Coşku

Birbirlerini yalnızca bir kez gördüler. Göz göze geldiler. Hepsi bu kadardı. Daha önce hiç bilmedikleri bir şey, kavrayamadıkları bir şey oldu. Artık birlikte olmaksızın yaşayamaz ve nefes alamazlardı. Güçlü bir nehir akıntısı, kozmik bir manteyik fırtına gibi karşı konulamaz bir yoğunlukla kendine çekiyordu her ikisini de. Artık kendilerine, akrabalarına ve arkadaşlarına ait değillermiş gibi hissediyorlardı. Kadın, kocasıyla yaşıyordu. Adam biraz yaşlıydı, ama kadın hala genç ve güzeldi. Küçük bir kızları ve deli bir köpekleri vardı. Aşık mıydılar peki? Ve orada o adam yaşıyordu. Bayır çimeni gibi sarı saçları ve delip geçen derin mavi gözleri vardı. "Peki şimdi ne yapıyoruz?" - "Bilmiyorum". Kadının kocası biliyordu. Deli ya da aptal değildi. Kendi bildiği gibi yaşardı. Kızınızın parmağını bir köpek ısırırsa ne yaparsınız? Parmağı kesip atar ve köpeği öldürür müsünüz? Karınız temelli evi terk ederse ne yaparsınız? Evi ateşe mi verirsiniz? Başka bir adam için sizi terk ederse peki? Bunların hepsi için bir cevabı vardı adamın.