Tam bir NBC eseri. Sadece ortamın sesinden oluşan sahneler, derinlemesine diyaloglar. Hayatın içinden kareler, birbiriyle çatışan/kesişen hayatlar...
Filmin başında 5-6 dk.lık bir kısım var. Karlı bir İstanbul gününde yürümekten aciz birini görüyoruz. Anlamlı gözlerle gökyüzüne bakarken hikayemiz kasabaya geçiyor. Son derece sadece hayatları, gündelik yaşamları görüyoruz. Andımızı okurken son derece doğal bir şekilde takılan çocuğun, takılmış olduğu kelime çok manidardır. Ardından sınıfa geçilir. Sınıf sahnesinin bitimine kadar toplum-birlik konuları ile ilgili bir çok nesne/obje/metafor ve gönderme görülür.
Mevsim değişir ve abla-kardeş, mısır almak için gittikleri tarladan dönerken bir kaplumbağaya rastlarlar. Kabuğuna çekilen ve geri kalanı umursamayan insanlara gönderme yapıldığı barizdir fakat burada bir alt metin daha vardır. Ablasının tüm uyarılarına rağmen, öleceğini bile bile kaplumbağayı ters çeviren çocuk, sonuçlarını düşünmeden sadece keyfi hareket eden insanları sim... Devamı
Tam bir NBC eseri. Sadece ortamın sesinden oluşan sahneler, derinlemesine diyaloglar. Hayatın içinden kareler, birbiriyle çatışan/kesişen hayatlar...
Filmin başında 5-6 dk.lık bir kısım var. Karlı bir İstanbul gününde yürümekten aciz birini görüyoruz. Anlamlı gözlerle gökyüzüne bakarken hikayemiz kasabaya geçiyor. Son derece sadece hayatları, gündelik yaşamları görüyoruz. Andımızı okurken son derece doğal bir şekilde takılan çocuğun, takılmış olduğu kelime çok manidardır. Ardından sınıfa geçilir. Sınıf sahnesinin bitimine kadar toplum-birlik konuları ile ilgili bir çok nesne/obje/metafor ve gönderme görülür.
Mevsim değişir ve abla-kardeş, mısır almak için gittikleri tarladan dönerken bir kaplumbağaya rastlarlar. Kabuğuna çekilen ve geri kalanı umursamayan insanlara gönderme yapıldığı barizdir fakat burada bir alt metin daha vardır. Ablasının tüm uyarılarına rağmen, öleceğini bile bile kaplumbağayı ters çeviren çocuk, sonuçlarını düşünmeden sadece keyfi hareket eden insanları simgelediği gibi, toplumdan soyutlananların sonunun kaçınılmazlığını ve bir şekilde insan içinde vahşete de yer olduğunu sembolize eder.
Ardından 40-45 dk süren ateş başı sahnesi gelir. Burada, aile büyüğünün asker maceralarını anlatması hemen her o yaşlardaki ailenin kendinden bulabileceği bir sahnedir. Hatta çocuk, o kadar çok sahneyi dinlemiştir ki bazı kelimeleri dededen önce tekrar eder. Bu sahne, bir insanın dünyaya baktığı nokta neresi olursa olsun aslında çok büyük bir yaşamın zerresi olduğunu gösterir. Hayatını okumaya, çalışıp çabalamaya adamış bir kimsenin, bunun tam tersi olan kardeşi ile olan çatışması da yine bir çok kimsenin kendinden yakalayabileceği emareleri barındırır.
Son olarak aile eve dönmüştür. Kız, dinlediklerinden sonra Hindistan'ın nerede olduğunu merak eden, ninesinin "omzumu sıkarmısın" çağrısına uyuyor taklidi yapan ve ertesi gün suya elini batıran biri olmuştur. Yani zamanla, kişi kendine bir dinamik bulamamışsa, ortalamanın bir parçası olur çıkar.
Dedenin şu repliğini eklemeden geçemeyeceğim;
yaşamak için ne kadarını bilmen gerekiyorsa o kadarını bil yeter.
dört kulağımızda olabilirdi ama iki kulağımız var. Çünkü iki kulak duymak için yeterli.
" İnsanoğlunun mutsuzluk üreten bir doğası var.."
" İç dünyanın derinliği ile ağızdan çıkan söz arasındaki uçurum her zaman acı vermiştir bana."
" Hayatın aklın diş geçiremeyeceği bir boyutu olduğuna her zaman inandım."Nuri Bilge Ceylan.
Eksik tarafları var elbet. Yukarıda ki alıntıları, filmin esintisi, samimiyeti,o garip huzurlu karanlığı, kaplumbağanın çaresiz kadere boyun eğişini yüreğimle buluşturdu. Bunu inkar etmek olmaz. Hissettirdiği hüzünü öptüm toprağımdan..
Nuri Bilge Ceylan’ın ilk uzun metrajlı filmi. Filmde genel olarak diyalogları çok beğendim, ateş başındaki ailenin konuşmaları; beni filme daha da çekti, sürükleyiciydi. Saffet’in düşünce dünyası, ailesinden çok farklı şeyler düşünmesi ve "belki ben bir baltaya sap olamayan" ile başlayan konuşması çok etkileyiciydi. Mevsimsel geçişler olmuş ve bu geçişlerde aileden farklı kişiler farklı mekanda. Yaz mevsiminde abla ve küçük kardeşinin eve dönüşte yaşadığı maceralar güzeldi, küçük çocuğun yaşlı adama attığı taş sonrası yaşlı adamın tepki göstermemesi ve sadece ona bir bakış atması ardından aynı çocuğun bu sefer aynı hareketi eşeğe yapması ve yine o aynı bakışları görmesi benim ilgimi çekti. Eşeğin gözlerinde adeta taş atılan amcanın gözlerini gördüm. Ormanda gösterilen mezarlık da daha sonra yaşanacak olan sahnelere bir ön hazırlıktı. Filmle ilgili söyleyebileceğim olumsuz şeyler dublajın kötü olmasıydı ancak filme odaklanmak, kendinizi filme vermeniz bu olumsuzluğu da aşacaktır diye dü... Devamı
Nuri Bilge Ceylan’ın ilk uzun metrajlı filmi. Filmde genel olarak diyalogları çok beğendim, ateş başındaki ailenin konuşmaları; beni filme daha da çekti, sürükleyiciydi. Saffet’in düşünce dünyası, ailesinden çok farklı şeyler düşünmesi ve "belki ben bir baltaya sap olamayan" ile başlayan konuşması çok etkileyiciydi. Mevsimsel geçişler olmuş ve bu geçişlerde aileden farklı kişiler farklı mekanda. Yaz mevsiminde abla ve küçük kardeşinin eve dönüşte yaşadığı maceralar güzeldi, küçük çocuğun yaşlı adama attığı taş sonrası yaşlı adamın tepki göstermemesi ve sadece ona bir bakış atması ardından aynı çocuğun bu sefer aynı hareketi eşeğe yapması ve yine o aynı bakışları görmesi benim ilgimi çekti. Eşeğin gözlerinde adeta taş atılan amcanın gözlerini gördüm. Ormanda gösterilen mezarlık da daha sonra yaşanacak olan sahnelere bir ön hazırlıktı. Filmle ilgili söyleyebileceğim olumsuz şeyler dublajın kötü olmasıydı ancak filme odaklanmak, kendinizi filme vermeniz bu olumsuzluğu da aşacaktır diye düşünüyorum. Bu arada Koza’da olduğu gibi filmde Ceylan’ın anne ve babası oynuyor. Aynı zamanda Saffet’i canlandıran yeğeni oynuyor.
Seslendirmeden, seslendirmenin gerçeklikten kopuk olmasından birçok kişi, ben gibi muzdarip. Ama bunun dışında filmin "Kasaba nedir?"in cevabını çok iyi anlatabildiğini düşünüyorum. Karakterlerin özellikle de ateş başındaki konuşmaları ile kasabanın ne olduğu çok iyi sezdirilmiş. Açıkçası ben bu gözlem gücüne hayran kaldım doğrusu. Bir de filmin başlarındaki sınıf sahnesi belki de öğretmen oluşumdan sebep beni öyle bir tuttu ki ekran başında. Böyle bir gerçekliğin böyle bir duygusallıkla verilebilmesi beni oldukça etkiledi. Bilmem, belki de bu gerçekliğin kendisi başlı başına liriktir.
ÖZET Gözlerden uzak bir taşra kasabasında yaşayan bir ailenin üyeleri, iki çocuğun gözünden, dört mevsimi temsil eden dört farklı bölümde anlatılıyor. İki kardeş, yetişkin dünyasının türlü zorluklarıyla birlikte, doğanın ve yaşamın gizemleriyle tanışıyor.
YORUM Nuri Bilge Ceylan retrospektifimizin ilk filmi Kasaba, taşra yaşamının kendine has ritmini yansıtan lirik bir şiir. Kırsal bölgedeki bir ailenin hayatını bu şiiri güçlendiren bir siyah beyaz görsellikle takip eden film, sade, dingin bir üslupla, rüyalar ve gündelik hayat arasında gidip geliyor.
filmin ortasında yer alan 40 dk’lık ateş başı sahnesindeki diyalogları Emin Ceylan beyin dublajını yapan bireyin ağız şapırdatarak bir şeyler yeme sesi yapma hevesi yüzünden konsantre olup dinleyemedim. tüm odağım Emin Ceylan beyin ağzı ve ağzı ile asenkron giden şapırdatma seslerindeydi.
Üstadın bu filmde oluşturduğu karakterleri sonraki filmlerinde de görmek mümkün. Ahlat Ağacı ve Kış Uykusu atmosferi aldım fazlasıyla. Az ama öz bir film, her şey tadında, gerek sinematografi gerek senaryo. Sınıf sahnesindeki gerilimi milyon dolarlık filmlerde bulamazsınız mesela. Ailenin doğada ateş başında yaptıkları konuşmalar, varoluşsal sancılar aslında alelade bir taşra ortamı olmasına rağmen o kadar güzel yedirilmiş ki. Aynı zamanda Nuri Bilge Ceylan'ın ilk uzun metrajı olup diğer filmlerine de üslup ve karakter anlamında çok şey kattığını düşünüyorum. 8/10
@tiamath
1 yıl önce
8 / 10
Filmin başında 5-6 dk.lık bir kısım var. Karlı bir İstanbul gününde yürümekten aciz birini görüyoruz. Anlamlı gözlerle gökyüzüne bakarken hikayemiz kasabaya geçiyor. Son derece sadece hayatları, gündelik yaşamları görüyoruz. Andımızı okurken son derece doğal bir şekilde takılan çocuğun, takılmış olduğu kelime çok manidardır. Ardından sınıfa geçilir. Sınıf sahnesinin bitimine kadar toplum-birlik konuları ile ilgili bir çok nesne/obje/metafor ve gönderme görülür.
Mevsim değişir ve abla-kardeş, mısır almak için gittikleri tarladan dönerken bir kaplumbağaya rastlarlar. Kabuğuna çekilen ve geri kalanı umursamayan insanlara gönderme yapıldığı barizdir fakat burada bir alt metin daha vardır. Ablasının tüm uyarılarına rağmen, öleceğini bile bile kaplumbağayı ters çeviren çocuk, sonuçlarını düşünmeden sadece keyfi hareket eden insanları sim ... Devamı
Filmin başında 5-6 dk.lık bir kısım var. Karlı bir İstanbul gününde yürümekten aciz birini görüyoruz. Anlamlı gözlerle gökyüzüne bakarken hikayemiz kasabaya geçiyor. Son derece sadece hayatları, gündelik yaşamları görüyoruz. Andımızı okurken son derece doğal bir şekilde takılan çocuğun, takılmış olduğu kelime çok manidardır. Ardından sınıfa geçilir. Sınıf sahnesinin bitimine kadar toplum-birlik konuları ile ilgili bir çok nesne/obje/metafor ve gönderme görülür.
Mevsim değişir ve abla-kardeş, mısır almak için gittikleri tarladan dönerken bir kaplumbağaya rastlarlar. Kabuğuna çekilen ve geri kalanı umursamayan insanlara gönderme yapıldığı barizdir fakat burada bir alt metin daha vardır. Ablasının tüm uyarılarına rağmen, öleceğini bile bile kaplumbağayı ters çeviren çocuk, sonuçlarını düşünmeden sadece keyfi hareket eden insanları simgelediği gibi, toplumdan soyutlananların sonunun kaçınılmazlığını ve bir şekilde insan içinde vahşete de yer olduğunu sembolize eder.
Ardından 40-45 dk süren ateş başı sahnesi gelir. Burada, aile büyüğünün asker maceralarını anlatması hemen her o yaşlardaki ailenin kendinden bulabileceği bir sahnedir. Hatta çocuk, o kadar çok sahneyi dinlemiştir ki bazı kelimeleri dededen önce tekrar eder. Bu sahne, bir insanın dünyaya baktığı nokta neresi olursa olsun aslında çok büyük bir yaşamın zerresi olduğunu gösterir. Hayatını okumaya, çalışıp çabalamaya adamış bir kimsenin, bunun tam tersi olan kardeşi ile olan çatışması da yine bir çok kimsenin kendinden yakalayabileceği emareleri barındırır.
Son olarak aile eve dönmüştür. Kız, dinlediklerinden sonra Hindistan'ın nerede olduğunu merak eden, ninesinin "omzumu sıkarmısın" çağrısına uyuyor taklidi yapan ve ertesi gün suya elini batıran biri olmuştur. Yani zamanla, kişi kendine bir dinamik bulamamışsa, ortalamanın bir parçası olur çıkar.
Dedenin şu repliğini eklemeden geçemeyeceğim;
yaşamak için ne kadarını bilmen gerekiyorsa o kadarını bil yeter.
dört kulağımızda olabilirdi ama iki kulağımız var. Çünkü iki kulak duymak için yeterli.
@naksidil
2 yıl önce
" İç dünyanın derinliği ile ağızdan çıkan söz arasındaki uçurum her zaman acı vermiştir bana."
" Hayatın aklın diş geçiremeyeceği bir boyutu olduğuna her zaman inandım."Nuri Bilge Ceylan.
Eksik tarafları var elbet. Yukarıda ki alıntıları, filmin esintisi, samimiyeti,o garip huzurlu karanlığı, kaplumbağanın çaresiz kadere boyun eğişini yüreğimle buluşturdu. Bunu inkar etmek olmaz. Hissettirdiği hüzünü öptüm toprağımdan..
@umitakcali
3 yıl önce
@ustilago
3 yıl önce
@autumnleaves
3 yıl önce
@patrickjane
3 yıl önce
Gözlerden uzak bir taşra kasabasında yaşayan bir ailenin üyeleri, iki çocuğun gözünden, dört mevsimi temsil eden dört farklı bölümde anlatılıyor. İki kardeş, yetişkin dünyasının türlü zorluklarıyla birlikte, doğanın ve yaşamın gizemleriyle tanışıyor.
YORUM
Nuri Bilge Ceylan retrospektifimizin ilk filmi Kasaba, taşra yaşamının kendine has ritmini yansıtan lirik bir şiir. Kırsal bölgedeki bir ailenin hayatını bu şiiri güçlendiren bir siyah beyaz görsellikle takip eden film, sade, dingin bir üslupla, rüyalar ve gündelik hayat arasında gidip geliyor.
@lealkaraagaoglu
3 yıl önce
@thematrixhasyou
3 yıl önce
@maverick16
4 yıl önce
8 / 10
@sinecihan
5 yıl önce