımayanlar en basitinden arama motorlarında kendisinin görsellerine bir bakarlarsa Geoffrey Rush'ın neden Oscar aldığını anlayacaklardır.

Filmi gözyaşları içinde ve ''sen ne tatlısın'' diyerek bitirdim.Son olarak;deli olmadan dahi olunmuyor.

döneminde aldığı en iyi erkek oyuncu oscar ödülünü sonuna kadar haketmiş Geoffrey Rush bu filmde. Biyografi filmi çekmek ve o kişiyi canlandırmak her zaman zor olmuştur. halihazırda bir karakter vardır çünkü ve o kişiyi oynamak, senarist tarafından sıfırdan yaratılmış bir karakteri oynamaktan çok daha zordur. başarırsanız da eğer karşınıza böyle muhteşem bir film çıkar. bu yorumumda filmin konusundan bahsetmeye gerek duymuyorum çünkü Geoffrey Rush'in performasından sonra birşey söylemeye gerek yok.. bu arada David Helfgott'un gençliğini canlandıran Noah Taylor'un da hakkını vermek lazım.

p.s. : Geoffrey Rush'ın piyano çalma sahnelerinde dublör kullanılmamış.

Geoffrey Rush'ın olağanüstü performansı ve harika bir aile draması ve tabii ki rachmaninov 3. piyano konçertosu ve de hepsi gerçek bir hayat hikayesi.

kesinlikle izlenilmesi gereken müthiş bir biyografi filmi...

Gerçekten çok güzel bir biyografi filmi olmuş. Film biter bitmez bu piyanist kimmiş diye araştırdım. Bu tür filmleri gerçekten çok seviyorum. Hem öğretiyorlar, hem de izlettiriyorlar. Bunun en güzel örneklerinden aklıma gelen örnekler tabii ki Amadeus, Temple Grandin ve benzeri birçok film. Shine da bu listeye girmeyi hak kazanmış bir filmdir benim gözümde.

Geoffrey Rush için bir anektod geçmeden edemeyeceğim. Be adam ne güzel oynamışsın !

Seni tanımasak gerçekte de şizofren olduğunu düşüneceğiz. Ayrıca, en etkilendiğim sahne babasıyla konuştuğu sahneler ve tabii ki bir numaram bar sahnesi. 3 defa izledim sırf o sahneyi. =) Esas adamımız içeri girer, kendini bilmezler onunla dalga geçer ve esas adamımız cevabını icraatla verir. =)) Hariküladesiniz hem Geoffrey Rush hem Flight of Bumblebee. Son olarak; ah o baba yok mu ah o baba.

oyunculuk nasıl olur dersi veren bir filmdir. ayrıca aile kavramında bakış açısınıda değiştirmiştir. bu bakımdan düşünüldüğünde gerçek bir dehanın hangi koşullarda yetiştiğinin, neler çektiğininde başarılı bir yansıması olmuştur (aynı şekilde einstein'ın okuldan atılması ya da hocasının kulağına vurmasıyla sağır olmasına neden olması gibi zorlukların aynısını bu filmde de görüyoruz. ve gerçek başarı geldiğinde o kişi ulaşılamayacak uzaklarda olabiliyor

piano çalarken delirmesi ve hazırlanırken unutup çıplak çıkması gibi sahneler beni baya etklemişti. kendini işine ne kadar kaptırdığının, hayata tutunmak için tek seçeneğinin yeteneği olduğunun göstergesiydi bu sahneler