Listen to Britain

Susan Sontag'ın en beğendiği filmmiş. Kadın haklı tabi tüm sinema tarihinin en enteresan altmetinlerinden biri bu filmde. Milli birlik tarzı propaganda filmi yapmak isteyen Humprey Jennings daha önce çekilen Leni Riefenstahlve Sergei Eisenstein filmlerinden farklı propagandayı biçim ve montaj aracılığıyla oluşturmak yerine ses, lirizm ve ahenk ile gizlemeyi denemiş. Bir tersine çevirme denemiş işin enteresan tarafı daha Paul Rİcoeur estetik ile siyasetin köklü işbirliğini ifşa eden makalelerini ve kitaplarını daha yayınlamadan. O dönem sadece Wittgenstein'ın etik ve estetik ortaklığını alegorik bir kitapla anlatma olayı var fakat bu film o durumu fazlasıyla aşmış hatta Jennings'in avucunun içinden kayar gibi olduğunu hissettirmiş ki o da filmin Amerikan versiyonuna o enteresan introyu koydurmuş. Film sadece bununlada kalmıyor madde ve ruh tandanslı bir dansı andırıyor, Lirik ve şiirsel öğeler hayatı maddeleştiriyor ve içkinleşiyor daha sonra tekrar ortaya çıkıyor filmin sonunda adeta hermetic döngü yaratılıyor film boyunca. Bu durum Vertov'un cinema verite'tinden biraz ayrılıyor ve özgün bir konuma yerleştiriyor filmi. Filmin ses kullanımıda zamanın ötesindeki günlük hayatın normal gidişatındaki yerlerde bile ses montajıyla jet ve uçak sesleri yerleştirilmiş. Bu tarz ses montajı içkin olarak Pulp Fiction filminde Bruce Wİlles'in saati geri almak için evine geri dönerkende kullanılmış(uçak,helikopter, tank ve motorsiklet). Hatta iki filmdeki kullanımında birçok paralellik var. Kısacası hayran hayran ekrana bakıcağınız bir 17 dakika vaat ediyor film.