Cennet Sineması Yorumları

Yılmaz Erdoğan Vizontele serisinin senaryosunu bu filmden çalmış diyorlar. Bence çok iyi yapmış, hayır Vizontele bu filmden bariz daha iyi.

tüm italya görüntülerine, italyan halkının sıcaklığına, içtenliğine, alfredonun bilgeliğine, küçük toto'nun haylazlığına ve akıllılığına, henüz içi boşaltılmamış her şeye hayran oldum.

bir de sinemanın tek eğlence olduğu zamanlarda, seyirci olarak türk halkı ile italyanların benzerliği gözümden kaçmadı değil.

yine de şunu anlamadımki toto'nun artık ünlü bir yönetmen olduğunu nasıl anladık?

sinemanın nasıl bir büyü olduğunu görebılırsınz bu filmde.ben ağladım bu fılmde hatta ben ılk kez bır fılmde ağladım,çünkü sınema benı de aynı bu ufaklığı büyülediği gibi büyüledi.mutlaka izlenmeli...

iki saat sürmesine karşın hiç sıkmayan, çok samimi, sevgi gibi bir film. ne bileyim, sanki bir süre ben de orada, giancaldo'da yaşamışım gibi hissediyorum. küçük çocuk rolü için de daha çok yakışan birini bulamazlardı herhalde.

Sadece sinemayı değil aslında, bir şeyleri seven herkesin neden sevdiğinin perdedeki en güzel yansımasıdır bu film. Vazgeçtiğimizde tutkularımızdan ne kadar boş ne kadar yavan olacağımızı da yansıtır. Keşke hepimizin bir Alfredo' su olabilse diye kıskanırsın Toto' yu. 2 versiyonu vardır bu filmin. Director's Cut ile orjinal versiyonu arasında neredeyse 1 saatlik fark vardır. Orjinal versiyonunu seyretmenizi tavsiye ederim. Kesinlikle yormaz sizi...

İtalyan yapımı olmasının filme kattığı samimiyette büyük payı vardır.Sinema kültürün yansımasıdır sözünden yola çıkarak derim ki aynı biziz.

Sınırların, dillerin bayrakların, renklerin, dinlerin ayırdığı bir dünyada aslında birbirimizden farklı değilmişiz, ne kadar da birbirimize benziyormuşuz dedirten bir film. Çok sıcak, çok yakın, çok bizden...

Bir anda sizi çocukluğunuza götürüyor. Her karakter size birini çağrıştırıyor. Gözlerinizden yaşlar akıyor bazen. Fakat bunun sebebinin film mi, yoksa sizi götürdüğü çocukluğunuz mu kavrayamıyorsunuz. Aslında filmin konusu çok basit, karakterler çok basit, kurgu çok basit. O kadar basit ki içine alıyor insanı. Film sizi de bir parçası yapıyor. Bir yandan görüntüler akarken siz bir camın ya da beyaz perdenin arkasından bakmıyorsunuz. Camdan sarkıyorsunuz ve o an oradasınız işte. Her şey çok net, elinizi uzatsanız tutacaksınız gibi hissettiriyor. İzlenmeye değer bir film. Sizden aldığı vakti, size nicelerini katarak geri veren bir film.

bir klasik,bir baş yapıt...bir zaman makinası ve bir kaç yüz göz yaşı damlası...alfredo ve münir özkul...falan filan...

Son zamanlarda izlediğim en güzel film. Belki temposu biraz düşük gelebilir lakin ikinci yarısından itibaren vurucu darbeleri sıralıyor film. İzleyen herkesin kendi çocukluğundan bir parça bulabileceğine eminim.