Possessor birçok listeye göre 2020’nin sadece en iyi korku filmleri arasında değil, en iyi filmleri arasında yer almıştı ama özgün birçok işin kaderini paylaştı. Hatta Türk korsan sitelerinde düzgün altyazı çevirisine rastlamak bile zor. Film bedenleri ele geçirebilen teknolojiye sahip bir şirkette çalışan ajanın, daha doğrusu kiralık katilin, bedenine girdiği kişinin içerisinde sıkışıp kalmasını konu alıyor. Kapakta gördüğünüz gibi "LOSE CONTROL" filmin karakter gelişiminde ciddi bir yere sahip. Kontrolün kaybedildiği anlar aşırı kan barındırıyor. Babasının oğlu Brandon Cronenberg sinematografik açıdan çok iyi bir başlangıç yapsa da filmin devamında biraz daha garantici davranıyor. Ama senaryo akmaya devam ediyor. Böyle bir şey ancak bir Cronenberg evladından üreyebilirdi zaten. Bolca sıkıntısı var ama genç yönetmen için iyi sinyaller veren, özgün ve iyi bir iş.
Sean Bean’in ölümü vb durumlara defalarca tanık olmuşuzdur ancak böylesini ben de beklemiyordum. Küçük Cronenberg babasının yedeği gibi tuttuğunu koparıyor(tam manasıyla).
Cronenberg ismine yakışır biçimde grotesk ve estetiği bir araya getiren; bol kanlı, rahatsız edici ve donuk atmosferli bir film. Oğul Cronenberg de babası gibi fallik imajı body horror stilinde beyazperdeye taşımış. Bu sefer implant yerleştirme iğnesinin bir fallus edasıyla kafatasındaki deliğe penetre ettiğini seyrediyoruz. Babasında olduğu gibi bir takıntı mıdır sorusunu; ve bu filmdeki kullanımı için üzerine lacanyan okuma yapılabilecek bir göndermeye işaret edip etmediğini analistlere bırakıyorum. Belki de babasına saygı duruşudur sadece.
Konuyla alakasız ama Christopher Abbott da bildiğin esmer Jon Snow, neden tanıdık geliyor diye düşünüyordum.
Derinleşecekmiş gibi başlıyor ama olmuyor. Güzel sahneler var. Yönetmen, babasından bir şeyler kapmış ama filmin ortasında başrol değiştirmek çok sıkıntılı iş.
’Possessor’ şiddet dozu yüksek ve kanlı sahneleri ile korku filmlerini aratmayacak bir bilim kurgu filmi. Korku türü ve şiddet sahneleri barındıran filmleri izlemekten rahatsız olanlara kesinlikle önermiyorum.
Bir şirket insanların zihin ve bedenlerine giriş yaparak bunu istedikleri doğrultuda kullanabilmektedir. En iyi ajanları Tasya ise yaptığı işi bırakmak ve devam etmek konusunda ikilem yaşamaktadır. Tasya, aldığı her yeni görevde gireceği bedeni inandırıcı şekilde canlandırabilmek için bir oyuncu gibi hazırlık yapar. Girdiği her rol ve yaşadığı deneyimlerin travması onu kendisi olmaktan giderek uzaklaştırır. Öyle ki artık ailesine döneceği zaman kendisini oynayabilmek için de hazırlık yapması gerekmektedir. Yaşadığı tüm olumsuzluklara rağmen sadece kendi olmak yerine, bir çok kişi olmanın verdiği haz ağır basar. Karakterin kendi ve girdiği bedenin zihni arasında kaldığı anlarda, gerçek ve soyut görselleri birleştirerek sunan kurgu biçimi, hem filmin anlatısını güçlendiriyor he... Devamı
’Possessor’ şiddet dozu yüksek ve kanlı sahneleri ile korku filmlerini aratmayacak bir bilim kurgu filmi. Korku türü ve şiddet sahneleri barındıran filmleri izlemekten rahatsız olanlara kesinlikle önermiyorum.
Bir şirket insanların zihin ve bedenlerine giriş yaparak bunu istedikleri doğrultuda kullanabilmektedir. En iyi ajanları Tasya ise yaptığı işi bırakmak ve devam etmek konusunda ikilem yaşamaktadır. Tasya, aldığı her yeni görevde gireceği bedeni inandırıcı şekilde canlandırabilmek için bir oyuncu gibi hazırlık yapar. Girdiği her rol ve yaşadığı deneyimlerin travması onu kendisi olmaktan giderek uzaklaştırır. Öyle ki artık ailesine döneceği zaman kendisini oynayabilmek için de hazırlık yapması gerekmektedir. Yaşadığı tüm olumsuzluklara rağmen sadece kendi olmak yerine, bir çok kişi olmanın verdiği haz ağır basar. Karakterin kendi ve girdiği bedenin zihni arasında kaldığı anlarda, gerçek ve soyut görselleri birleştirerek sunan kurgu biçimi, hem filmin anlatısını güçlendiriyor hem de bu sahneleri seyircinin belleğine kazıyor.
@furkandgn9
2 yıl önce
7.3 / 10
Film bedenleri ele geçirebilen teknolojiye sahip bir şirkette çalışan ajanın, daha doğrusu kiralık katilin, bedenine girdiği kişinin içerisinde sıkışıp kalmasını konu alıyor. Kapakta gördüğünüz gibi "LOSE CONTROL" filmin karakter gelişiminde ciddi bir yere sahip. Kontrolün kaybedildiği anlar aşırı kan barındırıyor.
Babasının oğlu Brandon Cronenberg sinematografik açıdan çok iyi bir başlangıç yapsa da filmin devamında biraz daha garantici davranıyor. Ama senaryo akmaya devam ediyor. Böyle bir şey ancak bir Cronenberg evladından üreyebilirdi zaten.
Bolca sıkıntısı var ama genç yönetmen için iyi sinyaller veren, özgün ve iyi bir iş.
@merodesidero
3 yıl önce
@tuba_gunes
3 yıl önce
7.5 / 10
@ekopyen
3 yıl önce
7.5 / 10
Konuyla alakasız ama Christopher Abbott da bildiğin esmer Jon Snow, neden tanıdık geliyor diye düşünüyordum.
@philocine
3 yıl önce
6.4 / 10
@enik_kral
4 yıl önce
Bir şirket insanların zihin ve bedenlerine giriş yaparak bunu istedikleri doğrultuda kullanabilmektedir. En iyi ajanları Tasya ise yaptığı işi bırakmak ve devam etmek konusunda ikilem yaşamaktadır. Tasya, aldığı her yeni görevde gireceği bedeni inandırıcı şekilde canlandırabilmek için bir oyuncu gibi hazırlık yapar. Girdiği her rol ve yaşadığı deneyimlerin travması onu kendisi olmaktan giderek uzaklaştırır. Öyle ki artık ailesine döneceği zaman kendisini oynayabilmek için de hazırlık yapması gerekmektedir.
Yaşadığı tüm olumsuzluklara rağmen sadece kendi olmak yerine, bir çok kişi olmanın verdiği haz ağır basar.
Karakterin kendi ve girdiği bedenin zihni arasında kaldığı anlarda, gerçek ve soyut görselleri birleştirerek sunan kurgu biçimi, hem filmin anlatısını güçlendiriyor he ... Devamı
Bir şirket insanların zihin ve bedenlerine giriş yaparak bunu istedikleri doğrultuda kullanabilmektedir. En iyi ajanları Tasya ise yaptığı işi bırakmak ve devam etmek konusunda ikilem yaşamaktadır. Tasya, aldığı her yeni görevde gireceği bedeni inandırıcı şekilde canlandırabilmek için bir oyuncu gibi hazırlık yapar. Girdiği her rol ve yaşadığı deneyimlerin travması onu kendisi olmaktan giderek uzaklaştırır. Öyle ki artık ailesine döneceği zaman kendisini oynayabilmek için de hazırlık yapması gerekmektedir.
Yaşadığı tüm olumsuzluklara rağmen sadece kendi olmak yerine, bir çok kişi olmanın verdiği haz ağır basar.
Karakterin kendi ve girdiği bedenin zihni arasında kaldığı anlarda, gerçek ve soyut görselleri birleştirerek sunan kurgu biçimi, hem filmin anlatısını güçlendiriyor hem de bu sahneleri seyircinin belleğine kazıyor.
@cruachan
4 yıl önce
8.8 / 10