Şeytana Karşı Yorumları

Zenginler kulübünün şımarık çocuklarının okuduğu okulda öğrenciler arasında cana kastedecek kadar ileri boyutta bir örgütlenme vardır. Okul yönetimi bundan haberdardır ama düzeltmek için kılını kıpırdatmaz. Esas oğlan Gandhi midir, Terminatör müdür belli değildir.

Bir de anladığımız kadarıyla ekonomik erkin de sahibi olan esas oğlanın annesi kocasından memnundur ama olur olmaz zamanda piyano çalmayı da çok sevmektedir.

Elbette yatılı okullarda, askerlikte hatta iş yerlerinde böylesi hiyerarşik düzenler var ama ele alınış şekliyle tamamen yapay bir şekilde ilerleyen filmde tek artı James Dean’i anımsatan karizmasıylayakışıklı Andreas Wilson’un iyi oyunu. Öykü ne derece gerçek bilinmez ama aktivizm-pasifizm dengesini tutturamamış oldukça abartılı bir uyarlama olduğu kesin...30/100

Son sahnedeki en yakın dostuyla yaptığı o soğuk el sıkışma ve görüşürüz elbet tadındaki yavan cümle neyin nesiydi anlamadım.O kadar şey yaşadınız dost oldunuz.Bu mu yani? bu insanlar niye böyle soğuk.O pçin önde gideni eleman niye sürekli fular takarak geziyor:/ sinirlerimi bozdu film.

Müthiş bir film..Zevkle izledim..Başroldeki oyuncu enfes..10/8,8

Avrupa sinemasının her zaman çok daha kaliteli olduğunu kanıtlayan bir yapım. En az Haneke filmleri kadar rahatsız edici ve gerçekçi.

Film, özellikle beni çok etkiledi. Askeri okulda çektiğim acıları su üzerine çıkardı. Erik, bir şekilde sürünün parçası olmayı reddedip kendi yolunu çizdi. Peki ya ben? Onca acı, haksızlık ve işkence çekmeme rağmen okulu bitirip, sistemin, sürünün bir parçası oldum mecburen. Acılarım devam ediyor, umarım bir gün son verebilirim tıpkı Erik gibi...

Hem savaş sonrası dönemi, hem de psikolojik bir gerilimi barındırması filmi oldukça farklı ve zevkle izlenebilir kılmış. İzlemeden önce okumuş olduğum yorumlar ve ismi beni Klass tarzı bir film beklentisine soktu. Ancak Ondskan'ın Klass'ın yanında biraz daha soft kaldığını söyleyebilirim. Filmin çok büyük bölümünde ne olacağına dair heyecanlı bir bekleyiş var. Ancak son kısımlarda o heyecanımı kaybettim. Beklentimin dışında bir son olduğunu kabul ediyorum, ancak filmin güzelliğini bozduğunu söyleyemem. Erik'in göstermiş olduğu azim ve sabır da takdire şayandı. Zevkle izledim, yine izlesem yine aynı zevki alacağımı düşündüğüm bir yapım.

-Bir sorum var. İki kere mi vurmalıyım yoksa bir tane yeter mi?

-Bu sana kalmış.

-İyi, bir soru daha.Onları istediğim gibi dövebilir miyim?

Aslında bu filmde olanları irdelediğinizde dünyamız insanlarının aynı durumda oldugunu görürsünüz.Korkarız , Köle olmaktan memnunluk duyarız. Belli bir sistemin parçası olmaktan çok o sistemin kölesi olmayı tercih ederiz. Sisteme uymayan parça ise anormal olarak görünür bundan dolayı sistemde yeri yoktur.Bu filmdeki çocukta belli bir sistemin parçası olmak yerine sisteme başkaldıran biri.Onu filmin başında biraz kötü veya anormal olarak görmüş olabiliriz ama aslında normal olan tek kişi o.Film aynı zamanda eğitim sistemini eleştirmektedir.Ayrıca filmdeki konunun gerçek oldugunu bilmenizde fayda var. Kötülük içimizde ve onu biz yaşatıyoruz. TAVSİYE EDERİM. 10/ 8.0

İnsanın iradesinin anatomisini inceleyen bir dilm. Senaryosu çok sıradışı olmayabilir fakat işlenişi ve oyunculukları ile bence türünde öne çıkmayı başaran Avrupa filmleri arasında yer alıyor. İzleyici-karakter empatisinin frekansını güzel bir şekilde tutturan film. Bu nedenle sinir oluyoruz ve bu sinir filmin başarılı olduğunu gösteriyor bir nevi çünkü amacı bu. Rahatsızlık vermek. Rahatsız bir durumu ifade etmek.

üvey babasıyla finaldeki sahnesinin de gösterilmesi gerekirdi diyorum.çünkü çocuğu en başta şiddete iten o adamdı. ve şiddet çoğu zaman herşeyin çözümüdür...( Ziya Paşa ne güzel söylemiş:Nush ile uslanmayanı etmelitekdir;tekdirile uslanmayanınhakkı kötektir)